Bezoek Araucária voor de Braziliaanse gemeente. Araucaria is een geslacht van groenblijvende coniferen uit de familie Araucariaceae. Er komen nog 19 soorten in het geslacht Araucaria voor. Deze hebben een zeer groot verspreidingsgebied, dat onder andere bestaat uit Nieuw-Caledonië (hier zijn 13 soorten endemisch), Norfolk, het oosten van Australië, Nieuw-Guinea, Argentinië, Chili en zuidelijk Brazilië.
De meeste (misschien alle) huidige populaties zijn relicten en niet algemeen voorkomend. Ze worden aangetroffen in bossen en maquis-achtige streken, met een affiniteit voor blootgestelde plaatsen. Deze zuilvormige bomen zijn levende fossielen en dateren uit het vroege Jura[1] (het genus was al aanwezig in Zuid-Amerika 150 miljoen jaar geleden[2]). Fossiele vondsten tonen aan dat het geslacht ook aanwezig was in het noordelijk halfrond tot aan het einde van het Krijt.
Het geslacht is bekend voor velen als geslacht van de slangenden (Araucaria araucana) en de kamerden (Araucaria heterophylla). Het genus is genoemd naar de Mapuche-indianen van Centraal-Chili en Zuidwest-Argentinië die door de Spanjaarden Araucanos denoemt werden en in wiens gebied de slangenden voorkomt (daar is het tegenwoordig bekend als Péhuen). Deze Indianen, die zichzelf de Pehuenche ('mensen van de Pehuén') noemen, gebruiken de zaden van de slangenden als voedsel.
Het zijn voornamelijk grote bomen met een massieve stam, die hoogtes van 30–80 m kunnen bereiken. De takken zijn bedekt met lederachtige of naaldachtige bladeren, die meestal voor meerdere jaren (> 15 jaar) aan de boom blijven. De vorm van de bladeren varieert van soort tot soort, bij sommige soorten zoals de slangenden hebben ze een scherpe, driehoekige schubachtige vorm. Bij andere soorten zoals Araucaria columnaris zijn ze eerder naaldachtig.
De bomen zijn meestal tweehuizig. Mannelijke en vrouwelijke kegelvruchten bevinden zich aan verschillende bomen, hoewel sommige planten eenhuizig zijn. De vrouwelijke kegels, die zich vaak bovenaan de boom bevinden, zijn bolvormig. Ze bevatten tachtig tot tweehonderd grote, eetbare zaden, die lijken op zaden van dennen maar dan groter. De mannelijke kegels zijn kleiner, smal, langgerekt en cilindrisch.
Het geslacht Araucaria wordt verdeeld in vier secties, waarvan de Bunya en Eutacta de oudste zijn. Deze stammen uit het Jura en ze kwamen voor op de beide halfronden tijdens het Mesozoïcum.[1]
Mediabestanden die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina Araucaria op Wikimedia Commons. Araucaria is een geslacht van groenblijvende coniferen uit de familie Araucariaceae. Er komen nog 19 soorten in het geslacht Araucaria voor. Deze hebben een zeer groot verspreidingsgebied, dat onder andere bestaat uit Nieuw-Caledonië (hier zijn 13 soorten endemisch), Norfolk, het oosten van Australië, Nieuw-Guinea, Argentinië, Chili en zuidelijk Brazilië.
De meeste (misschien alle) huidige populaties zijn relicten en niet algemeen voorkomend. Ze worden aangetroffen in bossen en maquis-achtige streken, met een affiniteit voor blootgestelde plaatsen. Deze zuilvormige bomen zijn levende fossielen en dateren uit het vroege Jura (het genus was al aanwezig in Zuid-Amerika 150 miljoen jaar geleden). Fossiele vondsten tonen aan dat het geslacht ook aanwezig was in het noordelijk halfrond tot aan het einde van het Krijt.
Het geslacht is bekend voor velen als geslacht van de slangenden (Araucaria araucana) en de kamerden (Araucaria heterophylla). Het genus is genoemd naar de Mapuche-indianen van Centraal-Chili en Zuidwest-Argentinië die door de Spanjaarden Araucanos denoemt werden en in wiens gebied de slangenden voorkomt (daar is het tegenwoordig bekend als Péhuen). Deze Indianen, die zichzelf de Pehuenche ('mensen van de Pehuén') noemen, gebruiken de zaden van de slangenden als voedsel.
Het zijn voornamelijk grote bomen met een massieve stam, die hoogtes van 30–80 m kunnen bereiken. De takken zijn bedekt met lederachtige of naaldachtige bladeren, die meestal voor meerdere jaren (> 15 jaar) aan de boom blijven. De vorm van de bladeren varieert van soort tot soort, bij sommige soorten zoals de slangenden hebben ze een scherpe, driehoekige schubachtige vorm. Bij andere soorten zoals Araucaria columnaris zijn ze eerder naaldachtig.
De bomen zijn meestal tweehuizig. Mannelijke en vrouwelijke kegelvruchten bevinden zich aan verschillende bomen, hoewel sommige planten eenhuizig zijn. De vrouwelijke kegels, die zich vaak bovenaan de boom bevinden, zijn bolvormig. Ze bevatten tachtig tot tweehonderd grote, eetbare zaden, die lijken op zaden van dennen maar dan groter. De mannelijke kegels zijn kleiner, smal, langgerekt en cilindrisch.
