Other Physical Features: ectothermic ; bilateral symmetry
Development - Life Cycle: metamorphosis
Key Reproductive Features: gonochoric/gonochoristic/dioecious (sexes separate)
Els leptodactílids (Leptodactylidae) són una família de granotes formada per 50 gèneres i 1.100 espècies amplament distribuïda per l'Amèrica Central i Sud-amèrica.
Els leptodactílids (Leptodactylidae) són una família de granotes formada per 50 gèneres i 1.100 espècies amplament distribuïda per l'Amèrica Central i Sud-amèrica.
Die Pfeiffrösche (Leptodactylidae im engeren Sinn) sind eine neuweltlich verbreitete Familie der Froschlurche (Anura). Bis vor einiger Zeit wurde diese wesentlich weiter gefasst. Dabei handelte es sich allerdings um ein paraphyletisches Sammeltaxon, das im Deutschen unter den Namen Südfrösche oder auch Pfeiffrösche bekannt war. Die meisten dieser ehemals weit über 1000 Arten wurden nach umfassenden Revisionen in anderen Familien klassifiziert (vgl. Ceratophryidae, Cycloramphidae, Alsodidae, Eleutherodactylidae, Telmatobiidae und Craugastoridae).
Die verbliebenen 13 Gattungen der Leptodactylidae im engeren Sinn kommen mit mehr als 200 Arten vom äußersten Süden von Texas bis ins südliche Brasilien vor. Die bei weitem artenreichste Gattung sind die Echten Pfeiffrösche (Leptodactylus) mit 74 Arten. Ihre Vertreter verfügen oft über laute, pfeifende Rufe. Bei der Fortpflanzung wird der Laich in ein selbst fabriziertes Schaumnest gelegt. Dies geschieht meistens in einem Gewässer oder in Gewässernähe, beim brasilianischen Marmor-Pfeiffrosch (Adenomera marmorata, Syn. Leptodactylus marmoratus) wird das Schaumgelege jedoch im Erdboden vergraben, wo die Kaulquappen auch ihre gesamte Entwicklung durchlaufen.
Die Familie umfasst drei Unterfamilien mit 13 Gattungen mit insgesamt 206 Arten.
(Bearbeitungsstand: 4. Januar 2021)
Unterfamilie Leptodactylinae Werner 1896 (103Arten) Stand: 23. Juni 2020
Die Gattung Lithodytes wurde weitgehend aufgelöst und auf mehrere andere Taxa verteilt. Zumindest die Art Lithodytes lineatus wird in manchen Übersichten aber als valide betrachtet (sonst als Synonym von Leptodactylus lineatus).
Unterfamilie Paratelmatobiinae Ohler & Dubois, 2012 (13 Arten)
Unterfamilie Leiuperinae Bonaparte, 1850 (100 Arten) Stand: 23. Juni 2020
Die Pfeiffrösche (Leptodactylidae im engeren Sinn) sind eine neuweltlich verbreitete Familie der Froschlurche (Anura). Bis vor einiger Zeit wurde diese wesentlich weiter gefasst. Dabei handelte es sich allerdings um ein paraphyletisches Sammeltaxon, das im Deutschen unter den Namen Südfrösche oder auch Pfeiffrösche bekannt war. Die meisten dieser ehemals weit über 1000 Arten wurden nach umfassenden Revisionen in anderen Familien klassifiziert (vgl. Ceratophryidae, Cycloramphidae, Alsodidae, Eleutherodactylidae, Telmatobiidae und Craugastoridae).
Die verbliebenen 13 Gattungen der Leptodactylidae im engeren Sinn kommen mit mehr als 200 Arten vom äußersten Süden von Texas bis ins südliche Brasilien vor. Die bei weitem artenreichste Gattung sind die Echten Pfeiffrösche (Leptodactylus) mit 74 Arten. Ihre Vertreter verfügen oft über laute, pfeifende Rufe. Bei der Fortpflanzung wird der Laich in ein selbst fabriziertes Schaumnest gelegt. Dies geschieht meistens in einem Gewässer oder in Gewässernähe, beim brasilianischen Marmor-Pfeiffrosch (Adenomera marmorata, Syn. Leptodactylus marmoratus) wird das Schaumgelege jedoch im Erdboden vergraben, wo die Kaulquappen auch ihre gesamte Entwicklung durchlaufen.
La familha dels Leptodactylidae foguèt creada per Franz Werner (1867-1939) en 1896.
Recampa mantuna sosfamilha presentas dins una zòna que va del sud dels Estats Units al sud de l'America del Sud en passant per las Antilhas.
La familha dels Leptodactylidae foguèt creada per Franz Werner (1867-1939) en 1896.
Recampa mantuna sosfamilha presentas dins una zòna que va del sud dels Estats Units al sud de l'America del Sud en passant per las Antilhas.
The southern frogs form the Leptodactylidae, a name that comes from Greek meaning a bird or other animal having slender toes. They are a diverse family of frogs that most likely diverged from other hyloids during the Cretaceous.[1] The family has undergone major taxonomic revisions in recent years, including the reclassification of the former subfamily Eleutherodactylinae into its own family the Eleutherodactylidae; the Leptodactylidae now number 206 species in 13 genera distributed throughout Mexico, the Caribbean, and Central and South America.[2] The family includes terrestrial, burrowing, aquatic, and arboreal members, inhabiting a wide range of habitats.[3]
Several of the genera within the Leptodactylidae lay their eggs in foam nests. These can be in crevices, on the surface of water, or on forest floors. These foam nests are some of the most varied among frogs. When eggs hatch in nests on the forest floor, the tadpoles remain within the nest, without eating, until metamorphosis.
As of December 2019, the Amphibian Species of the World classifies the following genera in the family Leptodactylidae:[4]
The southern frogs form the Leptodactylidae, a name that comes from Greek meaning a bird or other animal having slender toes. They are a diverse family of frogs that most likely diverged from other hyloids during the Cretaceous. The family has undergone major taxonomic revisions in recent years, including the reclassification of the former subfamily Eleutherodactylinae into its own family the Eleutherodactylidae; the Leptodactylidae now number 206 species in 13 genera distributed throughout Mexico, the Caribbean, and Central and South America. The family includes terrestrial, burrowing, aquatic, and arboreal members, inhabiting a wide range of habitats.
Several of the genera within the Leptodactylidae lay their eggs in foam nests. These can be in crevices, on the surface of water, or on forest floors. These foam nests are some of the most varied among frogs. When eggs hatch in nests on the forest floor, the tadpoles remain within the nest, without eating, until metamorphosis.
La sudaj ranoj formas la familion de Leptodaktiledoj aŭ laŭ scienca nomo Leptodactylidae, nome ege diversa familio de ranoj kiuj probable diverĝas el la aliaj superfamilioj de ranoj dum la Kretaceo.[1] La familio suferis gravajn taksonomiajn reviziojn en ĵusaj jaroj, inklude la reklasigon de la iama subfamilio Eleŭterodaktilenoj en sia propra familio Eleŭterodaktiledoj; Leptodaktiledoj nune nombras 206 speciojn en 15 genroj distribuitaj tra Meksiko, Karibio, kaj Centra kaj Suda Amerikojn.[2] La familio inkludas surterajn, truloĝantajn, akvajn, kaj arboloĝantajn membrojn, kiuj komponantas ampleksan gamon de diversaj habitatoj.[3]
Kelkaj el la genroj ene de la Leptodaktiledoj demetas siajn ovojn en ŝaŭmaj nestoj. Tiuj povas esti en fendoj, ĉe la surfaco de akvo, aŭ sur arbaraj grundoj. Tiuj ŝaŭmaj nestoj estas kelkaj el la plej variaj inter ranoj. Kiam okazas eloviĝo en nestoj en la arbaraj grundoj, la ranidoj restas ene de la nesto, senmanĝe, ĝis la metamorfozo.
Meze de 2015, la amfibilisto Amphibian Species of the World uzas la jenan klasigon:[4]
La sudaj ranoj formas la familion de Leptodaktiledoj aŭ laŭ scienca nomo Leptodactylidae, nome ege diversa familio de ranoj kiuj probable diverĝas el la aliaj superfamilioj de ranoj dum la Kretaceo. La familio suferis gravajn taksonomiajn reviziojn en ĵusaj jaroj, inklude la reklasigon de la iama subfamilio Eleŭterodaktilenoj en sia propra familio Eleŭterodaktiledoj; Leptodaktiledoj nune nombras 206 speciojn en 15 genroj distribuitaj tra Meksiko, Karibio, kaj Centra kaj Suda Amerikojn. La familio inkludas surterajn, truloĝantajn, akvajn, kaj arboloĝantajn membrojn, kiuj komponantas ampleksan gamon de diversaj habitatoj.
Kelkaj el la genroj ene de la Leptodaktiledoj demetas siajn ovojn en ŝaŭmaj nestoj. Tiuj povas esti en fendoj, ĉe la surfaco de akvo, aŭ sur arbaraj grundoj. Tiuj ŝaŭmaj nestoj estas kelkaj el la plej variaj inter ranoj. Kiam okazas eloviĝo en nestoj en la arbaraj grundoj, la ranidoj restas ene de la nesto, senmanĝe, ĝis la metamorfozo.
Los leptodactílidos (Leptodactylidae) son una familia de anfibios anuros compuesta por 203 especies que habitan desde el sur de Texas hasta Argentina, incluyendo algunas de las Antillas (Frost, 2015). La mayoría son de hábitos terrestres. Generalmente sus larvas son acuáticas aunque en algunas especies (por ejemplo, Leptodactylus andreae) el desarrollo es completamente terrestre.
Muchos leptodactílidos construyen nidos de espuma que protegen a sus huevos evitando que se desequen y/o sean atacados por predadores. La espuma se forma cuando el macho en amplexus bate con sus piernas la gelatina de los huevos expulsados por la hembra. Los nidos de espuma son construidos sobre el agua, en tierra, o en galerías subterráneas. Leptodactylus lineatus tiene un comportamiento reproductivo inusual pues canta desde galerías dentro de nidos de hormigas cortadoras. En algunas ocasiones también construye sus nidos en esas galerías (Lima et al. 2006).
El género Leptodactylus se caracteriza por tener piel lisa en el vientre. Sus dedos carecen de discos expandidos y membranas (extremidades anteriores y posteriores). Al ser manipulados excretan por su piel substancias tóxicas que contienen aminas y péptidos. Estas secreciones son una defensa en contra de predadores.
Hasta 2005, Leptodactylidae incluía algo más de 1000 especies repartidas en cinco subfamilias: Ceratophrynae, Hylodinae, Hemiphractinae, Leptodactylinae, y Telmatobiinae (Faivovich et al. 2005). Este taxón era parafilético por lo que Frost et al. (2006) y Grant et al. (2006) la dividieron en varias familias redefinidas. El uso actual de Leptodactylidae corresponde en general a lo que antes del 2005 se reconocía como la subfamilia Leptodactylinae con la exclusión de Engystomops, Physalaemus y Limnomedusa.
Según ASW:
.
Los leptodactílidos (Leptodactylidae) son una familia de anfibios anuros compuesta por 203 especies que habitan desde el sur de Texas hasta Argentina, incluyendo algunas de las Antillas (Frost, 2015). La mayoría son de hábitos terrestres. Generalmente sus larvas son acuáticas aunque en algunas especies (por ejemplo, Leptodactylus andreae) el desarrollo es completamente terrestre.
Muchos leptodactílidos construyen nidos de espuma que protegen a sus huevos evitando que se desequen y/o sean atacados por predadores. La espuma se forma cuando el macho en amplexus bate con sus piernas la gelatina de los huevos expulsados por la hembra. Los nidos de espuma son construidos sobre el agua, en tierra, o en galerías subterráneas. Leptodactylus lineatus tiene un comportamiento reproductivo inusual pues canta desde galerías dentro de nidos de hormigas cortadoras. En algunas ocasiones también construye sus nidos en esas galerías (Lima et al. 2006).
El género Leptodactylus se caracteriza por tener piel lisa en el vientre. Sus dedos carecen de discos expandidos y membranas (extremidades anteriores y posteriores). Al ser manipulados excretan por su piel substancias tóxicas que contienen aminas y péptidos. Estas secreciones son una defensa en contra de predadores.
Hasta 2005, Leptodactylidae incluía algo más de 1000 especies repartidas en cinco subfamilias: Ceratophrynae, Hylodinae, Hemiphractinae, Leptodactylinae, y Telmatobiinae (Faivovich et al. 2005). Este taxón era parafilético por lo que Frost et al. (2006) y Grant et al. (2006) la dividieron en varias familias redefinidas. El uso actual de Leptodactylidae corresponde en general a lo que antes del 2005 se reconocía como la subfamilia Leptodactylinae con la exclusión de Engystomops, Physalaemus y Limnomedusa.
Leptodactylidae anfibio familia bat da, Anura ordenaren barruko 189 espezieak. Karibea, Erdialdekoa eta Hegoa Amerika bizi dira.
Leptodactylidae anfibio familia bat da, Anura ordenaren barruko 189 espezieak. Karibea, Erdialdekoa eta Hegoa Amerika bizi dira.
Viheltäjäsammakot (Leptodactylidae) on sammakoiden lahkoon kuuluva heimo. Siihen kuuluu neljä alaheimoa: Ceratophryinae, Hylodinae, Leptodactylinae ja Telmatobiinae.
Täysikasvuisen yksilön pituus on 1-25 cm. Viheltäjäsammakot on varsin monimuotoinen heimo.
Heimon lajeja tavataan enimmäkseen trooppisessa Amerikassa. Viheltäjäsammakoita esiintyy sekä vedessä, maalla että puissa.[1]
Viheltäjäsammakot (Leptodactylidae) on sammakoiden lahkoon kuuluva heimo. Siihen kuuluu neljä alaheimoa: Ceratophryinae, Hylodinae, Leptodactylinae ja Telmatobiinae.
Les Leptodactylidae sont une famille d'amphibiens. Elle a été créée par Franz Werner (1867-1939) en 1896.
Les espèces de ses genres se rencontrent dans le sud de l'Amérique du Nord, en Amérique centrale, en Amérique du Sud et aux Antilles.
Selon Amphibian Species of the World (3 novembre 2014)[1] :
Les Leptodactylidae sont une famille d'amphibiens. Elle a été créée par Franz Werner (1867-1939) en 1896.
Os leptodactílidos (Leptodactylidae) constitúen unha familia de ras de Suramérica e Centroamérica. O seu nome vén do grego e significa 'dedos delgados'. É unha familia moi diversa que probablemente diverxeu no Cretáceo doutras ras hiloides.[1] A familia sufriu revisións taxonómicas importantes en anos recentes, como a reclasificación da súa anterior subfamilia Eleutherodactylinae como a familia Eleutherodactylidae; deste xeito, agora Leptodactylidae contén 206 especies en 15 xéneros distribuídos por México, o Caribe, Centroamérica e Suramérica.[2] A familia comprende especies terrestres, escavadoras, acuáticas e arbóreas, que habitan nunha ampla variedade de hábitats.[3]
Varios dos xéneros de Leptodactylidae poñen os seus ovos en niños de escuma, que se poden depositar en gretas, na superficie da auga ou no chan do bosque. Estes niños de escuma son os máis variados entre as ras. Cando os ovos eclosionan en niños depositados no chan do bosque, os cágados permanecen dentro do niño, e non comen ata que experimentan a metamorfose.
A mediados de 2015, Amphibian Species of the World usaba esta clasificación:[4]
Os leptodactílidos (Leptodactylidae) constitúen unha familia de ras de Suramérica e Centroamérica. O seu nome vén do grego e significa 'dedos delgados'. É unha familia moi diversa que probablemente diverxeu no Cretáceo doutras ras hiloides. A familia sufriu revisións taxonómicas importantes en anos recentes, como a reclasificación da súa anterior subfamilia Eleutherodactylinae como a familia Eleutherodactylidae; deste xeito, agora Leptodactylidae contén 206 especies en 15 xéneros distribuídos por México, o Caribe, Centroamérica e Suramérica. A familia comprende especies terrestres, escavadoras, acuáticas e arbóreas, que habitan nunha ampla variedade de hábitats.
Varios dos xéneros de Leptodactylidae poñen os seus ovos en niños de escuma, que se poden depositar en gretas, na superficie da auga ou no chan do bosque. Estes niños de escuma son os máis variados entre as ras. Cando os ovos eclosionan en niños depositados no chan do bosque, os cágados permanecen dentro do niño, e non comen ata que experimentan a metamorfose.
Leptodactylidae (Werner, 1896) è una famiglia di anfibi dell'ordine degli Anuri, presenti nel sud del Texas, nel Sonora (stato del Messico), nel nord delle Antille e nel sud del Brasile.[1]
La famiglia comprende 231 specie raggruppate in 13 generi e 3 sottofamiglie, più una specie incertae sedis:[1]
Leptodactylidae (Werner, 1896) è una famiglia di anfibi dell'ordine degli Anuri, presenti nel sud del Texas, nel Sonora (stato del Messico), nel nord delle Antille e nel sud del Brasile.
Dantytosios rupūžės (lot. Leptodactylidae, vok. Südfrösche) – beuodegių varliagyvių (Anura) šeima.
Paplitusios Centrinėje ir Pietų Amerikoje.
Šeimoje yra 50 genčių ir apie 1100 rūšių.
Dantytosios rupūžės (lot. Leptodactylidae, vok. Südfrösche) – beuodegių varliagyvių (Anura) šeima.
Paplitusios Centrinėje ir Pietų Amerikoje.
Šeimoje yra 50 genčių ir apie 1100 rūšių.
Fluitkikkers[1] (Leptodactylidae) zijn een familie van kikkers. De groep werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Franz Werner in 1896. Oorspronkelijk werd de wetenschappelijke naam Cystignathi gebruikt.[2]
Alle soorten komen voor in Noord-, Midden en Zuid-Amerika.[3] Vanwege het enorme verspreidingsgebied zijn de verschillende soorten in uiteenlopende habitats te vinden.
Het was lange tijd de grootste familie van kikkers en een van de grootste families in de dierenwereld met ruim 1000 soorten. Anno 2013 is echter meer dan 80% van alle oorspronkelijke soorten onderverdeeld in andere families, zoals de Ceratophryidae en de Hemiphractidae. Tegenwoordig telt de familie ongeveer 205 verschillende soorten, die worden verdeeld in drie onderfamilies en twaalf geslachten.
Fluitkikkers (Leptodactylidae) zijn een familie van kikkers. De groep werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Franz Werner in 1896. Oorspronkelijk werd de wetenschappelijke naam Cystignathi gebruikt.
Multimedia w Wikimedia Commons Świstkowate, żaby południowe (Leptodactylidae) – rodzina płazów z rzędu płazów bezogonowych obejmująca 14 rodzajów. Płazy te żyją w Ameryce Południowej, Środkowej, południowej Ameryce Północnej i na wyspach Morza Karaibskiego.
Świstkowate budują pieniste gniazda. Opiekują się kijankami.
Do rodziny świstkowatych należą następujące rodzaje[1]:
Analiza filogenetyczna przeprowadzona przez Granta i współpracowników (2006) wskazywała, że przedstawiciele Leiuperinae nie są szczególnie blisko spokrewnieni z pozostałymi taksonami zaliczanymi do świstkowatych; z analizy tej wynikało, że Leiuperinae są bliżej spokrewnione m.in. z drzewołazowatymi i ropuchowatymi. Na tej podstawie Grant i współpracownicy podnieśli Leiuperinae do rangi odrębnej rodziny Leiuperidae[2]. Późniejsza analiza Pyrona i Wiensa (2011) potwierdziła jednak przynależność Leiuperinae do świstkowatych; z ich analizy wynika, że Leiuperinae są bliżej niż Leptodactylinae spokrewnione z Paratelmatobiinae, a wymienione trzy podrodziny tworzą klad, do którego nie należą żadne inne płazy bezogonowe[3].
Świstkowate, żaby południowe (Leptodactylidae) – rodzina płazów z rzędu płazów bezogonowych obejmująca 14 rodzajów. Płazy te żyją w Ameryce Południowej, Środkowej, południowej Ameryce Północnej i na wyspach Morza Karaibskiego.
Świstkowate budują pieniste gniazda. Opiekują się kijankami.
Leptodactylidae é uma família de anfíbios da ordem Anura. Algumas espécies são conhecidas como jias (ou gias),[nota 1] rãs ou caçotes.[2] A família encontra-se distribuída pela América Central e América do Sul.
"Leptodactylidae" significa "dedos soltos", devido a ausência de membrana entre os seus dedos. "Jia" provém do termo tupi yu'i[3].
Os membros da família Leptodactylidae possuem a pele lisa e dedos longos. Possuem hábito aquático, e geralmente possuem membrana interdigital nas patas posteriores. São carnívoras, assim como todos os anuros.
Os machos de diversas espécies desta família costumam, durante o período reprodutivo, apresentar hipertrofia muscular, que é desencadeada após variações da umidade e do pH do ar e da água, alterações que ocorrem nas épocas chuvosas. Tal mudança corporal tem como o objetivo o aumento da aderência dos machos nas fêmeas durante o amplexo, de forma a evitar que elas escorreguem durante o ato. Após o período reprodutivo, os indivíduos voltam ao normal.[4]
A família está dividida em três subfamílias e contêm 12 gêneros.[5]
Leptodactylidae é uma família de anfíbios da ordem Anura. Algumas espécies são conhecidas como jias (ou gias), rãs ou caçotes. A família encontra-se distribuída pela América Central e América do Sul.
Žvižgovke (znanstveno ime Leptodactylidae) so raznolika družina brezrepih dvoživk iz podreda Neobatrachia. Družina obsega okrog 50 rodov, med katerimi je tudi najobsežnejši rod vretenčarjev Eleutherodactylus s čez 700 vrstami. Skupaj je bilo opisanih okrog 1100 vrst živžgovk, med katerimi jih večina živi v Srednji in Južni Ameriki. Družino imajo pogosto za parafiletsko, saj imajo vsi njeni člani skupnega prednika, vendar pa Leptodactylidae ne zajemajo vseh potomcev tega prednika.
Ohranili so se številni fosili žvižgovk. Eden od primerkov iz rodu Eleutherodactylus, star 37 milijonov let, se je v jantarju ohranil v celoti.
Pri tej družini ne poznamo morfoloških sinapomorfij.
Žvižgovke (znanstveno ime Leptodactylidae) so raznolika družina brezrepih dvoživk iz podreda Neobatrachia. Družina obsega okrog 50 rodov, med katerimi je tudi najobsežnejši rod vretenčarjev Eleutherodactylus s čez 700 vrstami. Skupaj je bilo opisanih okrog 1100 vrst živžgovk, med katerimi jih večina živi v Srednji in Južni Ameriki. Družino imajo pogosto za parafiletsko, saj imajo vsi njeni člani skupnega prednika, vendar pa Leptodactylidae ne zajemajo vseh potomcev tega prednika.
Ohranili so se številni fosili žvižgovk. Eden od primerkov iz rodu Eleutherodactylus, star 37 milijonov let, se je v jantarju ohranil v celoti.
Pri tej družini ne poznamo morfoloških sinapomorfij.
Tandpaddor (Leptodactylidae) räknas som den artrikaste familjen i ordningen stjärtlösa groddjur men familjen är troligtvis parafyletisk. De förekommer i Syd- och Centralamerika samt på de karibiska öarna (Antillerna) och med några få arter även i södra USA. Idag delas familjen i fem underfamiljer med tillsammans 49 släkten och cirka 1 100 arter.
Enligt Amphibian Species of the World delas familjen i tre underfamiljer[1]:
Denna groddjurs-relaterade artikel saknar väsentlig information. Du kan hjälpa till genom att tillföra sådan.
Tandpaddor (Leptodactylidae) räknas som den artrikaste familjen i ordningen stjärtlösa groddjur men familjen är troligtvis parafyletisk. De förekommer i Syd- och Centralamerika samt på de karibiska öarna (Antillerna) och med några få arter även i södra USA. Idag delas familjen i fem underfamiljer med tillsammans 49 släkten och cirka 1 100 arter.
Загальна довжина представників цієї родини коливається від 3 до 20 см. Свистуни є найближчими до ропухових. Свистуни настільки різноманітні, що неможливо виділити спільні риси для всієї родини в їх зовнішньому вигляді. Основною рисою, що об'єднує їх, є своєрідні голосові реакції, схожі на свист. Усі свистуни відрізняються сильно скороченою перетинкою між пальцями.
Це дуже різноманітна група, представники якої мешкають на деревах, чагарниках, у траві, деякі види ведуть напівводний спосіб життя. Живляться переважно безхребетними, у тому числі членистоногими та молюсками.
Це яйцекладні амфібії. Більшість відкладає ікру у гнізда поблизу водойм або на рослини, що плавають. Яйця проходять прямий розвиток і з них вилуплюються вже маленькі жаби.
Мешкають у Північній, Центральній та Південній Америці й на островах Карибського басейну.
Це незавершена стаття з герпетології.Leptodactylidae là một họ động vật lưỡng cư trong bộ Anura. Họ này có 193 loài.[2]
Họ Leptodactylidae gồm các chi sau:[3]
Leptodactylidae là một họ động vật lưỡng cư trong bộ Anura. Họ này có 193 loài.
Свистуновые[1], или свистуны[2], или зубастые жабы[3] (лат. Leptodactylidae), — семейство бесхвостых земноводных, обитающих в Новом Свете. Являются ближайшими родственниками жаб.
Общая длина представителей этого рода колеблется от 3 до 20 см. Свистуны настолько разнообразны, что во внешнем виде невозможно выделить общие черты для всего семейства. Основными объединяющими чертами являются издаваемые ими своеобразные звуки, похожие на свист, и сильно сокращённая перепонка между пальцами.
Обитают на деревьях, кустарниках, в траве, некоторые виды ведут полуводный образ жизни. Питаются преимущественно беспозвоночными, в том числе членистоногими и моллюсками.
Перед метанием икры лягушки формируют из клоакальных выделений пенистые гнёзда, предохраняющие эмбрионы от высыхания. Как правило, самки располагают гнёзда неподалёку от водоёмов либо на их поверхности. Для нескольких видов описано наличие в кладках неоплодотворённых яиц, служащих для питания головастиков. Для видов рода Paratelmatobius описана откладка икры на дно небольших стоячих водоёмов, а также прикрепление её к поверхности камней вблизи небольших ручьёв.
Ареал охватывает Северную, Центральную и Южную Америку, а также острова Карибского бассейна.
На октябрь 2018 года в семейство включают 3 подсемейства, 13 родов и 206 видов[4][3]:
Leiuperinae Bonaparte, 1850
Leptodactylinae Werner, 1896
Paratelmatobiinae Ohler and Dubois, 2012
Свистуновые, или свистуны, или зубастые жабы (лат. Leptodactylidae), — семейство бесхвостых земноводных, обитающих в Новом Свете. Являются ближайшими родственниками жаб.
参见内文
细趾蟾科（学名：Leptodactylidae）是两栖纲无尾目的一科，包含了范围广泛的物种，它们自新生代或中生代晚期从其他雨蛙超科的物种中分化而来。[1]分布范围包括墨西哥、加勒比地区、中美洲、南美洲等地。这一科通常被认为是并系群，并没有共有衍征。[2]其中包括了陆栖、水栖、树栖、穴居等多种成员，栖息地类型众多。[3]
细趾蟾科（学名：Leptodactylidae）是两栖纲无尾目的一科，包含了范围广泛的物种，它们自新生代或中生代晚期从其他雨蛙超科的物种中分化而来。分布范围包括墨西哥、加勒比地区、中美洲、南美洲等地。这一科通常被认为是并系群，并没有共有衍征。其中包括了陆栖、水栖、树栖、穴居等多种成员，栖息地类型众多。
긴발가락개구리과(Leptodactylidae)는 개구리목 신와아목 청개구리상과에 속하는 대형 양서류 과이다. 14속 201종으로 이루어져 있다. 신생대 동안 혹은 중생대 말에 청개구리상과에 속하는 다른 과들과 갈라진 것으로 추정하고 있다.[1] 멕시코와 카리브 해 그리고 중앙아메리카, 남아메리카에 널리 분포한다.
2014년 현재, 개구리목의 계통 분류는 다음과 같다.[2][3][4]
신와아목 청개구리상과/
