Die Swaelsterte is 'n skoenlappergenus in die Riddervlinder-familie, Papilionidae. Die woord papilio is die Latynse woord vir skoenlapper.[1]
Onder die welbekende soorte van die genus is die Lemoenvlinder van Afrika (Papilio demodocus) en die Noord-Amerikaanse Westelike tierswaelstert (Papilio rutulus). Bekende soorte in Asië sluit in die Mormoonvlinders (Papilio polytes, Papilio polymnestor), die Boord- en Ulysses-swaelsterte in Australië (Papilio aegeus, Papilio ulysses, onderskeidelik).
Ouer indelings van die Swaelsterte het hulle in 'n groter getal van redelik klein genera geressorteer. Meer onlangse klassifikasies was meer konserwatief, en gevolglik word 'n getal voormalige genera nou ingesluit by Papilio. Die genus bevat volgens moderne klassifisiestelsels ongeveer 200 soorte. Die genus Chilasa word deur sommige beskou as 'n subgenus van Papilio, soos ook die Agehana-swaelsterte, alhoewel die laasgemelde takson meestal as 'n subgenus van Chilasa beskou word.
Voormalige genera wat nou ressorteer onder Papilio, is:
Ruspe van die Ulysses-swaelstert, Papilio ulysses
Ruspe van die Amerikaanse swaelstert, P. polyxenes, op vinkel
Papie (chrysalis) van die Na-aperswaelstert, Papilio dardanus
Lemoenvlinder, Papilio demoleus, in Bangalore
Kanadese tierswaelstert, Papilio canadensis, in Ontario, Kanada
Die Speseryswaelstert, Papilio troilus, van Noord-Amerika
Konstantynseswaelstert, Papilio constantinus, by die Tanganjikameer in Zambië
Die Swaelsterte is 'n skoenlappergenus in die Riddervlinder-familie, Papilionidae. Die woord papilio is die Latynse woord vir skoenlapper.
Onder die welbekende soorte van die genus is die Lemoenvlinder van Afrika (Papilio demodocus) en die Noord-Amerikaanse Westelike tierswaelstert (Papilio rutulus). Bekende soorte in Asië sluit in die Mormoonvlinders (Papilio polytes, Papilio polymnestor), die Boord- en Ulysses-swaelsterte in Australië (Papilio aegeus, Papilio ulysses, onderskeidelik).
Ouer indelings van die Swaelsterte het hulle in 'n groter getal van redelik klein genera geressorteer. Meer onlangse klassifikasies was meer konserwatief, en gevolglik word 'n getal voormalige genera nou ingesluit by Papilio. Die genus bevat volgens moderne klassifisiestelsels ongeveer 200 soorte. Die genus Chilasa word deur sommige beskou as 'n subgenus van Papilio, soos ook die Agehana-swaelsterte, alhoewel die laasgemelde takson meestal as 'n subgenus van Chilasa beskou word.
Voormalige genera wat nou ressorteer onder Papilio, is:
Achillides Eleppone Druryia Heraclides (Reuseswaelsterte) Menelaides Princeps Pterourus (Tierswaelsterte) SinoprincepsPapilio ye un xéneru de lepidópteros ditrisios de la familia Papilionidae qu'inclúi munches especies tantu nel Nuevu como nel Vieyu Mundu. N'Europa ye común Papilio machaon, n'Asia Papilio polytes, Papilio polymnestor, n'Australia Papilio aegeus , Papilio ulysses y n'África Papilio demodocus. Papilio cresphontes, Papilio rutulus y Papilio glaucus son comunes en Norteámerica. Papilio thoas ta bien espublizáu en Norteámerica y Suramérica. [1][2]
Les taxonomíes antigües tendíen a reconocer un gran númberu de xéneros, cada unu con poques especies. Les más recién son más conservadores y arrexunten dellos de dichos xéneros nel xéneru Papilio; tal ye'l casu de los antiguos xéneros Achillides, Eleppone, Druryia, Heraclides, Menelaides, Princeps, Pterourus, Sinoprinceps. El xéneru Chilasa ye dacuando consideráu un subxéneru Papilio.
Les canesbes aliméntense de plantes de la familia Rutaceae incluyendo delles especies importantes d'usu ornamental o agrícola tales como Citrus spp., Murraya spp., Choisya spp. y Calodendrum spp. Los bárabos prinden terpenoides tóxicos de fuerte golor que los protexen contra predadores. Otra defensa de delles gates ye la so semeyanza con fieces d'aves.
Papilio ye un xéneru de lepidópteros ditrisios de la familia Papilionidae qu'inclúi munches especies tantu nel Nuevu como nel Vieyu Mundu. N'Europa ye común Papilio machaon, n'Asia Papilio polytes, Papilio polymnestor, n'Australia Papilio aegeus , Papilio ulysses y n'África Papilio demodocus. Papilio cresphontes, Papilio rutulus y Papilio glaucus son comunes en Norteámerica. Papilio thoas ta bien espublizáu en Norteámerica y Suramérica.
Les taxonomíes antigües tendíen a reconocer un gran númberu de xéneros, cada unu con poques especies. Les más recién son más conservadores y arrexunten dellos de dichos xéneros nel xéneru Papilio; tal ye'l casu de los antiguos xéneros Achillides, Eleppone, Druryia, Heraclides, Menelaides, Princeps, Pterourus, Sinoprinceps. El xéneru Chilasa ye dacuando consideráu un subxéneru Papilio.
Əsl yelkənqanadlı (lat. Papilio) — yelkənqanadlılar fəsiləsinə aid heyvan cinsi.
Papilio és un gènere de papallones dins la família Papilionidae. La paraula papilio vol dir papallona en llatí.[1]
La distribució del gènere és cosmopolita.
Gèneres actualment dins Papilio:
Llista alfabètica dins dels grups.[2]
Subgènere Papilio Linnaeus, 1758:
Subgènere Princeps Hübner, [1807]:
Subgènere ?:
Subgènere Achillides Hübner, [1819]:
Subgènere Heraclides Hübner, [1819]:
Subgènere Pterourus Scopoli, 1777:
Subgènere Sinoprinceps Hancock, 1983:
Papilio és un gènere de papallones dins la família Papilionidae. La paraula papilio vol dir papallona en llatí.
La distribució del gènere és cosmopolita.
Gèneres actualment dins Papilio:
Achillides Eleppone Druryia Heraclides Menelaides Princeps Pterourus SinoprincepsPapilio ist eine Gattung von Schmetterlingen (Tagfalter) aus der Familie der Ritterfalter (Papilionidae).
Die Imagines haben lange Antennen mit einem leicht gebogenen, keulenförmigen Ende, das nicht zusammengedrückt ist. Die Palpi sind sehr kurz und ragen nicht über die Augen hinaus. Das dritte, terminale Glied ist sehr klein. Die Beine sind Laufbeine. Die Tibien der Hinterbeine tragen zwei Dornen. Die Krallenglieder sind nicht geteilt. Die Hinterflügel sind ausgebogt und bei vielen Arten mit einer schwanzartigen Auslappung. Bei einigen Arten tritt dieser Schwanz nur bei einem Geschlecht auf, bei anderen Arten fehlt er ganz.[1] Der Innenrand der Flügel ist konkav oder gefurcht.[2]
Die Raupen sind glatt und nackt, häufig bunt ornamentiert. Einige Arten bilden ein fleischiges Horn. Die ersten beiden Glieder sind schlanker und können unter das dritte und vierte Glied zurückgezogen werden.[3]
Die Puppen sind kantig und etwa in der Mitte mit einem seidenen Band fixiert.
Die Weibchen von Papilio dardanus Brown (Peter Brown 1776) sind polymorph und können zahlreiche verschiedene ungenießbare Tiere imitieren. Dieser Effekt wurde zuerst 1869 von Roland Trimen beschrieben.[4]
Die Gattung Papilio ist fast über die ganze Erde verbreitet. Die meisten Arten finden sich jedoch in den Tropen. In der neuen Welt finden sich mehr Arten als in der alten Welt. Allein in Brasilien sind zwischen 40 und 50 Arten heimisch, auch auf Inseln im Indischen Ozean vor allem auf Java liegen Verbreitungsschwerpunkte.
In Europa sind nur drei Arten heimisch, dies sind Papilio alexanor, der Korsische Schwalbenschwanz (Papilio hospiton) und der Schwalbenschwanz (Papilio machaon).[5]
Die innere Systematik der Gattung ist noch unklar, es gibt mehrere verschiedene Vorschläge die Gattung in Untergattungen und Gruppen zu teilen. Bekannte Einteilungen sind die von Munroe aus dem Jahr 1961[6], die von Hancock (1983)[7], die von Igarashi (1984)[8] und die von Hauser u. a. aus dem Jahr 2002.[9] Eine molekulargenetische Studie aus dem Jahr 2004 kommt zu noch anderen Ergebnissen.[10]
Alphabetisch innerhalb der Gruppen sortiert:[11]
Untergattung Papilio Linnaeus, 1758:
Untergattung Princeps Hübner, 1807:
Untergattung ?:
Untergattung Achillides Hübner, 1819:
Untergattung Heraclides Hübner, 1819:
Untergattung Pterourus Scopoli, 1777:
Untergattung Sinoprinceps Hancock, 1983:
Papilio ist eine Gattung von Schmetterlingen (Tagfalter) aus der Familie der Ritterfalter (Papilionidae).
De swellesturtflinters (Papilio) binne in skaai yn de famylje fan de Paazjes.
De papilio hat ferneamde soarten ûnder har. De Swellesturtflinter wurdt troch in soart minsken as hiel bysûnder sjoen.
It skaai hat likernôch 200 soarten, ûnder oaren:
De swellesturtflinters (Papilio) binne in skaai yn de famylje fan de Paazjes.
De papilio hat ferneamde soarten ûnder har. De Swellesturtflinter wurdt troch in soart minsken as hiel bysûnder sjoen.
Papilio multicaudata Graphium nomius Papilio palinurus Papilio polymnestor Papilio polytes Papilio polyxenes Papilio thoas Papilio ulysses Papilio zalmoxis De Swellesturtflinter Papilio semperi Papilio paris
Papilio is a genus in the swallowtail butterfly family, Papilionidae, as well as the only representative of the tribe Papilionini. The word papilio is Latin for butterfly.[2]
It includes the common yellow swallowtail (Papilio machaon), which is widespread in the Northern Hemisphere and the type species of the genus, as well as a number of other well-known North American species such as the western tiger swallowtail (Papilio rutulus). Familiar species elsewhere in the world include the Mormons (Papilio polytes, Papilio polymnestor, Papilio memnon, and Papilio deiphobus) in Asia, the orchard and Ulysses swallowtails in Australia (Papilio aegeus, Papilio ulysses, respectively) and the citrus swallowtail of Africa (Papilio demodocus).
Older classifications of the swallowtails tended to use many rather small genera. More recent classifications have been more conservative, and as a result a number of former genera are now absorbed within Papilio, such as Achillides, Eleppone, Druryia, Heraclides (giant swallowtails), Menelaides, Princeps, Pterourus (tiger swallowtails), and Sinoprinceps. The genus as recognized by modern systems has about 200 members. The genus Chilasa is regarded as a subgenus of Papilio by some workers, as are the baggy-tailed swallowtails (Agehana), although the latter taxon is usually considered a subgenus of Chilasa.
Many of the larvae resemble bird droppings during a development stage. Adults are edible to birds and some species are mimics.[3]
In their larval form, members of Papilio typically feed upon plants of Rutaceae including common ornamental and agriculturally important species such as Citrus species, Murraya species, Choisya species and Calodendrum species. Caterpillars sequester terpenoids from their diet to produce a foul smelling oil used in defence.
Listed alphabetically within groups.[4]
subgenus: Papilio Linnaeus, 1758
subgenus: Princeps Hübner, [1807]
subgenus: Chilasa Moore, [1881]
subgenus: Achillides Hübner, [1819]
subgenus: Heraclides Hübner, [1819]
subgenus: Pterourus Scopoli, 1777
subgenus: Sinoprinceps Hancock, 1983
Many species originally described in the genus Papilio have now been reclassified. For a list of selected former species see List of former species in the genus Papilio.
Papilio is a genus in the swallowtail butterfly family, Papilionidae, as well as the only representative of the tribe Papilionini. The word papilio is Latin for butterfly.
It includes the common yellow swallowtail (Papilio machaon), which is widespread in the Northern Hemisphere and the type species of the genus, as well as a number of other well-known North American species such as the western tiger swallowtail (Papilio rutulus). Familiar species elsewhere in the world include the Mormons (Papilio polytes, Papilio polymnestor, Papilio memnon, and Papilio deiphobus) in Asia, the orchard and Ulysses swallowtails in Australia (Papilio aegeus, Papilio ulysses, respectively) and the citrus swallowtail of Africa (Papilio demodocus).
Older classifications of the swallowtails tended to use many rather small genera. More recent classifications have been more conservative, and as a result a number of former genera are now absorbed within Papilio, such as Achillides, Eleppone, Druryia, Heraclides (giant swallowtails), Menelaides, Princeps, Pterourus (tiger swallowtails), and Sinoprinceps. The genus as recognized by modern systems has about 200 members. The genus Chilasa is regarded as a subgenus of Papilio by some workers, as are the baggy-tailed swallowtails (Agehana), although the latter taxon is usually considered a subgenus of Chilasa.
Many of the larvae resemble bird droppings during a development stage. Adults are edible to birds and some species are mimics.
Papilio es un género de lepidópteros ditrisios de la familia Papilionidae que incluye muchas especies tanto en el Nuevo como en el Viejo Mundo. En Europa es común Papilio machaon, en Asia Papilio polytes, Papilio polymnestor, en Australia Papilio aegeus, Papilio ulysses y en África Papilio demodocus. Papilio cresphontes, Papilio rutulus y Papilio glaucus son comunes en Norteámerica. Papilio thoas está muy difundido en Norteámerica y Sudamérica.[1]
Las taxonomías antiguas tendían a reconocer un gran número de géneros, cada uno con pocas especies. Las más recientes son más conservadoras y agrupan varios de dichos géneros en el género Papilio; tal es el caso de los antiguos géneros Achillides, Eleppone, Druryia, Heraclides, Menelaides, Princeps, Pterourus, Sinoprinceps. El género Chilasa es a veces considerado un subgénero Papilio.
Las larvas se alimentan de plantas de la familia Rutaceae incluyendo algunas especies importantes de uso ornamental o agrícola tales como Citrus spp., Murraya spp., Choisya spp. y Calodendrum spp. Las larvas capturan terpenoides tóxicos de fuerte olor que los protegen contra predadores. Otra defensa de algunas larvas es su semejanza con heces de aves.
Papilio es un género de lepidópteros ditrisios de la familia Papilionidae que incluye muchas especies tanto en el Nuevo como en el Viejo Mundo. En Europa es común Papilio machaon, en Asia Papilio polytes, Papilio polymnestor, en Australia Papilio aegeus, Papilio ulysses y en África Papilio demodocus. Papilio cresphontes, Papilio rutulus y Papilio glaucus son comunes en Norteámerica. Papilio thoas está muy difundido en Norteámerica y Sudamérica.
Las taxonomías antiguas tendían a reconocer un gran número de géneros, cada uno con pocas especies. Las más recientes son más conservadoras y agrupan varios de dichos géneros en el género Papilio; tal es el caso de los antiguos géneros Achillides, Eleppone, Druryia, Heraclides, Menelaides, Princeps, Pterourus, Sinoprinceps. El género Chilasa es a veces considerado un subgénero Papilio.
Papilio Papilionidae familiako lepidopteroen generoa da. Mundu osoan bizi da, baita Euskal Herrian ere. Izena latinezkoa da, euskaraz tximeleta esan nahi duelarik.
Papilio Papilionidae familiako lepidopteroen generoa da. Mundu osoan bizi da, baita Euskal Herrian ere. Izena latinezkoa da, euskaraz tximeleta esan nahi duelarik.
Ritarit (Papilio) on ritariperhosten heimoon kuuluva suku. Siihen kuuluu noin 200 lajia. Niitä esiintyy eniten tropiikissa ja napaseutuja lukuun ottamatta kaikilla maailman mantereilla. Suomessa ja laajalti Euroopassa esiintyvä laji on ritariperhonen[2]. Heimon lajit syövät enimmäkseen sarjakukkaiskasveja, ruutakasveja ja laakerikasveja.[3]
Ritarit (Papilio) on ritariperhosten heimoon kuuluva suku. Siihen kuuluu noin 200 lajia. Niitä esiintyy eniten tropiikissa ja napaseutuja lukuun ottamatta kaikilla maailman mantereilla. Suomessa ja laajalti Euroopassa esiintyvä laji on ritariperhonen. Heimon lajit syövät enimmäkseen sarjakukkaiskasveja, ruutakasveja ja laakerikasveja.
Papilio est un genre de lépidoptères de la famille des Papilionidae. Présent sur tous les continents sauf l'Antarctique, ce genre est particulièrement diversifié en Afrique, en Asie tropicale et en Amérique centrale.
Les Papilio sont souvent des papillons colorés et de grande taille. Beaucoup d'espèces (pas toutes cependant) portent une et parfois plusieurs paires de queues sur leurs ailes postérieures, d'où leur surnom de « porte-queues ». Les espèces des climats tempérés sont souvent blanches ou jaunes avec des zébrures noires et quelques motifs rouges et bleus.
Comme les autres espèces de la famille des Papilionidae, les espèces du genre Papilio présentent les caractéristiques suivantes :
Les œufs sont sphériques et pondus isolément sur la plante-hôte. Les chenilles sont lisses ou épineuses, certaines imitent des fientes d'oiseau ou des serpents. Elles se nourrissent de plantes de la famille des Rutacea, qui inclut des plantes importantes pour l'agriculture telles que les espèces des genres Citrus (les agrumes), Murraya, Choisya et Calodendrum. Les chenilles de certaines espèces peuvent occasionner d'importants dégâts à ces cultures. La nymphose a lieu horizontalement ou verticalement, la chrysalide étant maintenue par une ceinture de soie
Œuf de Papilio glaucus
Chenille de Papilio clytia
Chenille de Papilio polymnestor
Chenille de Papilio polytes avec son osmeterium sorti
Chrysalide de Papilio xuthus
Le genre Papilio est présent sur tous les continents à l'exception de l'Antarctique. Les Papilio sont présents aussi bien dans les zones tempérées que dans les zones tropicales, cependant la majorité des espèces vivent sous des climats chauds.
Le genre Papilio a été décrit par le naturaliste suédois Carl von Linné en 1758[1]. L'espèce type pour le genre est Papilio machaon Linnaeus, 1758.
Le polymorphisme important de ce genre lui vaut une grande quantité de synonymes :
D'après Funet[22] :
Papilio peranthus - Muséum de Toulouse
Papilio crino à Melagiri, Inde.
Papilio hesperus hesperus - MHNT
Seuls trois papillons du genre Papilio sont présents :
Papilio est un genre de lépidoptères de la famille des Papilionidae. Présent sur tous les continents sauf l'Antarctique, ce genre est particulièrement diversifié en Afrique, en Asie tropicale et en Amérique centrale.
Papilio Linnaeus, 1758, è un genere di lepidotteri appartenente alla famiglia Papilionidae.
Il genere comprende le seguenti specie:
Papilio Linnaeus, 1758, è un genere di lepidotteri appartenente alla famiglia Papilionidae.
Papilio est genus Lepidopterum familiae Papilionidarum. Sicut omnia Lepidoptera, Papiliones sunt erucae quando larvae sunt; deinde pupae in globulos se complicant immotae, et per metamorphosin papiliones fiunt.
Papilio est genus Lepidopterum familiae Papilionidarum. Sicut omnia Lepidoptera, Papiliones sunt erucae quando larvae sunt; deinde pupae in globulos se complicant immotae, et per metamorphosin papiliones fiunt.
Papilio is een geslacht van vlinders uit de familie van de pages (Papilionidae). Dit geslacht komt voor op alle continenten, met uitzondering van Antarctica. In Nederland en België komt uit dit geslacht alleen de koninginnenpage voor, in Europa verder nog de zuidelijke koninginnenpage en de Corsicaanse koninginnenpage. De grootste soort van dit geslacht, Papilio homerus, heeft een spanwijdte tot 15 centimeter en is daarmee een van de grootste vlinders ter wereld.
Over het grammaticaal geslacht van Papilio bestaat geen duidelijkheid. Linnaeus heeft geen enkele naam in het geslacht geplaatst waarvan het epitheton een bijvoeglijk naamwoord was waaruit afgeleid kon worden of het woordgeslacht mannelijk, vrouwelijk of onzijdig was. Cramer vatte het op als een vrouwelijke naam, Fabricius als een mannelijke. Met name Fabricius heeft nogal wat namen gepubliceerd die niet meer inhielden dan een geslachtsverandering van het epitheton. Een voorbeeld is Papilio marthesius voor Papilio marthesia van Cramer.
In 1758 plaatste Linnaeus alle hem toen bekende vlinders in drie geslachten: Papilio, Sphinx en Phalaena, waarbij Papilio alle vlinders kreeg toebedeeld die ook wel dagvlinders worden genoemd en tegenwoordig in de superfamilie Papilionoidea, inclusief de dikkopjes (Hesperiidae), worden geplaatst. De meeste vroege auteurs volgden Linnaeus hierin, onder wie Dru Drury, Johann Christian Fabricius, Denis & Schiffermüller en Pieter Cramer. Het geslacht Papilio is daarmee lang een grote vergaarbak voor dagvlinders geweest, en veel soorten die nu zelfs in een andere familie dan de Papilionidae worden geplaatst, kregen eerst een naam in Papilio.
De eerste die in 1777 nieuwe geslachten in deze groep introduceerde was Scopoli: Ascia, Battus, Graphium en Pterourus. Rond het begin van de negentiende eeuw werd het geslacht snel verder opgesplitst.
ondergeslacht Papilio Linnaeus, 1758
Papilio alexanor
Zuidelijke koninginnenpage
Papilio hospiton
Corsicaanse koninginnenpage
Papilio machaon
Koninginnenpage
ondergeslacht Achillides Hübner, 1819
ondergeslacht Eleppone Hancock, 1979
ondergeslacht Druryia Aurivillius, 1881
ondergeslacht Heraclides Hübner, 1819
ondergeslacht Menelaides Hübner, 1819
ondergeslacht Princeps Hübner, 1807
Papilio demoleus
Limoenvlinder
ondergeslacht Pterourus Scopoli, 1777
ondergeslacht Sinoprinceps Hancock, 1983
namen met een onduidelijke status
Papilio is een geslacht van vlinders uit de familie van de pages (Papilionidae). Dit geslacht komt voor op alle continenten, met uitzondering van Antarctica. In Nederland en België komt uit dit geslacht alleen de koninginnenpage voor, in Europa verder nog de zuidelijke koninginnenpage en de Corsicaanse koninginnenpage. De grootste soort van dit geslacht, Papilio homerus, heeft een spanwijdte tot 15 centimeter en is daarmee een van de grootste vlinders ter wereld.
Over het grammaticaal geslacht van Papilio bestaat geen duidelijkheid. Linnaeus heeft geen enkele naam in het geslacht geplaatst waarvan het epitheton een bijvoeglijk naamwoord was waaruit afgeleid kon worden of het woordgeslacht mannelijk, vrouwelijk of onzijdig was. Cramer vatte het op als een vrouwelijke naam, Fabricius als een mannelijke. Met name Fabricius heeft nogal wat namen gepubliceerd die niet meer inhielden dan een geslachtsverandering van het epitheton. Een voorbeeld is Papilio marthesius voor Papilio marthesia van Cramer.
Papilio er en stor slekt av sommerfugler i gruppen svalestjerter. Slekten rommer idag flere arter som tidligere var plassert i egne slekter.
Papilio er store sommerfugler, mange har én lang stjert på hver bakvingene. Antennene er nokså lange og kraftige, kroppen slank og lite hårete. Vingene er store. Mange arter er gule med svarte tegninger, eller mørkfargede. En del arter har et noe avvikende utseende fordi de etterligner giftige arter i andre sommerfuglefamilier, særlig monarksommerfugler (Danainae). Svalestjert-artene etterligner også hverandre, slike at ikke-giftige arter kan ligne mye på giftige, dette kan vanskeliggjøre bestemmelsen av artene. Larvene er nakne og ofte ganske fargerike. De kan skyte ut pølselignende vedheng (osmeterier) fra "nakken", disse sprer sterkt luktende stoffer som advarer om at larvene er giftige og/eller usmakelige. Den største arten er den afrikanske Papilio antimachus, som er ganske slankvinget, oransje og svart. Vingespennet kan nå opp til 23 centimeter. Denne arten ser ut som en kjempstor utgave av de giftige sommerfuglene i gruppen Acraeini, og det er trolig at den etterligner disse til tross for at den er mange ganger så stor som dem. Sommerfuglen er også selv meget giftig.
Larvene kan utvikle seg på mange ulike plantegrupper, men har en viss forkjærlighet for planter som inneholder sterke giftstoffer, som larvene utnytter til å beskytte seg. De voksne sommerfuglene besøker gjerne blomster for å drikke nektar. Et særtrekk ved mange svalestjerter er at de fortsetter å bevege vingene etter at de har slått seg ned på en blomst, og de blir bare noen få sekunder på hver blomst, slik at man får inntrykk av at disse sommerfuglene alltid har hastverk.
Mens de andre svalestjert-slektene stort sett har ganske begrensede utbredelser, finnes slekten Papilio over hele Jorda unntatt de kaldeste områdene. I Norge er svalestjerten funnet like nord til Finnmark, men det er usikkert om den har hatt faste bestander så langt nord. Det er mulig at den tilsynelatende vide utbredelsen skyldes at slekten Papilio ikke er noen naturlig gruppe, men en samling av svalestjerter som ikke passer inn i andre slekter.
Det latinske navnet Papilio, betyr sommerfugl og var det navn Linné satte som slektsnavn på alle dagsommerfuglene. Senere er betydningen vesentlig snevret inn.
Slektskapsforholdene mellom svalestjertenes delgrupper og slekter er avklart i ulik grad. Derfor kan endringer skje.
Slekten Papilio rommer idag flere arter som tidligere var plassert i egne slekter. Disse eksisterer i dag som underslekter. Tidligere slekter: Achillides, Druryia, Eleppone, Heraclides, Menelaides, Princeps, Pterourus, Sinoprinceps.
Papilio er en stor slekt av sommerfugler i gruppen svalestjerter. Slekten rommer idag flere arter som tidligere var plassert i egne slekter.
Papilio é um gênero de papilionídeos da tribo Papilionini.[1]
Papilio é um gênero de papilionídeos da tribo Papilionini.
Papilio este un gen de fluturi din familia Papilionidae, singurul din tribul monotipic Papilionini. Cuvântul papilio provine din latinescul pentru fluture.[1]
Acest gen cuprinde câteva specii de fluturi bine cunoscuți din America de Nord, cum ar fi Papilio rutulus. Printre speciile din Asia se numără Papilio polytes, Papilio polymnestor, Papilio memnon și Papilio deiphobus, din Australia Papilio aegeus, Papilio ulysses și din Africa Papilio demodocus.
Listate alfabetic pe grupe.[2]
Subgenul Papilio Linnaeus, 1758:
Subgenul Princeps Hübner, [1807]:
Subgen nedenumit:
Subgenul Achillides Hübner, [1819]:
Subgenul Heraclides Hübner, [1819]:
Subgenul Pterourus Scopoli, 1777:
Subgenul Sinoprinceps Hancock, 1983:
Papilio este un gen de fluturi din familia Papilionidae, singurul din tribul monotipic Papilionini. Cuvântul papilio provine din latinescul pentru fluture.
Acest gen cuprinde câteva specii de fluturi bine cunoscuți din America de Nord, cum ar fi Papilio rutulus. Printre speciile din Asia se numără Papilio polytes, Papilio polymnestor, Papilio memnon și Papilio deiphobus, din Australia Papilio aegeus, Papilio ulysses și din Africa Papilio demodocus.
alt cins: Princeps Hübner, [1807]
alt cins: Chilasa Moore, [1881]
alt cins: Achillides Hübner, [1819]
alt cins: Heraclides Hübner, [1819]
alt cins: Pterourus Scopoli, 1777
alt cins: Sinoprinceps Hancock, 1983
alt cins: Princeps Hübner, [1807]
tür grubu: antimachus Papilio antimachus Drury, 1782 tür grubu: zalmoxis Papilio zalmoxis Hewitson, 1864 tür grubu: nireus Papilio aristophontes Oberthür, 1897 Papilio charopus Westwood, 1843 Papilio chrapkowskii Suffert, 1904 Papilio chrapkowskoides Storace, 1952 Papilio desmondi van Someren, 1939 Papilio hornimani Distant, 1879 Papilio interjectana Vane-Wright, 1995 Papilio nireus Linnaeus, 1758 Papilio sosia Rothschild & Jordan, 1903 Papilio thuraui Karsch, 1900 Papilio ufipa Carcasson, 1961 Papilio wilsoni Rothschild, 1926 tür grubu: cynorta Papilio arnoldiana Vane-Wright, 1995 Papilio cynorta Fabricius, 1793 Papilio plagiatus Aurivillius, 1898 tür grubu: dardanus Papilio constantinus Ward, 1871 Papilio dardanus Brown, 1776 Papilio delalandei Godart, [1824] Papilio phorcas Cramer, [1775] Papilio rex Oberthür, 1886 tür grubu: zenobia Papilio cyproeofila Butler, 1868 Papilio fernandus Fruhstorfer, 1903 Papilio filaprae Suffert, 1904 Papilio gallienus Distant, 1879 Papilio mechowi Dewitz, 1881 Papilio mechowianus Dewitz, 1885 Papilio nobicea Suffert, 1904 Papilio zenobia Fabricius, 1775 tür grubu: demodocus Papilio demodocus Esper, 1799 - Narenciye kırlangıçkuyruğu Papilio demoleus Linnaeus, 1758 Papilio erithonioides Grose-Smith, 1891 Papilio grosesmithi Rothschild, 1926 Papilio morondavana Grose-Smith, 1891 tür grubu: echerioides Papilio echerioides Trimen, 1868 Papilio fuelleborni Karsch, 1900 Papilio jacksoni Sharpe, 1891 Papilio sjoestedti Aurivillius, 1908 tür grubu: oribazus Papilio epiphorbas Boisduval, 1833 Papilio nobilis Rogenhofer, 1891 Papilio oribazus Boisduval, 1836 tür grubu: hesperus Papilio euphranor Trimen, 1868 Papilio hesperus Westwood, 1843 Papilio horribilis Butler, 1874 Papilio pelodurus Butler, 1896 tür grubu: menestheus Papilio lormieri Distant, 1874 Papilio menestheus Drury, 1773 Papilio ophidicephalus Oberthür, 1878 tür grubu: incertae sedis Papilio andronicus Ward, 1871 Papilio chitondensis Bivar de Sousa & Fernandes, 1966 Papilio leucotaenia Rothschild, 1908l Papilio luzviae Schröder & Treadaway, 1991 Papilio mackinnoni Sharpe, 1891 Papilio mangoura Hewitson, 1875 Papilio manlius Fabricius, 1798 Papilio microps Storace, 1951 Papilio nobicea Berger, 1974 Papilio phorbanta Linnaeus, 1771 tür grubu: demolion Papilio demolion Cramer, [1776] Papilio euchenor Guérin-Méneville, 1829 Papilio gigon C. & R. Felder, 1864 Papilio liomedon Moore, [1875] tür grubu: anactus Papilio anactus MacLeay, [1826] tür grubu: aegeus Papilio aegeus Donovan, 1805 Papilio bridgei Mathew, 1886 Papilio erskinei Mathew, 1886 Papilio gambrisius Cramer, [1777] Papilio inopinatus Butler, 1883 Papilio ptolychus Godman & Salvin, 1888 Papilio tydeus C. & R. Felder, 1860 Papilio weymeri Niepelt, 1914 Papilio woodfordi Godman & Salvin, 1888 tür grubu: godeffroyi Papilio amynthor Boisduval, 1859 Papilio godeffroyi Semper, 1866 Papilio schmeltzi Herrich-Schäffer, 1869 tür grubu: polytes Papilio ambrax Boisduval, 1832 Papilio phestus Guérin-Méneville, 1830 Papilio polytes Linnaeus, 1758 tür grubu: castor Papilio castor Westwood, 1842 Papilio dravidarum Wood-Mason, 1880 Papilio mahadeva Moore, [1879] tür grubu: fuscus Papilio albinus Wallace, 1865 Papilio antonio Hewitson, [1875] Papilio diophantus Grose-Smith, 1883 Papilio fuscus Goeze, 1779 Papilio hipponous C. & R. Felder, 1862 Papilio jordani Fruhstorfer, 1906 Papilio noblei de Nicéville, [1889] Papilio pitmani Elwes & de Nicéville, [1887] Papilio prexaspes C. & R. Felder, 1865 Papilio sakontala Hewitson, 1864 tür grubu: helenus Papilio helenus Linnaeus, 1758 Papilio iswara White, 1842 Papilio iswaroides Fruhstorfer, 1898 Papilio nephelus Boisduval, 1836 Papilio nubilus Staudinger, 1895 Papilio sataspes C. & R. Felder, 1865 tür grubu: memnon Papilio acheron Grose-Smith, 1887 Papilio ascalaphus Boisduval, 1836 Papilio deiphobus Linnaeus, 1758 Papilio forbesi Grose-Smith, 1883 Papilio lampsacus Boisduval, 1836 Papilio lowi Druce, 1873 Papilio mayo Atkinson, 1873 Papilio memnon Linnaeus, 1758 Papilio oenomaus Godart, 1819 Papilio polymnestor Cramer, [1775] Papilio rumanzovia Eschscholtz, 1821 tür grubu: protenor Papilio alcmenor C. & R. Felder, [1864] Papilio macilentus Janson, 1877 Papilio protenor Papilio taiwanus Rothschild, 1898 tür grubu: bootes Papilio bootes Westwood, 1842 Papilio elwesi Leech, 1889 Papilio maraho Shiraki & Sonan, 1934alt cins: Chilasa Moore, [1881]
tür grubu: agestor Papilio agestor Gray, 1831 Papilio epycides Hewitson, [1864] Papilio slateri Hewitson, 1853 tür grubu: clytia Papilio clytia Linnaeus, 1758 Papilio paradoxa (Zincken, 1831) tür grubu: veiovis Papilio veiovis Hewitson, [1865] tür grubu: laglaizei Papilio laglaizei Depuiset, 1877 Papilio moerneri Aurivillius, 1919 Papilio toboroi Ribbe, 1907 tür grubu: isimsiz Papilio carolinensis Jumalon, 1967 Papilio osmana Jumalon, 1967alt cins: Achillides Hübner, [1819]
tür grubu: paris Papilio arcturus Westwood, 1842 Papilio bianor Cramer, [1777] Papilio chikae Nuyda, 1992 Papilio dialis Leech, 1893 Papilio doddsi Janet, 1896 Papilio elephenor Doubleday, 1845 Papilio hoppo Matsumura, 1908 Papilio karna C. & R. Felder, 1864 Papilio krishna Moore, 1857 Papilio longimacula Z.G. Wang & Y. Niu, 2002 Papilio maackii Ménétriés, 1859 Papilio paris Linnaeus, 1758 Papilio polyctor Boisduval, 1836 Papilio buddha tür grubu: palinurus Papilio blumei Boisduval, 1836 Papilio buddha Westwood, 1872 Papilio crino Fabricius, 1793 Papilio palinurus Fabricius, 1787 tür grubu: isimsiz Papilio chikae Igarashi, 1965 Papilio lorquinianus C. & R. Felder, 1865 Papilio neumoegeni Honrath, 1890 Papilio peranthus Fabricius, 1787 Papilio pericles Wallace, 1865 tür grubu: ulysses Papilio montrouzieri Boisduval, 1859 Papilio syfanius Oberthür, 1886 Papilio ulysses Linnaeus, 1758alt cins: Heraclides Hübner, [1819]
tür grubu: anchisiades Papilio anchisiades Esper, 1788 Papilio chiansiades Westwood, 1872 Papilio epenetus Hewitson, 1861 Papilio erostratus Westwood, 1847 Papilio hyppason Cramer, 1775 Papilio isidorus Doubleday, 1846 Papilio oxynius (Geyer, [1827]) Papilio pelaus Fabricius, 1775 Papilio rogeri Boisduval, 1836 tür grubu: thoas Papilio andraemon (Hübner, [1823]) Papilio androgeus Cramer, [1775] Papilio aristodemus Esper, 1794 Papilio aristor Godart, 1819 Papilio astyalus Godart, 1819 Papilio caiguanabus Poey, [1852] Papilio cresphontes Cramer, [1777] Papilio homothoas Rothschild & Jordan, 1906 Papilio machaonides Esper, 1796 Papilio melonius Rothschild & Jordan, 1906 Papilio ornythion Boisduval, 1836 Papilio paeon Boisduval, 1836 Papilio rumiko (Shiraiwa & Grishin, 2014) Papilio thersites Fabricius, 1775 Papilio thoas Linnaeus, 1771 tür grubu: torquatus Papilio garleppi Staudinger, 1892 Papilio hectorides Esper, 1794 Papilio himeros Hopffer, 1865 Papilio lamarchei Staudinger, 1892 Papilio torquatus Cramer, 1777 tür grubu: isimsiz Papilio okinawensis Fruhstorfer, 1898alt cins: Pterourus Scopoli, 1777
tür grubu: troilus Papilio palamedes Drury, [1773] Papilio troilus Linnaeus, 1758 tür grubu: glaucus Papilio alexiares Höpffer, 1866 Papilio appalachiensis (Pavulaan & Wright, 2002) Papilio canadensis Rothschild & Jordan, 1906 Papilio esperanza Beutelspacher, 1975 Papilio eurymedon Lucas, 1852 Papilio glaucus Linnaeus, 1758 Papilio multicaudata Kirby, 1884 Papilio pilumnus Boisduval, 1836 Papilio rutulus Lucas, 1852 tür grubu: zagreus Papilio bachus) C. & R. Felder, 1865 Papilio neyi Niepelt, 1909 Papilio zagreus Doubleday, 1847 tür grubu: scamander Papilio birchallii Hewitson, 1863 Papilio hellanichus Hewitson, 1868 Papilio scamander Boisduval, 1836 Papilio xanthopleura Godman & Salvin, 1868 tür grubu: homerus Papilio cacicus Lucas, 1852 Papilio euterpinus Salvin & Godman, 1868 Papilio garamas (Geyer, [1829]) Papilio homerus Fabricius, 1793 Papilio menatius (Hübner, [1819]) Papilio warscewiczii Hopffer, 1865alt cins: Sinoprinceps Hancock, 1983
Papilio benguetanus Joicey & Talbot, 1923 tür grubu: xuthus Hancock, 1983 Papilio xuthus Linnaeus, 1767Papilio là một chi bướm phượng. Từ papilio trong tiếng Latin nghĩa là bướm[1]. Chi này bao gồm một số loài bướm nổi tiếng Bắc Mỹ như Papilio rutulus (Papilio rutulus). Các loài tương tự ở châu Á gồm (Papilio polytes, Papilio polymnestor, Papilio memnon, and Papilio deiphobus), ở Australia gồm Papilio aegeus, Papilio ulysses và châu Phi gồm Papilio demodocus.
Các chi cũ nay được hợp nhất vào chi Papilio:
Papilio là một chi bướm phượng. Từ papilio trong tiếng Latin nghĩa là bướm. Chi này bao gồm một số loài bướm nổi tiếng Bắc Mỹ như Papilio rutulus (Papilio rutulus). Các loài tương tự ở châu Á gồm (Papilio polytes, Papilio polymnestor, Papilio memnon, and Papilio deiphobus), ở Australia gồm Papilio aegeus, Papilio ulysses và châu Phi gồm Papilio demodocus.
Các chi cũ nay được hợp nhất vào chi Papilio:
Achillides Eleppone Druryia Heraclides Menelaides Princeps Pterourus SinoprincepsХвостоносцы[1][2][3], или парусники[4][5][3], или настоящие кавалеры[3] (лат. Papilio), — род в семействе бабочек-парусников (Papilionidae). Бабочки крупных размеров, как правило, ярко окрашенные.
Включает более 200 видов, среди которых такие хорошо известные как махаон (Papilio machaon), парусник Маака (Papilio maackii) и парусник Улисс (Papilio ulysses).
Бабочки средних, крупных и очень крупных (редко мелких) размеров, с богатейшим разнообразием окраски и рисунка крыльев. Размах крыльев 30—230 мм, у большинства видов около 70—90 мм. Самки обычно несколько крупнее самцов.
Щупики и ноги голые. Грудь и брюшко в коротких волосках, часто с рисунком. Усики с веретеновидной или с постепенно утолщающейся булавой. Передние крылья треугольные, широкие, с заостренной вершиной, их наружный край ровный. Задние крылья — округлые или удлиненно-овальные, с вогнутым анальным краем. Наружный край передних крыльев прямой, край задних крыльев у многих видов заметно волнистый с длинным «хвостиком» на жилке М3. На передних крыльях жилки R1, R2, R3 не ветвятся и берут начало от центральной ячейки, R4, R5 имеют общий ствол, который также начинается от центральной ячейки. На переднем крыле жилка М1 берет начало от середины дискальной жилки. Сu ствол соединен с анальной жилкой тонкой, косо идущей перемычкой. Сигнумы обычно в виде удлиненной подковы.
Ареал широкий. Встречаются в Европе, в Азии, Северной Африке и Северной Америке.
Papilio sensu lato (в широком смысле) — представляет собой род, включающий более 200 видов, распространенных во всех зоогеографических областях и достигающий максимального разнообразия в Юго-Восточной Азии. Выделяют несколько подродов, которые многими исследователями рассматриваются как самостоятельные рода. В узком смысле (в рамках номинативного подрода) — голарктический род, насчитывающий около 10 видов.
подрод: Papilio Linnaeus, 1758
подрод: Princeps Hübner, [1807]
подрод: Chilasa Moore, [1881]
подрод: Achillides Hübner, [1819]
подрод: Heraclides Hübner, [1819]
подрод: Pterourus Scopoli, 1777
подрод: Sinoprinceps Hancock, 1983
Хвостоносцы, или парусники, или настоящие кавалеры (лат. Papilio), — род в семействе бабочек-парусников (Papilionidae). Бабочки крупных размеров, как правило, ярко окрашенные.
Включает более 200 видов, среди которых такие хорошо известные как махаон (Papilio machaon), парусник Маака (Papilio maackii) и парусник Улисс (Papilio ulysses).
鳳蝶屬(Mormon、Swallowtails,學名:Papilio是蝴蝶的拉丁文)是鳳蝶亞科鳳蝶族個的一個屬。物種繁多,包含了200多種鳳蝶,除了南極洲外世界各地皆有分佈,一些知名種例如:單尾虎紋鳳蝶(北美);美鳳蝶、玉帶鳳蝶、苔美鳳蝶、藍裙美鳳蝶(亞洲);英雄翠鳳蝶、果園美鳳蝶(澳洲)和非洲達摩鳳蝶(非洲)都是鳳蝶屬的品種。亦因為物種多,其分類方法具爭議性。此屬包含了佳美鳳蝶屬、寬尾鳳蝶屬及斑鳳蝶屬,否認者分出此3屬分成4屬。
(此屬分類具爭議,目前分別是獨立的幾個屬,一般也是使用獨立屬之名稱)
鳳蝶屬(Mormon、Swallowtails,學名:Papilio是蝴蝶的拉丁文)是鳳蝶亞科鳳蝶族個的一個屬。物種繁多,包含了200多種鳳蝶,除了南極洲外世界各地皆有分佈,一些知名種例如:單尾虎紋鳳蝶(北美);美鳳蝶、玉帶鳳蝶、苔美鳳蝶、藍裙美鳳蝶(亞洲);英雄翠鳳蝶、果園美鳳蝶(澳洲)和非洲達摩鳳蝶(非洲)都是鳳蝶屬的品種。亦因為物種多,其分類方法具爭議性。此屬包含了佳美鳳蝶屬、寬尾鳳蝶屬及斑鳳蝶屬,否認者分出此3屬分成4屬。
本文参照
アゲハチョウ属(アゲハチョウぞく、Papilio)は、アゲハチョウ族を分類する属の1つである。全世界に200種以上の種が生息し、日本には11種が生息する。属名の Papilio とはラテン語で「チョウ」のことで、カール・フォン・リンネが1758年に初めて動物の学名を発表した際に、すべてのチョウの属名として採用したものである。
全世界の熱帯から温帯にかけて分布し、島嶼部にも勢力を広げている。日本に生息していないオーストラリア産のオオルリアゲハや北アメリカ産のイースタン・タイガー・スワローテイルなど、世界各地に特徴的な種が生息している。英名Swallowtailが表すように、ナミアゲハやキアゲハなど後翅に尾状突起をもつ種が知られるが、ナガサキアゲハやオナシアゲハのように突起のない種も多く、その有無は必ずしも属の特徴とはならない。
熱帯では成虫が通年発生するが、温帯では冬季に発生が止まることが多い。日本では「春型」「夏型」の差異が知られ、夏型の方が大型で、色彩が濃く、文様が明瞭になる傾向にある。
幼虫の食草はミカン科やセリ科などが多く、その刺激成分を集積して、頭頂の臭角から発して天敵を撃退する。二齢幼虫から四齢幼虫にかけては、鳥の糞そっくりの姿をしているものや派手な斑模様をしているものがあり、終齢幼虫はヘビに似た姿に変わるものが知られている。
蛹を経て成虫へと羽化する。日本では発生が止まる冬の休眠期を蛹で過ごす。
成虫は食草に近いところで生息し、盛んにさまざまな花の蜜を吸い、水たまりでは羽ばたきながら吸水する行動がみられる。
日本ではなじみ深いチョウとして親しまれる一方、生息種の多くが農産物であるミカン科・セリ科を食草とするため、農業従事者にとっては害虫として扱われる(例えば、ナミアゲハはウンシュウミカンやサンショウ、シロオビアゲハはシークヮーサー、キアゲハはニンジンやパセリ)。カラスアゲハやクロアゲハは栽培種を好まず、野生種を好む。
ポケットモンスターの一種キャタピーは、アゲハチョウ属の終齢幼虫をモデルとしたもので、蛇状の文様と臭角を持つ。ただし、羽化後の成虫型ポケモン・バタフリーはモンシロチョウを模したものに変化する。
アゲハチョウ属(アゲハチョウぞく、Papilio)は、アゲハチョウ族を分類する属の1つである。全世界に200種以上の種が生息し、日本には11種が生息する。属名の Papilio とはラテン語で「チョウ」のことで、カール・フォン・リンネが1758年に初めて動物の学名を発表した際に、すべてのチョウの属名として採用したものである。
호랑나비속(Papilio)은 호랑나비족에 속한 속의 하나이다. 한반도에는 8종이 알려져 있다. 속명의 Papilio은 라틴어로 '나비'이다.