Die Montiporen sind die zweitartenreichste Gattung der Steinkorallen (Scleractinia). Alle Montiporen leben im tropischen Indopazifik.
Im deutschen nennt man die Montipora wegen ihrer winzigen Polypen oft Porenkorallen. Wie die meisten anderen Steinkorallen leben sie in einer symbiotischen Beziehung mit kleinen Algen (Zooxanthellen), die die Montiporen mit Nährstoffen versorgen. Sie sind deshalb auf helle Standorte angewiesen.
Die meisten Montipora-Arten überziehen krustenförmig den Untergrund oder bilden blättrige Strukturen. Es gibt aber auch einige Arten, wie Montipora digitata, die verzweigt wachsen. Die Zahl der Arten ist wie bei den Acroporen unbekannt.
Montiporen können auch in gut gepflegten Meerwasseraquarien kultiviert werden. Durch Fragmentation größerer Kolonien können sie leicht künstlich vermehrt werden Inzwischen gibt es viele Korallenzüchter, die Montiporen vermehren und versuchen möglichst farbige Formen zu erhalten. Es ist heute nicht mehr nötig Montiporen aus Korallenriffen zu importieren.
Die Montiporen sind die zweitartenreichste Gattung der Steinkorallen (Scleractinia). Alle Montiporen leben im tropischen Indopazifik.
Im deutschen nennt man die Montipora wegen ihrer winzigen Polypen oft Porenkorallen. Wie die meisten anderen Steinkorallen leben sie in einer symbiotischen Beziehung mit kleinen Algen (Zooxanthellen), die die Montiporen mit Nährstoffen versorgen. Sie sind deshalb auf helle Standorte angewiesen.
Die meisten Montipora-Arten überziehen krustenförmig den Untergrund oder bilden blättrige Strukturen. Es gibt aber auch einige Arten, wie Montipora digitata, die verzweigt wachsen. Die Zahl der Arten ist wie bei den Acroporen unbekannt.
Montiporen können auch in gut gepflegten Meerwasseraquarien kultiviert werden. Durch Fragmentation größerer Kolonien können sie leicht künstlich vermehrt werden Inzwischen gibt es viele Korallenzüchter, die Montiporen vermehren und versuchen möglichst farbige Formen zu erhalten. Es ist heute nicht mehr nötig Montiporen aus Korallenriffen zu importieren.
Montipora is a genus of Scleractinian corals in the phylum Cnidaria. Members of the genus Montipora may exhibit many different growth morphologies. With eighty five known species,[1] Montipora is the second most species rich coral genus after Acropora.[3]
Growth morphologies for the genus Montipora include submassive, laminar, foliaceous, encrusting, and branching.[4][5] It is not uncommon for a single Montipora colony to display more than one growth morphology.[5] Healthy Montipora corals can be a variety of colors, including orange, brown, pink, green, blue, purple, yellow, grey, or tan.[5] Although they are typically uniform in color, some species, such as Montipora spumosa or Montipora verrucosa, may display a mottled appearance.[5]
Montipora corals have the smallest corallites of any coral family.[5] Columellae are not present.[5] Coenosteum and corallite walls are porous, which can result in elaborate structures.[5] The coenosteum of each Montipora species is different, making it useful for identification.[5] Polyps are typically only extended at night.[5]
Montipora corals are commonly mistaken for members of the genus Porites based on their visual similarities, however, Porites can be distinguished from Montipora by examining the structure of the corallites.[5]
Montipora corals are common on reefs and lagoons of the Red Sea, the western Indian Ocean and the southern Pacific Ocean, but are entirely absent in the Atlantic Ocean.[4]
Montipora corals are hermaphroditic broadcast spawners.[6] Spawning typically happens in spring.[6] The eggs of Montipora corals already contain zooxanthellae, so none is obtained from the environment.[6][7] This process is known as direct or vertical transmission.[3]
Montipora corals are preyed upon by corallivorous fish, such as butterflyfish.[8] Montipora corals are known to host endo- and ectoparasites such as Allopodion mirum and Xarifia extensa.[1] A currently undescribed species of nudibranch in the genus Phestilla has also been reported in the scientific and aquarium hobbyist literature to feed on the genus.[9]
Montipora corals are susceptible to the same stresses as other Scleractinian corals, such as anthropogenic pollution, sediment, algal growth, and other competitive organisms.[6]
A 2007 study found that the genus Montipora formed a strongly supported clade with Anacropora, making it the genus with the closest genetic relationship to Montipora.[10] It is thought that Anacropora evolved from Montipora relatively recently.[7]
Polyps of Montipora aequituberculata
Montipora aequituberculata colonies near Ningaloo Reef
Montipora caliculata
Branching colony of Montipora capitata in Hawaii
Encrusting colony of Montipora capitata
Polyps of Montipora danae
Montipora ehrenbergii
Montipora hispida
Polyps of Montipora hispida
Polyps of Montipora monasteriata
Montipora nodosa
Montipora tuberculosa
Montipora verrucosa at Birch Aquarium in San Diego, CA
Montipora is a genus of Scleractinian corals in the phylum Cnidaria. Members of the genus Montipora may exhibit many different growth morphologies. With eighty five known species, Montipora is the second most species rich coral genus after Acropora.
Montipora es un género de corales duros de la familia Acroporidae.
Montipora es el segundo género de corales más grande en términos de especies,[1] se citan 211 especies de Montipora, aunque el Registro Mundial de Especies Marinas[2] reconoce sólo ochenta y cinco especies válidas, y otras 22 clasificadas como nomen dubium. Dada la enorme variedad de formas, algunas aparentemente idénticas a otras especies de Porites, por ejemplo, la única identificación válida tiene que hacerse observando con el microscopio su esqueleto.
Entre las especies de .Montipora y sus parientes del género Acropora, suman más del tercio del total de especies coralinas constructoras de arrecifes.[3]
El Registro Mundial de Especies Marinas reconoce las siguientes especies válidas:[4]
Especies consideradas nomen dubium:
Montipora aequituberculata
Montipora caliculata
Montipora capitata
Montipora capricornis
Montipora circumvallata
Montipora danae
Montipora digitata
Montipora efflorescens
Montipora ehrenbergii
Montipora flabellata
Montipora foliosa
Montipora cf. foveolata
Montipora grisea
Montipora hispida
Montipora cf. hoffmeisteri
Montipora informis
Montipora monasteriata
Montipora nodosa
Montipora peltiformis
Montipora setosa
Montipora tuberculosa
Montipora turtlensis
Montipora venosa
Montipora verrucosa
Cualquier especie de Montipora puede variar su forma de crecimiento por su localización, condiciones ambientales, edad, tamaño, estación, etc. Así pues, la forma de crecimiento de la colonia de Montipora que se pretenda identificar puede tener o no una forma de crecimiento típica de la especie, lo cual hace muy difícil su identificación.
Pueden crecer en alguna de las siguientes formas:
Los pólipos de Montipora son muy pequeños y presentan unas células urticantes denominadas nematocistos, empleadas en la caza de presas microscópicas de plancton. Su coloración varía según la especie y las condiciones ambientales de ésta. La gama de colores abarca la práctica totalidad, siendo más comunes el marrón, verde, rosa, violáceo o azul. Normalmente sólo extiende sus pólipos durante la noche.
El esqueleto es poroso y ligero. Los coralitos son diminutos, [4]
Suelen vivir en arrecifes localizados en los mares tropicales (a una latitud situada entre 30ºN y 20ºS) en zonas poco profundas, 0 a 40 m, bien iluminadas y cercanas a las costas. Aunque también se encuentran en lagunas y zonas protegidas del arrecife, y a mayores profundidades, mayoritariamente se dan en zonas de fuertes corrientes.
Se distribuyen en Oceanía, junto a las costas NO y NE de Australia, en el océano Índico y en las costas orientales de África y América principalmente.
Los pólipos contienen algas simbióticas; mutualistas llamadas zooxantelas. Las algas realizan la fotosíntesis produciendo oxígeno y azúcares, que son aprovechados por los pólipos, y se alimentan de los catabolitos del coral (especialmente fósforo y nitrógeno).[5] Esto les proporciona entre el 75% y el 95% de sus necesidades alimenticias. El resto lo obtienen atrapando plancton microscópico y materia orgánica disuelta en el agua.
Se reproducen asexualmente mediante gemación y sexualmente lanzando al exterior sus células sexuales. En este tipo de reproducción, la mayoría de los corales liberan óvulos y espermatozoides al agua, siendo por tanto la fecundación externa. No obstante, algunas especies mantienen el óvulo en su interior (cavidad gastrovascular) y es allí donde son fecundados.
Los huevos una vez en el exterior, permanecen a la deriva arrastrados por las corrientes varios días, más tarde se forma una larva plánula[6] que cae al fondo, se adhiere a él y, tras evolucionar a pólipo, comienza a generar un esqueleto, o coralito, y, tras reproducirse por gemación, conforma la colonia y su vida sésil.
Como norma, las montiporas son de los corales duros más fáciles de mantener en cautividad. Una luz de moderada a alta satisfará a la mayoría de las colonias aclimatadas a nuestro acuario. Respecto a la corriente, deberá ser fuerte. Es una especie poco agresiva con otros corales. Su arma para conseguir espacio, en orden a atrapar luz, es su rápido crecimiento frente a otras especies.
Debemos aditar microplancton u otros preparados para animales filtradores, adaptados a sus pequeños pólipos.
Con independencia del resto de niveles de los parámetros comunes del acuario marino: salinidad, calcio, magnesio, dureza, etc., hay que mantener los fosfatos a cero y los nitratos a menos de 20 ppm. Algunos autores, con independencia de aditar oligoelementos (yodo, hierro, manganeso, etc.), recomiendan aditar estroncio hasta mantener un nivel de 10 ppm. Se recomienda cambios de agua semanales del 5% del volumen del acuario.
Montipora es un género de corales duros de la familia Acroporidae.
Montipora es el segundo género de corales más grande en términos de especies, se citan 211 especies de Montipora, aunque el Registro Mundial de Especies Marinas reconoce sólo ochenta y cinco especies válidas, y otras 22 clasificadas como nomen dubium. Dada la enorme variedad de formas, algunas aparentemente idénticas a otras especies de Porites, por ejemplo, la única identificación válida tiene que hacerse observando con el microscopio su esqueleto.
Entre las especies de .Montipora y sus parientes del género Acropora, suman más del tercio del total de especies coralinas constructoras de arrecifes.
Montipora on kivikorallien suku, johon kuuluu ainakin 75 lajia.[2] Niitä tavataan indopasifisella merialueella ja Punaisellamerellä, missä ne muodostavat koralliriuttoja. Monia lajeja pidetään riutta-akvaarioissa. Virtaus- ja valaistusolojen mukaan ne voivat kasvaa joko levyinä tai puumaisina rakenteina. Montipora-korallit elävät symbioosissa zooksantellilevien kanssa. Niillä on myös pienet polttiaislonkerot, joilla ne pyydystävät planktonia ravinnokseen.[3]
Tietyt lajit, kuten Montipora crassituberculata on listattu IUCN:n punaisella listalla vaarantuneiksi, koska ne ovat erityisen herkkiä vaalenemista aiheuttaville tekijöille.[4]
Montipora on kivikorallien suku, johon kuuluu ainakin 75 lajia. Niitä tavataan indopasifisella merialueella ja Punaisellamerellä, missä ne muodostavat koralliriuttoja. Monia lajeja pidetään riutta-akvaarioissa. Virtaus- ja valaistusolojen mukaan ne voivat kasvaa joko levyinä tai puumaisina rakenteina. Montipora-korallit elävät symbioosissa zooksantellilevien kanssa. Niillä on myös pienet polttiaislonkerot, joilla ne pyydystävät planktonia ravinnokseen.
Tietyt lajit, kuten Montipora crassituberculata on listattu IUCN:n punaisella listalla vaarantuneiksi, koska ne ovat erityisen herkkiä vaalenemista aiheuttaville tekijöille.
Montipora[1] est un genre de scléractiniaires (coraux durs).
Selon World Register of Marine Species (5 août 2015)[2] :
Montipora est un genre de scléractiniaires (coraux durs).
Montipora Blainville, 1830 è un genere di madrepore appartenenti alla famiglia Acroporidae[1].
Comprende le seguenti specie[1]:
Montipora Blainville, 1830 è un genere di madrepore appartenenti alla famiglia Acroporidae.
Montipora is een geslacht van koralen uit de klasse van de Anthozoa (bloemdieren).
Montipora là một chi của san hô Scleractinia trong Cnidaria. Các thành viên của chi Montipora có thể biểu hiện nhiều hình thái tăng trưởng khác nhau. Với 88 loài đã biết[1], Montipora là chi san hô có chủng loài đa dạng thứ hai sau Acropora.[2]
Hình thái sinh trưởng của loài Montipora bao gồm kết thành lớp vỏ cứng, chia nhánh, submassive, laminar, foliaceous.[3][4] Thông thường, một cụm Montipora không tồn tại nhiều hơn một dạng hình thái.[4] Loài san hô Montipora khỏe mạnh có thể có nhiều màu sắc khác nhau, bao gồm cam, nâu, hồng, xanh lục, xanh dương, tím, vàng, xám hoặc nâu.[4] Mặc dù chúng thường có màu sắc đồng nhất, nhưng một số loài, ví dụ như Montipora spumosa hoặc Montipora verrucosa, có thể tồn tại dưới hình dạng đốm.[4]
San hô Montipora có đá san hô nhỏ nhất của bất kỳ loài san hô nào.[4] San hô này không có lõi.[4] Coenosteum và đá san hô có nhiều lỗ dẫn đến cấu trúc chắc chắn.[4] Coenosteum của mỗi loài Montipora là khác nhau, điều này hữu ích cho việc nhận dạng.[4] Polyp thường chỉ phát triển vào ban đêm.[4]
Các san hô Montipora thường bị nhầm lẫn với các cá thể của thể loại Porites dựa trên những điểm tương đồng về trực quan, tuy nhiên chúng có thể được phân biệt bằng cách kiểm tra cấu trúc của đá san hô.[4]
San hô Montipora phổ biến ở các đá ngầm và hồ nước mặn ở gần biển của Biển Đỏ, Tây Ấn Độ Dương và Nam Thái Bình Dương, nhưng hoàn toàn không tồn tại ở Đại Tây Dương.[3]
San hô Montipora được biết đến như loài sinh sản lưỡng tính.[5] Việc sinh sản thường xảy ra vào mùa xuân.[5] Những ấu trùng san hô Montipora chứa zooxanthellae.[5][6] Quá trình này được gọi là trực tiếp hoặc phân chia theo chiều dọc.[2]
Các loài san hô Montipora là nơi trú ngụ, nơi ký sinh của các loài ký sinh trùng như Allopodion mirum và Xarifia extensa.
Loài san hô Montipora chịu các nguy cơ tương tự như các loài san hô Scleractin, chẳng hạn như ô nhiễm, trầm tích, sự tăng trưởng của tảo và các sinh vật cạnh tranh khác.[5]
Một nghiên cứu năm 2007 cho thấy chi Montipora gần như không thể phân biệt gen từ chi Anacropora, biến nó thành giống có mối quan hệ di truyền gần nhất với Montipora.[7] Người ta cho rằng cách đây không lâu, Anacropora đã tiến hóa từ Montipora.[6]
Giống san hô
Montipora caliculata
Phân nhánh của Montipora capitata ở Hawaii
Montipora capitata tạo thành lớp khảm
Cụm Montipora danae
Montipora ehrenbergii
Montipora hispida
Cụm Montipora hispida
Cụm Montipora monasteriata
Montipora nodosa
Montipora tuberculosa
Montipora verrucosa ở Birch Aquarium tại San Diego, CA
Montipora là một chi của san hô Scleractinia trong Cnidaria. Các thành viên của chi Montipora có thể biểu hiện nhiều hình thái tăng trưởng khác nhau. Với 88 loài đã biết, Montipora là chi san hô có chủng loài đa dạng thứ hai sau Acropora.
_at_Waikiki_Aquarium.JPG){kind=link}