Multimedia w Wikimedia Commons Syrmaticus – rodzaj ptaka z podrodziny bażantów (Phasianinae) w rodzinie kurowatych (Phasianidae).
Zasięg występowania
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Azji[10].
Morfologia
Długość ciała samców 80–210 cm (ogon 39–160 cm), samic 50–150 cm (ogon 14–45 cm); masa ciała 650–1529 g[11].
Systematyka
Etymologia
-
Syrmaticus: gr. συρμα surma, συρματος surmatos „teatralna szata z długim trenem, coś wleczonego, ciągnionego za sobą”[12].
-
Graphephasianus (Graphophasianus): gr. γραφη graphē „rysunek, grawerunek”, od γραφω graphō „rysować”; φασιανος phasianos „bażant”[13]. Gatunek typowy: Phasianus soemmerringii Temminck, 1830.
-
Calophasis (Callophasis, Calcophasis): gr. καλος kalos „piękny”; nowołac. phasis „bażant”, od średniowiecznołac. phasis avis „bażant”[14]. Gatunek typowy: Phasianus ellioti Swinhoe, 1872.
-
Cyanophasis: gr. κυανος kuanos „ciemnoniebieski”; nowołac. phasis „bażant”, od średniowiecznołac. phasis avis „bażant”[15]. Gatunek typowy: Calophasis mikado Ogilvie-Grant, 1906.
-
Neocalophasis: gr. νεος neos „nowy, dziwny”; rodzaj Calophasis Elliot, 1872 (bażant)[16]. Gatunek typowy: Calophasis mikado Ogilvie-Grant, 1906.
Podział systematyczny
Do rodzaju należą następujące gatunki[17]:
Przypisy
-
↑ Syrmaticus, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.).
-
↑ J.G. Wagler. Neue Sippen und Gattungen der Säugthiere und Vögel. „Isis von Oken”. 1832, s. kol. 1229, 1832 (niem.).
-
↑ H.G.L. Reichenbach: Avium systema naturale. Das natürliche system der vögel mit hundert tafeln grösstentheils original-abbildungen der bis jetzt entdecken fast zwölfhundert typischen formen. Vorlaüfer einer iconographie der arten der vögel aller welttheile. Dresden und Leipzig: Expedition der vollständigsten naturgeschichte, 1850, s. xxix. (niem.)
-
↑ Ch.L. Bonaparte. Tableaux paralléliques de l’ordre des Gallinacés. „Comptes rendus hebdomadaires de l’Académie des Sciences”. 42, s. 878, 1856 (fr.).
-
↑ D.G. Elliot: A Monograph of the Phasianidae or family of the Pheasants. Cz. 2. New York: Published by the author, 1871, s. ryc. 13. (ang.)
-
↑ J. Gould: Birds of Asia. Cz. 7. London: Printed by Taylor and Francis, pub. by the author, 1850-1883, s. ryc. 23. (ang.)
-
↑ A.O. Hume. Callophasis humiæ, Sp. Nov.. „Stray Feathers”. 9, s. 461, 1880 (ang.).
-
↑ S.A. Buturlin. „Nasha Ochota”. 12, s. 33, 1908 (ros.).
-
↑ N. Taka-Tsukasa & N. Kuroda. On a New Genus Proposed for Mikado Pheasant of Formosa. „Japanese Journal of Ornithology”. 3 (12-13), s. 1, 1922 (jap. • ang.).
-
↑ F. Gill & D. Donsker: Pheasants, partridges & francolins (ang.). IOC World Bird List: Version 8.2. [dostęp 2018-09-11].
-
↑ P.J.K. McGowan: Family Phasianidae (Pheasants and Partridges). W: J. del Hoyo, A. Elliott & J. Sargatal: Handbook of the Birds of the World. Cz. 2: New World Vultures to Guineafowl. Barcelona: Lynx Edicions, 1994, s. 540–541. ISBN 84-87334-15-6. (ang.)
-
↑ Jobling 2018 ↓, s. Syrmaticus.
-
↑ Jobling 2018 ↓, s. Graphephasianus.
-
↑ Jobling 2018 ↓, s. Calophasis.
-
↑ Jobling 2018 ↓, s. Cyanophasis.
-
↑ Jobling 2018 ↓, s. Neocalophasis.
-
↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Phasianini Horsfield, 1821 (wersja: 2017-05-11). W: Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2019-09-11].
Bibliografia
- J.A. Jobling: Key to Scientific Names in Ornithology. W: J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D.A. Christie & E. de Juana (red.): Handbook of the Birds of the World Alive. Barcelona: Lynx Edicions, 2018. [dostęp 2018-09-11]. (ang.)
