Multimedia w Wikimedia Commons Świergotek kanaryjski (Corydalla berthelotii) – gatunek małego ptaka z rodziny pliszkowatych. Występuje na Wyspach Kanaryjskich, Maderze i Wyspach Selvagens. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Po raz pierwszy gatunek opisał Carl Bolle w 1862 na łamach Journal für Ornithologie. Holotyp pochodził z Wysp Kanaryjskich. Nowemu gatunkowi nadał nazwę Anthus berthelotii[3]; nazwa ta jest obecnie (2017) podtrzymywana przez Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny (IOC). IOC uznaje gatunek za monotypowy[4], autorzy Handbook of the Birds of the World wyróżniają 2 podgatunki[5]. Epitet gatunkowy berthelotii upamiętnia francuskiego malakologa, Sabina Berthelot, w latach 1848–1874 konsula na Teneryfie[6].
Długość ciała 13–14,5 cm[7], masa ciała 16–19 g[5]. Szczegółowe wymiary dla osobników z Selvagen Grande (27 samców, 26 dla długości ogona, oraz 25 samic, 22 dla długości ogona), podane w mm[8]:
Płeć Długość skrzydła Długość ogona Długość skoku Długość dzioba Samiec 72,7 ± 0,34 61,92 ± 0,45 21,58 ± 0,10 15,32 ± 0,12 Samica 69,76 ± 0,33 59,25 ± 0,47 21,51 ± 0,11 15,24 ± 0,13Upierzenie w przeważającej części szare i brudnobiałe. Wierzch ciała kreskowany z wyjątkiem karku, na którym ciemniejsze kreski nie występują lub są bardzo cienkie. Ilość kresek na płaszczu i barkówkach zmienna. Dostrzec można wyraźną brudnobiałą brew, ciemny pasek oczny i pasek policzkowy. Występuje jasna obrączka oczna, obszar pod okiem i na pokrywach usznych jasny. Spód ciała brudnobiały, pierś kreskowana. Osobniki młodociane wyróżniają się cieplejszym, bardziej brązowym kolorem tła na grzebiecie oraz obfitszym kreskowaniem[7].
Świergotki kanaryjskie występują na Wyspach Kanaryjskich, w archipelagu Madera (Madera, Ilhas Desertas i Porto Santo, istnieją także doniesienia z Baixo) oraz na Wyspach Selvagens[5]. Są to jedyne świergotki na Wyspach Kanaryjskich i Maderze[7] oraz jedyne ptaki lądowe gnieżdżące się na Wyspach Selvagens[9].
Świergotki kanaryjskie zamieszkują suche równiny, piaszczyste obszary porośnięte niską roślinnością oraz górskie zbocza[7]. W swym zasięgu nie występują jedynie w gęstych lasach oraz wilgotniejszych częściach wyspy. Odnotowywane były od poziomu morza do wysokości ponad 2000 m n.p.m. Żywią się głównie bezkręgowcami, takimi jak prostoskrzydłe i gąsienice motyli, oraz nasionami[5]. Głos podobny do głosu pliszki żółtej (Motacilla flava). Pieśń, wykonywana podczas falistego lotu tokowego, złożona jest z sylab przywodzących na myśl głos świergotka łąkowego (A. pratensis), brzmiących jak tszilp...tszilp...tszilp; ptak powtarza je 4–7 razy, niekiedy szybciej i z wibrującym albo terkoczącym brzmieniem. Poruszają się biegiem, co jakiś czas gwałtownie zatrzymując się. W razie zagrożenia chętniej odbiega, niż odfruwa[7].
Okres lęgowy trwa od stycznia do sierpnia, zaczyna się później na wyższych wysokościach. Prawdopodobnie świergotki kanaryjskie wypowadzają 2 lęgi w jednym sezonie[5]. Gniazdo umieszczone jest na ziemi, ma formę kubeczka zbudowanego z łodyg roślin, wyściełanego sierścią i pierzem[9]. W jednym z badań (przeprowadzanych na Teneryfie) zniesienie liczyło 2–4 jaja. Główną przyczyną niepowodzeń w lęgach były złe warunki pogodowe (intensywne opady)[10].
IUCN uznaje świergotka kanaryjskiego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 (stan w 2017). BirdLife International ocenia trend populacji jako stabilny[11].
Świergotek kanaryjski (Corydalla berthelotii) – gatunek małego ptaka z rodziny pliszkowatych. Występuje na Wyspach Kanaryjskich, Maderze i Wyspach Selvagens. Nie jest zagrożony wyginięciem.
_(7346001088).jpg)
