Multimedia w Wikimedia Commons Gralina srokata (Grallina cyanoleuca) – średniej wielkości gatunek ptaka śpiewającego z rodziny Monarchidae. Szeroko rozpowszechniony w Australii i na Nowej Gwinei.
Jako pierwszy opisał ten gatunek Brytyjski ornitolog John Latham w 1802 roku. Jego zarówno angielska jak i polska nazwa wzięła się z podobieństwa do zamieszkującej półkulę północną Sroki zwyczajnej, której wygląd pamiętali osadnicy z Europy. W rzeczywistości te dwa gatunki nie są blisko spokrewnione ze sobą, co wykazały współczesne badania DNA. Pierwotnie gatunek ten zaliczano do Struthideidae, bądź Strepera, aktualnie należy do rodziny Monarchidae
Jest rozpowszechniony na terenie całej Australii, przez co w różnych miejscach nadawano mu różne nazwy: Peewit, Peewee, Mudlark, Murray Magpie, Yilimbirraa, podczas gdy oryginalna angielska nazwa brzmi Magpie-lark. Nie wyróżniono podgatunków.
Jest to średniej wielkości ptak, rozmiarem przypominający europejskiego Kosa zwyczajnego. Dorosły osobnik mierzy od 26 do 30 cm długości. Dominuje czarno - biała kolorystyka upierzenia. Obie płci są podobne z dystansu, jednak łatwe do rozróżnienia z bliska: samica ma białe gardło, samiec ma czarne gardło i czarny pas na brwi. Młode mają białe gardło, czarny pas w okolicy oczu i biały brzuch.
Występuje w różnorodnych środowiskach, w tym terenach zurbanizowanych w Australii, z wyjątkiem Tasmanii, a także na południu Nowej Gwinei. Zamieszkuje również wewnętrzne pustynie kontynentu. Dobrze zaadaptował się do obecności człowieka.
Gralina srokata jest mięsożerna i odżywia się wszystkimi rodzajami niewielkich stworzeń głównie bezkręgowców. Żeruje na miękkim podłożu.
Bardzo łatwo adaptuje się do nowych środowisk. Do bytowania potrzebuje jedynie miękkiego podłoża, w którym może żerować, dostępu do błota, które jest materiałem budulcowym gniazd i drzew na których je buduje. Bardzo dużo gatunek ten skorzystał na rozwoju rolnictwa: zapewnia ono dostęp do pożywienia na polach i obecność wody w okolicach kanałów nawadniających.
Obserwuje się je w luźnych grupach, obejmujących kilkadziesiąt osobników. Zazwyczaj takie zachowanie jest związane z wspólnym żerowaniem na terenach obfitych w pokarm, parowaniem się i rozmnażaniem.
Osobniki wykazują silny terytorializm, agresywnie bronią własnego terytorium przed przedstawicielami innych gatunków, takich jak Kruk australijski, Kukabura chichotliwa, Orzeł australijski czy rodziny Srokaczy. Mogą także atakować ludzi, zazwyczaj w odległości do 60 m od gniazda. Czasami mogą być agresywne i stwarzać poważne problemy. Zapobiec temu mogą: poruszanie się w grupach, przyklejanie dodatkowych "oczu" z tyłu np. kasku rowerowego (ptak zaniecha ataku gdy spostrzeże, że intruz go widzi), użycie w obronie parasolki. Gdy dojdzie do kontaktu z ptakiem należy spokojnie oddalić się.
Gralina srokata jest jednym z niewielu gatunków ptaków, które śpiewają w duetach. Prawdopodobnie rolą tego zachowania jest odstraszanie intruzów.
Osobniki najczęściej dobierają się w pary na całe życie i wspólnie chronią terytorium. Gniazdo jest zbudowane z trawy i roślin połączonych ze sobą mułem. Do budowy używają również piór i kawałków skóry. Gniazda mają około 15 cm średnicy. Okres lęgowy występuje zazwyczaj od sierpnia do lutego na całym południu, a po okresach deszczowych w suchych rejonach. Gdy warunki są korzystne, często występują wielokrotne lęgi. Rodzice wspólnie wysiadują trzy do pięciu jaj. Czasami gniazdo nie jest wystarczająco duże dla tylu młodych, więc jedno jest wyrzucane i nie przeżywa.
W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych gatunek ten ma kategorię LC, niższego ryzyka. Populacja rośnie, ale trudna do oszacowania ilościowo.
http://maps.iucnredlist.org/map.html?id=106006145 - mapa zasięgu występowania
Gralina srokata (Grallina cyanoleuca) – średniej wielkości gatunek ptaka śpiewającego z rodziny Monarchidae. Szeroko rozpowszechniony w Australii i na Nowej Gwinei.
