La ballesta, el porcell o el surer (Balistes capriscus) és un peix de la família dels balístids i de l'ordre dels tetraodontiformes[3] present als Països Catalans.
A principi d'estiu es pot veure uns forats bastant grossos a la sorra: es tracta dels nius que fan per realitzar la posta. Guarden la posta atacant tot el que s'hi aproxima. Les femelles fan els nius bufant i els mascles guarden la posta. La incubació dura 2-3 dies. Les larves són planctòniques.
Menja crustacis (els gira amb una bufada i ataca al ventre), cucs, equinoderms i mol·luscs.[5]
Apareix a tota mena de fons, praderies, zones rocalloses i, principalment, sorrenques entre els 10 i 100 m de fondària. També apareix als ports i davall objectes flotants.[6]
Està present a tot el Mediterrani i a l'Atlàntic (des de Gibraltar fins a Angola i des de Nova Escòcia fins a l'Argentina).[5]
La seua carn, sense espines,[7] és excel·lent i es captura amb arts d'arrossegament i ocasionalment amb volantí. També es pot capturar fent pesca submarina: és una presa molt fàcil, ja que neda molt lentament i, fins i tot, pot agafar-se amb les mans (amb el risc de rebre una mossegada).
A banda de l'ésser humà, els seus principals enemics naturals són Thunnus albacares, Coryphaena hippurus i Acanthocybium solandri.[8]
La ballesta, el porcell o el surer (Balistes capriscus) és un peix de la família dels balístids i de l'ordre dels tetraodontiformes present als Països Catalans.
Pysgodyn sy'n byw yn y môr ac sy'n perthyn i deulu'r Balistidae ydy'r pysgodyn clicied sy'n enw gwrywaidd; lluosog: pysgod clicied (Lladin: Balistes carolinensis; Saesneg: Grey triggerfish).
Mae ei diriogaeth yn cynnwys Ewrop, America a'r Môr Canoldir ac mae i'w ganfod ym Môr y Gogledd ac arfordir Cymru.
Ar restr yr Undeb Rhyngwladol dros Gadwraeth Natur (UICN), caiff y rhywogaeth hon ei rhoi yn y dosbarth 'Heb ei gwerthuso' o ran niferoedd, bygythiad a chadwraeth gan nad oes data digonol.[1]
Pysgodyn sy'n byw yn y môr ac sy'n perthyn i deulu'r Balistidae ydy'r pysgodyn clicied sy'n enw gwrywaidd; lluosog: pysgod clicied (Lladin: Balistes carolinensis; Saesneg: Grey triggerfish).
Mae ei diriogaeth yn cynnwys Ewrop, America a'r Môr Canoldir ac mae i'w ganfod ym Môr y Gogledd ac arfordir Cymru.
Ar restr yr Undeb Rhyngwladol dros Gadwraeth Natur (UICN), caiff y rhywogaeth hon ei rhoi yn y dosbarth 'Heb ei gwerthuso' o ran niferoedd, bygythiad a chadwraeth gan nad oes data digonol.
Der Graue Drückerfisch (Balistes capriscus, Syn.: Balistes carolinensis), auch Atlantischer oder Mittelmeer-Drückerfisch genannt, lebt im Mittelmeer und im Schwarzen Meer, im östlichen Atlantik von den Britischen Inseln bis Angola, sowie im westlichen Atlantik von Nova Scotia über den Golf von Mexiko bis an die Küste des nördlichen Argentinien in Tiefen von 10 bis 100 Metern. Gelegentlich ist er auch, als einziger Drückerfisch, Irrgast in der Nordsee. Er lebt einzeln oder in lockeren Gruppen über Felsböden und Seegraswiesen.
Graue Drückerfische ernähren sich von bodenbewohnenden Wirbellosen, besonders von Muscheln, Schnecken und verschiedenen Krebstieren. Sie gelten als wohlschmeckende Speisefische.
Graue Drückerfische sind einfarbig blaugrau, blaugrün, olivfarben oder bräunlich. Die unpaarigen Flossen tragen kleine hellblaue Punkte. Die Fische werden 60 Zentimeter lang.
Flossenformel: Dorsale III/26–29, Anale 23–26
Die Fortpflanzungszeit der Mittelmeerpopulation ist der Sommer. Das Weibchen baut eine flache Grube in den Sandboden, in die der Laich gelegt und dann vom Männchen bewacht wird. Die Eier sind rund und durchsichtig. Nach etwa 50 bis 55 Stunden schlüpfen die pelagischen Larven, die mit der Strömung davontreiben.
Der Graue Drückerfisch (Balistes capriscus, Syn.: Balistes carolinensis), auch Atlantischer oder Mittelmeer-Drückerfisch genannt, lebt im Mittelmeer und im Schwarzen Meer, im östlichen Atlantik von den Britischen Inseln bis Angola, sowie im westlichen Atlantik von Nova Scotia über den Golf von Mexiko bis an die Küste des nördlichen Argentinien in Tiefen von 10 bis 100 Metern. Gelegentlich ist er auch, als einziger Drückerfisch, Irrgast in der Nordsee. Er lebt einzeln oder in lockeren Gruppen über Felsböden und Seegraswiesen.
Graue Drückerfische ernähren sich von bodenbewohnenden Wirbellosen, besonders von Muscheln, Schnecken und verschiedenen Krebstieren. Sie gelten als wohlschmeckende Speisefische.
Το γουρουνόψαρο ή βαλιστής είναι η κοινή ονομασία στα ελληνικά του ψαριού balistes capriscus [1], που ζει σε υφάλους και βραχώδη μέρη της θάλασσας. Η κοινή ονομασία του πιθανότατα οφείλεται στον ήχο που βγάζει και μοιάζει με γρύλισμα χοίρου όταν εξέρχεται από το νερό.Δεν διαθέτει λέπια αλλά το σώμα του καλύπτεται από σκληρό δέρμα. Διαθέτει λευκή σάρκα και είναι ψάρι βρώσιμο[2]. Χαρακτηριστικά είναι τα πολύ δυνατά δόντια που διαθέτει. Το συγκεκριμένο ψάρι συναντάται σε διάφορες ζεστές θάλασσες: στον Δυτικό Ατλαντικό από τη Νέα Σκωτία μέχρι την Αργεντινή, στον Ανατολικό Ατλαντικό, στη Μεσόγειο και στη Δυτική ακτή της Αφρικής.
Το γουρουνόψαρο ή βαλιστής είναι η κοινή ονομασία στα ελληνικά του ψαριού balistes capriscus , που ζει σε υφάλους και βραχώδη μέρη της θάλασσας. Η κοινή ονομασία του πιθανότατα οφείλεται στον ήχο που βγάζει και μοιάζει με γρύλισμα χοίρου όταν εξέρχεται από το νερό.Δεν διαθέτει λέπια αλλά το σώμα του καλύπτεται από σκληρό δέρμα. Διαθέτει λευκή σάρκα και είναι ψάρι βρώσιμο. Χαρακτηριστικά είναι τα πολύ δυνατά δόντια που διαθέτει. Το συγκεκριμένο ψάρι συναντάται σε διάφορες ζεστές θάλασσες: στον Δυτικό Ατλαντικό από τη Νέα Σκωτία μέχρι την Αργεντινή, στον Ανατολικό Ατλαντικό, στη Μεσόγειο και στη Δυτική ακτή της Αφρικής.
The grey triggerfish (Balistes capriscus), or gray triggerfish, is a species of ray-finned fish in the triggerfish family. The species is native to shallow parts of the western Atlantic from Nova Scotia to Argentina and also the eastern Atlantic, the Mediterranean Sea and off Angola on the west coast of Africa.
In its appearance and habits, the grey triggerfish is a typical member of the genus Balistes except for its drab, uniformly grey colouration. It is a relatively small fish, usually less than 2.3 kg (5.1 lb) in weight. It is fished recreationally and despite its tough skin, is an excellent food-fish.
The grey triggerfish is a medium-sized fish that can grow to 60 cm (24 in), but a more common length is 44 cm (17 in). The small beak-like mouth at the tip of the snout has fleshy lips. The eyes are set far back near the top of the head. The body is laterally compressed and deep-bodied with a tough, leathery skin. The front dorsal fin has three spines, the first being very strong and much longer than the other two. The second dorsal fin has 26 to 29 soft rays and is much the same size and shape as the anal fin directly below it which has no spines and 23 to 26 soft rays. The pectoral fins are small and rounded. The outer rays of the caudal fin are elongated in larger individuals. The scales on the head and front half of the body are large while those on the hind half are smaller and smooth.[2][3]
This fish is predominantly pale grey, greenish-grey or yellowish-brown. The body has three indistinct broad dark bars and there is a pale streak on the chin. The upper part of the orbit of the eye is blue and there are some small blue spots and lines on the dorsal fins and upper parts of the body, and sometimes white dots and irregular lines on the lower parts of the body. Both the second dorsal and the anal fin present a somewhat marbled appearance. The body colour fades a little as the animal gets older: juveniles are more colourful.[2][3]
The grey triggerfish is principally a fish of shallow waters in the western Atlantic Ocean. Its native range extends from Nova Scotia to the Caribbean Sea, the Gulf of Mexico and Bermuda, and southwards to Argentina. It is typically found over hard bottoms on reefs and rocky areas, in lagoons and in bays, at depths down to about 55 m (180 ft). It is also found on the other side of the Atlantic, around the British Isles, in the Mediterranean Sea and off the coast of Angola.[3] It may have crossed the Atlantic as a result of the movement of water in the Gulf Stream and breeds in the Mediterranean.[4] Once considered to be an uncommon visitor to northern European seas, an increase in records around the Cornish coast, may indicate it is now breeding there.[5]
Locomotion in the grey triggerfish is by means of undulations of the dorsal fins. If threatened, the fish can work its way into a protective crevice and wedge itself in place by erecting its front dorsal spine. It is difficult to dislodge from this position. The second spine is connected to the first and when it is depressed, it triggers the unlocking of the first spine.[3]
The grey triggerfish is a demersal species and feeds on bottom-dwelling invertebrates such as shrimps, crabs, molluscs, sea urchins, sand dollars, starfish and sea cucumbers. It has strong teeth specialised for making holes in hard-shelled prey. An interesting feeding behaviour has been observed, in which the fish positions itself vertically above a sandy seabed and puffs a stream of water out of its mouth. This disturbs the substrate and may reveal something edible. Further puffs expose more, and the prey item is gripped with the fish's sharp teeth and removed from the seabed. If it is a sand dollar, the fish drops it and picks it up again several times until the prey lands upside down. The fish then adopts its vertical stance once more and attacks the middle with closed jaws, crushing the soft central area. It then scoops out and devours the flesh.[3]
Males develop a charcoal grey colouration and are highly territorial during the breeding season, which commences in summer when the water temperature reaches about 21 °C (70 °F). The males prepare up to a dozen nests in hollows blown out of sandy seabed[6] and then patrol the area, driving unwanted fish away. The females roam around inspecting the nest sites. When a female is ready to spawn, both male and female enter a nest and tightly circle round each other while she lays large numbers of minute eggs and he fertilises them. The female stays in the nest, guarding the eggs and blowing and fanning them. The male defends his territory, which may contain other nests with females guarding their eggs. In this way, the male exhibits harem behaviour.[7] Wrasses and red snappers sometimes feed on the eggs which, if they survive that long, hatch after about fifty hours. The fish larvae migrate up towards the surface of the water where they often become part of the community depending on floating sargassum weed. There they feed on algae, barnacles, hydroids and polychaete worms. In the autumn, when they reach about 15 cm (6 in), the juvenile fish leave the sargassum and sink down to the sea bed.[3]
The grey triggerfish is fished recreationally around Florida and elsewhere. It is known as a notorious bait stealer and is found over hard bottom in 20 to 40 m (66 to 131 ft) depths off the Atlantic Coast of Florida, often in association with black sea bass and red snapper. Because of its bony mouth it needs a small sharp hook which is usually baited with squid or cut bait.[8] The flesh is of high quality but the consumption of this fish has been linked to isolated cases of ciguatera poisoning.[3]
The grey triggerfish (Balistes capriscus), or gray triggerfish, is a species of ray-finned fish in the triggerfish family. The species is native to shallow parts of the western Atlantic from Nova Scotia to Argentina and also the eastern Atlantic, the Mediterranean Sea and off Angola on the west coast of Africa.
In its appearance and habits, the grey triggerfish is a typical member of the genus Balistes except for its drab, uniformly grey colouration. It is a relatively small fish, usually less than 2.3 kg (5.1 lb) in weight. It is fished recreationally and despite its tough skin, is an excellent food-fish.
Balistes capriscus (sinónimo Balistes carolinensis, nombre común en Canarias gallo gris y en Galicia ballesta) es una especie de peces de la familia Balistidae en el orden de los Tetraodontiformes.
A principios de verano se puede ver unos agujeros bastante grandes en la arena: se trata de los nidos que hacen para realizar la puesta. Guardan la puesta atacando todo lo que se aproxima. Las hembras hacen los nidos soplando y los machos guardan la puesta. La incubación dura 2-3 días. Las larvas son planctónicas.
Come crustáceos (los gira con un soplo y ataca el vientre), gusanos, equinodermos y moluscos.
Aparece en todo tipo de fondos, praderas, zonas rocosas y, principalmente, arenosas entre los 10 y 100 m de profundidad. También aparece en los puertos y bajo objetos flotantes.
Está presente en todo el Mediterráneo y el Atlántico (desde Gibraltar hasta Angola y desde Nueva Escocia hasta Argentina).
Sus principales enemigos naturales son Thunnus albacares , Coryphaena hippurus.[1]
,_isla_de_Mouro,_Santander,_Espa%C3%B1a,_2019-08-15,_DD_85.jpg)
,_Monte_da_Guia,_isla_de_Fayal,_Azores,_Portugal,_2020-07-26,_DD_30.jpg)
Pez ballesta vigilando las huevas.
Detalle de las huevas.
,_Monte_da_Guia,_isla_de_Fayal,_Azores,_Portugal,_2020-07-26,_DD_49.jpg)
,_Monte_da_Guia,_isla_de_Fayal,_Azores,_Portugal,_2020-07-26,_DD_50.jpg)
,_Parque_natural_de_la_Arr%C3%A1bida,_Portugal,_2020-07-23,_DD_46.jpg)
,_Parque_natural_de_la_Arr%C3%A1bida,_Portugal,_2020-07-31,_DD_27.jpg)
Balistes capriscus (sinónimo Balistes carolinensis, nombre común en Canarias gallo gris y en Galicia ballesta) es una especie de peces de la familia Balistidae en el orden de los Tetraodontiformes.
Baleztarraina (Balistes capriscus) Balistidae familiako ur gaziko arraina da, Ozeano Atlantikoa osoan eta Mediterraneo itsasoan bizi dena[1].
40 bat cm neurtzen ditu luzeran; aho handia du. Soinberez elikatzen da eta maskorrak apurtu egiten ditu bere hortz gogorrekin.[2] Bizkaian arrain tropikal, bartolo eta kotxino diote.[3]
Artikulu hau biologiari buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz. Baleztarraina (Balistes capriscus) Balistidae familiako ur gaziko arraina da, Ozeano Atlantikoa osoan eta Mediterraneo itsasoan bizi dena.
40 bat cm neurtzen ditu luzeran; aho handia du. Soinberez elikatzen da eta maskorrak apurtu egiten ditu bere hortz gogorrekin. Bizkaian arrain tropikal, bartolo eta kotxino diote.
Säppikala (Balistes capriscus[2]) on säppikalojen heimoon kuuluva kalalaji. Johann Friedrich Gmelin kuvasi lajin ensimmäisen kerran vuonna 1789.[3]
Säppikalalla on terävät hampaat. Ne käyttävät niitä leikatakseen muun muassa meritähtien ja merisiilien kuoret. Niiden väri vaihtelee kevyeen harmaasta ruskeanharmaaseen. Ne voivat myös säätää väriään sulautuakseen ympäristöönsä. Ne voivat kasvaa 60 senttimetrin pituiseksi, mutta yleensä vain noin 44 senttimetrin mittaiseksi. Niiden paino on noin kuusi kilogrammaa.[3][4]
Nämä kalat ovat sekä kaikkiruokaisia että lihansyöjiä. Nuoret säppikalat syövät lähinnä merilevää meren pinnalla, kun taas jotkut aikuiset syövät siimajalkaisia ja simpukoita.[5]
Säppikalojen levinneisyysalue on Välimeri, Mosambik, Angola, Nova Scotia, Bermuda, Pohjois-Meksikonlahti ja Argentiina.[3][4]
Säppikalaa tavataan sekä luonnollisilla riuttoilla ja hiekkarannoilla. Nuoret yksilöt ovat usein lähellä meren pintaa, missä niiden ravinto on, kun taas aikuiset asuvat lähinnä meren pohjassa noin 55 metrin syvyydessä. Se elää myös laguuneissa, lahdissa ja satamissa.[4][5]
Säppikala (Balistes capriscus) on säppikalojen heimoon kuuluva kalalaji. Johann Friedrich Gmelin kuvasi lajin ensimmäisen kerran vuonna 1789.
Le baliste cabri (Balistes capriscus), aussi connu sous le nom de baliste commun, est une espèce de poissons de la famille des Balistidae vivant dans les eaux de la Méditerranée et de l'océan Atlantique. Il se nourrit de crustacés et de mollusques qu'il broie avec sa puissante mâchoire.
Cette espèce fut décrite et nommée en 1789 par le naturaliste allemand Johann Friedrich Gmelin, dans le cadre de la 13e édition du Systema Naturae de Carl von Linné.
Le baliste cabri a une mâchoire puissante avec des incisives très marquées lui permettant de briser les coquilles d’huîtres et de moules. Ses yeux sont très en retrait par rapport à sa bouche, ce qui lui permet de ne pas se blesser lorsqu'il casse des coquillages[1].
Il est doté d'épines dorsales très affûtées, qu'il dresse lorsqu'il se sent en danger[réf. souhaitée].
Le baliste commun fréquente les eaux de la mer Méditerranée (côtes sud notamment) et de l'océan Atlantique. Il peut aussi occasionnellement être aperçu dans les eaux de La Manche. Il ne se trouve généralement pas près des zones de baignade, bien que cela puisse arriver[1].
Il est parfois confondu avec d'autres types de balistes vivant sous les tropiques, ce qui entretient une confusion sur son aire de répartition dans les yeux du grand public[1].
Le baliste commun est un poisson très caractériel et agressif, qui n'hésite pas à mordre les humains qu'il trouve sur son chemin (baigneurs, soigneurs en aquarium), parfois jusqu'au sang. Ce comportement peut être expliqué par une volonté de chasser, de défendre son territoire en période de reproduction ou tout simplement par une sensation de faim. Cette attitude est exacerbée par le réchauffement des eaux, qui augmente le métabolisme de ce poisson[1].
Le baliste cabri (Balistes capriscus), aussi connu sous le nom de baliste commun, est une espèce de poissons de la famille des Balistidae vivant dans les eaux de la Méditerranée et de l'océan Atlantique. Il se nourrit de crustacés et de mollusques qu'il broie avec sa puissante mâchoire.
Porquiño, roncón, roncallo ou peixe porco é un peixe da familia dos Balistidae, orde dos Tetraodontiformes que vive en fondos de area con pedras e algas, a partir da beiramar e até aos 100 metros de profundidade. Tanto o nome de roncón como o de porquiño veñen dados polo feito de ser capaz de emitir sons roncos, gruñidos como os do porco. Porén, o nome "peixe porco" non debe levar a confusión, xa que así e chamado tamén un tipo de escualo, o Oxynotus centrina.
Ten un corpo alto e estreito, de cor grisalla. A primeira dorsal está formada por tres radios moi fortes. Ten a boca pequena, con dentes robustos. A pel é rixa e consistente. Deambula en solitario ou en pequenos grupos. Aliméntase de moluscos e crustáceos. Pode ser visto ao facer mergullo.
É pescado con trasmallo e a carne é de calidade. Pode superar 1 kg. É normal que continue a trabar e rillar cos seus dentes robustos despois de ser pescado, por iso é habitual facer rotos na roupa e feridas nas mans dos pescadores.
Porquiño, roncón, roncallo ou peixe porco é un peixe da familia dos Balistidae, orde dos Tetraodontiformes que vive en fondos de area con pedras e algas, a partir da beiramar e até aos 100 metros de profundidade. Tanto o nome de roncón como o de porquiño veñen dados polo feito de ser capaz de emitir sons roncos, gruñidos como os do porco. Porén, o nome "peixe porco" non debe levar a confusión, xa que así e chamado tamén un tipo de escualo, o Oxynotus centrina.
Kostorog (lat. Balistes capriscus) je morska riba iz porodice balistidae.
Tijelo mu je kratko i široko, spljošteno na bokovima. Pri repu na leđima i trbuhu se ističu poveće peraje. Usta su mu snažna. Boja kostoroga može biti žućkasta, smeđa, crnkasta ili sivo-ljubičasta. Koža mu je tvrda, možda i najtvrđa od svih manjih riba. Na koži se nalaze žlijezde koje proizvode sluz koja u kratkom vremenu obavije cijelo tijelo.
Kostorog obitava u toplijim morima. Rasprostranjen je diljem zapadnog Atlantika, od Nove Škotske do Argentine. Može ga se naći i u Sredozemnom moru i oko Angole uz obale zapadne Afrike.
U Jadranu je rijetka riba ali ipak je mnogo češći od ostalih vrsta koje se smatraju rijetkima. Najčešće ga se pronalazi u južnom Jadranu gdje se gotovo udomaćio. Ova vrsta kostoroga je jedina koja živi kod nas i može narasti do 6 kg težine.
Kostorog gotovo u pravilu ne voli hladno more a najčešće živi na dubinama do 100 m. U Jadranu na toj dubini temperatura rijetko pada ispod 13 stupnjeva, pa mu je južni Jadran sjeverna granica obitavališta. Ljeti ga se može pronaći i uz obalu.
Hrani se školjkama, ježincima i rakovima. Zahvaljujući izuzetno snažnim i tvrdim ustima lako drobi ježeve bodlje ili ljusku jastoga.
Kostoroga se smatra otrovnom ribom, no neka istraživanja su pokazala da je, iako ga se povezuje sa nervnim ribljim otrovom ciguaterom, meso kostoroga je jestivo [1].
Kostorog (lat. Balistes capriscus) je morska riba iz porodice balistidae.
Balistes capriscus, conosciuto comunemente come pesce balestra o pesce porco è un pesce di mare appartenente alla famiglia Balistidae.
Questa specie è diffusa nel Mar Mediterraneo e nell'Atlantico, nelle acque costiere e poco profonde, temperate e tropicali (dal Canada al Brasile a ovest, dall'Arcipelago britannico al Sudafrica).
Abita le barriere coralline, le coste rocciose popolate da alghe (soprattutto Sargassum) e coralli, da 0 a -100 metri di profondità.
La forma è tipica, con corpo romboidale, prima pinna dorsale rigida e a scatto, seconda opposta e simmetrica alla pinna anale, coda a mezzaluna, becco potente e dentato.
La sua livrea è semplice: il fondo è grigio bruno, con ventre e gola più chiari, tendenti al rosa. Appaiono più o meno visibili linee e punti azzurrini sui fianchi, sulle pinne e intorno agli occhi. A volte sono presenti macchie più o meno scure lungo fianchi e dorso. Raggiunge una lunghezza di 60 cm.
Ha carattere piuttosto solitario, a volte formano piccoli gruppi.
Si riproduce una volta all'anno, nella loro stagione degli amori. La fecondazione è esterna, le uova sono deposte in buche nella sabbia.
Si nutre di crostacei, echinodermi e altri invertebrati.
Grazie alla sua pelle rigida, alle spine delle pinne ed al meccanismo "a scatto" della prima pinna dorsale (che permette di incastrarsi nelle fessure delle rocce e dei coralli) di solito non teme gli attacchi dei predatori. Sono stati segnalati casi di predazione da parte di Thunnus albacares, Coryphaena hippurus e Acanthocybium solandri.
B. capriscus è pescato per la qualità delle sue carni, ma sono stati segnalati avvelenamenti da ciguatera (non in Mediterraneo).
Vista la grandezza, è ospite solamente di grandi acquari pubblici.
Balistes capriscus, conosciuto comunemente come pesce balestra o pesce porco è un pesce di mare appartenente alla famiglia Balistidae.
De grijze trekkervis (Balistes capriscus) is een straalvinnige vissensoort uit de familie van de trekkervissen (Balistidae).[2] De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1789 door Gmelin.
Bronnen, noten en/of referenties
Balistes capriscus, mais conhecido por zagarra, é uma espécie de água salgada, pertencente à família Balistidae. A espécie, Balistes capriscus, foi descrita em 1789 por Gmelin.
Peixe-porco é o nome comum dado aos peixes tetraodontiformes da família Balistidae. O nome de peixe-porco, advém do som que emitem ao serem removidos da água, parecendo-se muito com o som de um porco), mas é também conhecido pelos nomes comuns de peroá, acarapicu e porquinho.[1]
É um peixe muito conhecido por seguir ou perseguir mergulhadores e por vezes apresentar um comportamento agressivo, em que mordem tudo o que lhe aparece à frente.
Este é um peixe que apresenta uma ampla distribuição em todas as costas do Atlântico, é também um peixe muito valorizado tanto pelas pescarias comerciais como recreativas. A sua carne é considerada de excelente qualidade. Pode ser consumido fresco, fumado e seco / salgado. No Brasil, a sua pele é utilizada para chás que dizem possuir efeitos benéficos para o tratamento da asma.
A pressão das frotas pesqueiras de diferentes países, têm levado a uma sobre-exploração de alguns estoques e assim, a espécie é considerada vulnerável pela IUCN Red List, com uma tendência decrescente para a sua população.
Balistes capriscus é caracterizado por possuir um elevado nível de proteína (20,0 + 0,12%). A quantidade total de aminoácidos atinge até as 18,52 g por 100 g de produto, sendo a leucina e a lisina predominantes entre os aminoácidos indispensáveis, sendo que os aminoácidos limitantes estão ausentes. Quanto ao conteúdo total de ácidos gordos biologicamente ativos, Balistes capriscus não é muito diferente do bacalhau tradicional. O alto valor biológico apresentado por Balistes capriscus é confirmado por altas taxas e grau de separação de ligações peptídicas por protéases. A magnitude da utilização das proteínas, na nossa alimentação, do peixe-galo (Zeus faber) e do bacalhau (Gadus morhua) são idênticas à do peixe-porco (Balistes capriscus).
Balistes capriscus, é caracterizado pela sua pele rígida e acinzentada, as suas escamas formam um padrão com tons azulados. Como coloração possuem também pequenas manchas azuis claras na metade superior do corpo e extremidades medianas, e linhas curtas irregulares no ventre. Têm uma boca pequena, com uns olhos pequenos, mas estes encontram-se distantes da boca. Têm também uma 1ª aleta dorsal com 3 espinhos, os seu dentes são fortes e especializados para poderem perfurar a carapaça dura de certas presas. As suas escamas, na zona frontal do corpo assemelham-se a placas, mas na zona posterior são mais suaves. As suas barbatanas peitorais são curtas e arredondadas e as suas aletas dorsais estão separadas.
São animais muito resistentes a flutuações no meio ambiente. Eles podem ser encontrados no Atlântico Oriental, Mediterrâneo, Angola, Nova Escócia (Canadá), Bermudas e também desde o Norte do Golfo do México até a Argentina. Habitam em baías, portos e recifes. Os juvenis da espécie andam à deriva com o sargaço até mais tarde afundarem. São normalmente animais solitários, mas também podem ser encontrados em pequenos grupos.
Balistes capriscus, apresenta uma distribuição vertical, compreendida entre os 0 e os 100 metros, no entanto, são normalmente encontrados entre os 0 e os 50 metros, a sua distribuição está normalmente associada à variação da termoclina.
Apresentam uma longevidade estimada até aos 13 anos, com um comprimento médio de 40 cm e um comprimento máximo de 60 cm. O seu peso varia à volta das 90 gramas e os 2 quilos. São predadores diurnos e alimentam-se principalmente de invertebrados bentónicos como o camarão, caranguejos, ouriços do mar, estrelas do mar, pepinos do mar e moluscos bivalves.
Os juvenis são normalmente predados por atuns, marlins e dourados enquanto que garoupas e tubarões preferem alimentar-se de exemplares adultos desta espécie.
Durante um estudo, foi possível observar um comportamento de alimentação interessante. Estes animais, assumiram uma posição vertical a pouco centímetros acima do fundo do mar, e em seguida dirigiram um fluxo de água para a areia com força suficiente para mover o sedimento, de modo a alcançar organismos que vivem abaixo do substrato do fundo marinho. Caso, não encontrasse nenhuma presa de interesse, o animal deslocava-se cerca de 3 metro e voltava a repetir o mesmo processo até conseguir encontrar uma presa.[2]
A espécie tem uma idade de primeira maturação aos 2 anos de idade, as fêmeas, quando atingem cerca de 16.9 cm e os machos quando atingem um comprimento de aproximadamente 20 cm. Nos ovários, além de células de reserva, a fêmeas desta espécie possuem vários lotes de células germinativas que se encontram em diferentes estádios de desenvolvimento, a desova pode então ocorrer de uma forma fracionada ou quando todas essas células germinativas atingirem a fase matura (hipótese de desenvolvimento síncrono e desova total).
Na época de reprodução, entre Julho e Setembro, após uma subida da temperatura até aos 21ºC, Balistes capristes, constroem os seus ninhos no substrato do fundo do mar. O macho apresenta uma alteração na sua coloração, é ele que estabelece um território à volta do recife enquanto a fêmea constrói o ninho demersal no sedimento circundante. Após a construção do ninho, exibem círculos elaborados ao redor um do outro, com o macho a conduzir a fêmea em direção ao ninho. Os dois peixes circundam-se por alguns minutos, antes da liberação de gametas demersais, produzem entre 50 000 a 100 000 ovos. Os cuidados parentais dos ovos são realizados por ambos os sexos e os ovos que sobrevivem à predação, eclodem num intervalo de tempo compreendido entre 48 a 55 horas. Após a eclosão dos ovos, as larvas migram de Balistes capriscus, sobem até à superfície onde muitas vezes se associam ao sargaço, alimentando-se de algas, poliquetas, entre outros. A quantidade de sargaço varia muito de ano para ano, as altas taxas de sobrevivência de juvenis estão muitas vezes correlacionadas com uma elevada produção de sargaço. Ao atingirem cerca de 15 cm, os juvenis abandonam o sargaço e afundam.[3]
No entanto ao contrario das outras descrições referentes à reprodução desta espécie, no Brasil, Balistes capriscus, na costa do Estado de São Paulo, demonstrou apresentar a sua atividade reprodutiva entre Novembro e Abril, e a sua desova em um período compreendido entre os meses de Novembro a Fevereiro, com um pico em Dezembro.
Encontra-se presente em Portugal na costa continental e nas ilhas, onde é uma espécie nativa e ocasional.[4]
Não faz parte, no entanto, da lista das principais espécies de pescadas no mar.[5]
Os seus nomes comuns são cangulo ou cangulo-cinzento (português brasileiro) ou peixe-porco (português europeu).[4][6]
Pescarias do Atlântico com um maior impacto sobre a população de Balistes capriscus:
Uma avaliação referente ao stock de Balistes capriscus no Golfo do México indica que taxa atual de exploração não é sustentável. Tem-se vindo a observar uma diminuição constante no volume de desembarques desde o grande pico de exploração deste recurso no ano de 1990. Atualmente os desembarques encontram-se abaixo do valor MSY (valor onde o rendimento é o mínimo sustentável). Foram estimadas para este stock, níveis de biomassa muito baixos para taxas de exploração muito altas. Esta evidência sugere que o stock se encontra sobrecarregado e que as capturas devem, pelo menos, manter-se constantes, se não reduzidas, para que a população volte a alcançar valores sustentáveis que não impliquem uma rutura no stock. A biomassa de reprodutores a norte do Golfo do México, sofreu uma diminuição de cerca de 43% a 58%, ao longo de 3 gerações. Um plano para a recuperação do stock foi desenvolvido pelo Conselho de Gestão das Pescas do Golfo do México e implementado pelo Serviço Nacional de Pescas Marinhas em Agosto de 2008, de forma a garantir a recuperação sem comprometer os stocks, é um compromisso que tem sido seguido, segundo os princípios da sustentabilidade no entanto, mas no entanto ainda não se observaram quaisquer indícios relativos à recuperação do stock.[7]
No Brasil, esta espécie foi alvo de uma captura intensivamente pela frota industrial ao longo de 20 anos. No passado era uma espécie incluída na categoria de peixe - “diversos”, mas ao longo dos últimos 15 anos tem se tornado um recurso pesqueiro muito valioso para a população visto que depende muito do comércio deste peixe. É atualmente uma das espécies mais capturadas pela pesca comercial. O uso intensivo de redes de arrasto é uma das principais teorias para a sua sobre-exploração, cerca de 46% das capturas foram compostas por peixes imaturos, o que aumenta a probabilidade de ocorrência de uma sobrepesca em crescimento. Uma captura com estas características não permite uma recuperação dos stocks.
Foi então, descrito um declínio acentuado para os desembarques referentes a São Paulo, Rio Grande do Sul e Espírito Santo. O stock de Espírito Santo, anunciou a extinção comercial desta espécie devido ao colapso do seu stock.
Esta espécie já dominou o ecossistema do Golfo da Guiné, em que estava presente em abundância, especialmente do Gana para a Serra Leoa, ao longo de quase 20 anos. No entanto, as capturas anuais desta espécie sofreram um declínio drástico. Isto torna-se especialmente notável no Gana, onde os desembarques têm sofrido um declínio muito acentuado desde o ano de 1989.
Balistes capriscus, mais conhecido por zagarra, é uma espécie de água salgada, pertencente à família Balistidae. A espécie, Balistes capriscus, foi descrita em 1789 por Gmelin.
Gråtryckarfisk (Balistes capriscus) är en tryckarfisk tillhörande släktet Balistes. Den återfinns vid Atlantens östra och västra kust, och är den enda art i familjen som förekommer i Västeuropa. Arten kallas också bara tryckarfisk.[3]
Gråtryckarfisken har en hög och från sidorna sammantryckt kropp samt en liten mun. Kännetecknande för familjen är den främre ryggfenans konstruktion, där den främsta, höga taggstrålen kan låsas i upprätt läge, som ett försvar mot predatorer, av den andra taggstrålen. Den tredje taggstrålen fungerar som "avtryckare" – genom att dra i den kan man fälla ihop de övriga.[3] Färgen är variabel; den kan ofta vara brunviolett på ryggen, med gröngrå sidor och ljusare buk.[4] Kroppen har tre svaga, mörkare band. Största längden är 60 cm, och största vikten strax över 6 kg.[5]
Arten finns i varmare vatten där den lever vid kuster och rev ner till ett djup av 100 m. Födan består av ryggradslösa djur som blötdjur och kräftdjur. Arten är äggläggande.[5]
Arten finns längs Atlantens kuster från Nova Scotia i Kanada till Argentina på den västra sidan, och från södra Norge, via Brittiska öarna och Medelhavet till Angola på den östra. Den kan uppträda i Nordsjön.[5] [3]
Gråtryckarfisk (Balistes capriscus) är en tryckarfisk tillhörande släktet Balistes. Den återfinns vid Atlantens östra och västra kust, och är den enda art i familjen som förekommer i Västeuropa. Arten kallas också bara tryckarfisk.
Çotira (Balistes capriscus), çotiragillerden, dikenli, sert pullu, kısa ve geniş, siyaha yakın esmer bir balık.
Çotiragilleri Akdeniz'de ve Atlantik kıyılarında temsil eder. Rengi, diğer çotiragillerinkinden farklı olarak pek o kadar göz alıcı değildir ve morumsu kahve zemin üzerinde çeşitli renklerde dalgalardan meydana gelir.[1] Uzunluğu 30 cm kadardır.
Kemikli balıklar ile ilgili bu madde bir taslaktır. Madde içeriğini geliştirerek Vikipedi'ye katkıda bulunabilirsiniz. Çotira (Balistes capriscus), çotiragillerden, dikenli, sert pullu, kısa ve geniş, siyaha yakın esmer bir balık.
Çotiragilleri Akdeniz'de ve Atlantik kıyılarında temsil eder. Rengi, diğer çotiragillerinkinden farklı olarak pek o kadar göz alıcı değildir ve morumsu kahve zemin üzerinde çeşitli renklerde dalgalardan meydana gelir. Uzunluğu 30 cm kadardır.
Зустрічається біля обох берегів Атлантичного океану: від Ірландії до Анголи на сході та від Нової Шотландії до Аргентини на заході. Звичайний вид у Середземному морі, зустрічається також у Чорному морі.
Риба досягає у довжину до 60 см. Тіло високе, майже овальної форми, вкрите крупною лускою. Мають два спинних плавця. Перший розташований позаду очей та підтримується 2 — 3 колючками. Перша колючка, дуже велика та міцна фіксується у вертикальному положенні за допомогою меншої другої колючки. У стані спокою друга колючка вкладається в першу та обидві вони ховаються в ямку на спині. Черевні плавці зростаються, утворюючи шип, який у стані спокою ховається у шкіряний карман. Другий спинний та анальний плавці досить довгі, схожі за формою та розташовані симетрично. Зовнішні промені хвостового плавця у дорослих особин значно видовжені. Грудні плавці маленькі, закруглені. Очі невеликі, перед ними на тілі є заглиблення. Рот кінцевий. В зовнішньому ряді кожної щелепи по 8 зубів, крім того на верхній щелепі в внутрішньому ряді ще 6 зубів. Бічна лінія робить на тілі зигзаг. Забарвлення сіро-коричневе.
Риби тримаються поодинці на глибині 10 — 100 м. Дуже часто зустрічаються під предметами, які плавають у воді. Рухається спиноріг дуже повільно. В разі небезпеки ховається в ущелинах з вузьким входом, при цьому своїми колючками впирається в стінки так, що дістати рибу можливо тільки зламавши укриття. Живиться молюсками та ракоподібними, черепашки та панцири яких трощить за допомогою своїх потужних зубів.
Розмножуються влітку. Самиця риє на дні ямку, в яку відкладає ікру. Самець запліднює її після чого охороняє до появи малечі. Молодь спинорога дуже схожа на дорослих особин, але перші промені хвостових плавців у них не видовжені.
Спиноріг не використовується в їжу, оскільки м'ясо має гіркий смак, крім того відомі випадки отруєння ним. Лише місцеві жителі деяких тропічних країн використовують цю рибу для споживання. Деякі аматори виловлюють спинорогів та висушують їх для колекцій та сувенірів, оскільки риба має досить незвичайний зовнішній вигляд.
Balistes capriscus là một loài cá trong họ Cá nóc gai. Các loài có nguồn gốc ở phần nông của phía tây Đại Tây Dương từ Nova Scotia tới Argentina và cũng là phía đông Đại Tây Dương, Địa Trung Hải và tắt Angola trên bờ biển phía tây của châu Phi.
Bài viết Lớp Cá vây tia này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Balistes capriscus là một loài cá trong họ Cá nóc gai. Các loài có nguồn gốc ở phần nông của phía tây Đại Tây Dương từ Nova Scotia tới Argentina và cũng là phía đông Đại Tây Dương, Địa Trung Hải và tắt Angola trên bờ biển phía tây của châu Phi.
Balistes capriscus Gmelin, 1789
Синонимы
Серый спинорог[2][3], или курок[3] (лат. Balistes capriscus) — вид морских лучепёрых рыб семейства спинороговых.
Распространён по обоим побережьям Атлантики: от Ирландии до Анголы на востоке и от Новой Шотландии до Аргентины на западе, встречается в Средиземном и Чёрном морях.
Обитают в прибрежной части моря среди камней на глубинах 10—100 метров.
Достигает в длину 60 см. Спинорог имеет на спине, возле плавника, большой и сильно колющий шип, который представляют опасность для неосторожных купальщиков.
Питаются рыбы моллюсками и ракообразными.
Серый спинорог, или курок (лат. Balistes capriscus) — вид морских лучепёрых рыб семейства спинороговых.
Распространён по обоим побережьям Атлантики: от Ирландии до Анголы на востоке и от Новой Шотландии до Аргентины на западе, встречается в Средиземном и Чёрном морях.
Обитают в прибрежной части моря среди камней на глубинах 10—100 метров.
Достигает в длину 60 см. Спинорог имеет на спине, возле плавника, большой и сильно колющий шип, который представляют опасность для неосторожных купальщиков.
Питаются рыбы моллюсками и ракообразными.
本魚分布於東大西洋區，從地中海至安哥拉；西大西洋區，從加拿大新斯科細亞省至阿根廷北部海域。
本魚體橢圓，在身體上有三條模糊的不規則的寬深色橫帶，在下巴上有一條狹窄的灰白橫跨的條紋，在身體與中央的鰭上半部具小淺藍色斑點與不規則的短線，背鰭硬棘3枚；背鰭軟條26-29枚；臀鰭軟條23-26枚，體長可達60公分，
本魚棲息在深度0-100公尺，潟湖、海灣及臨海礁石區，幼魚會漂浮在馬尾藻中，單獨或成小群活動，屬肉食性，以軟體動物、甲殼類等為食。
可作為食用魚及觀賞魚，有雪卡魚毒的紀錄。
这是一篇關於魚類的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。
_y_su_nido,_Monte_da_Guia,_isla_de_Fayal,_Azores,_Portugal,_2020-07-26,_DD_29.jpg)
,_Monte_da_Guia,_isla_de_Fayal,_Azores,_Portugal,_2020-07-26,_DD_31.jpg)
,_Parque_natural_de_la_Arr%C3%A1bida,_Portugal,_2020-07-23,_DD_24.jpg)
