Onocleaceae és una família de falgueres terrestres dins la classe Polypodiopsida.[1] Consta d'unes cinc espècies especialment presents en climes temperats del nord. Els quatre gèneres: Matteuccia, Onoclea, Onocleopsis i Pentarhizidium poden ser inclosos dins del gènere Onoclea.[2]
Tenen frondes molt dimòrfiques. Els seus rizomes són de vegades estolonífers (Matteuccia i Onocleopsis).[1]
Aquesta família està estretament relacionada amb la família Blechnaceae.[3]
FCinc espècies en quatre gèneres [4]
El filograma següent mostra les relacions entre les Onocleaceae i les altres famílies dins eupolypods II, basat en Lehtonen, 2011,[5] and Rothfels & al., 2012.[6] Plantilla:Eupolypods II cladogram
Matteuccia struthiopteris (o Onoclea struthiopteris)
Onocleopsis hintonii (o Onoclea hintonii)
Onoclea sensibilis var interrupta
Onoclea sensibilis var sensibilis
Pentarhizidium orientale (o Onoclea orientalis)
Pentarhizidium intermedium (o Onoclea intermedia)
Onocleaceae és una família de falgueres terrestres dins la classe Polypodiopsida. Consta d'unes cinc espècies especialment presents en climes temperats del nord. Els quatre gèneres: Matteuccia, Onoclea, Onocleopsis i Pentarhizidium poden ser inclosos dins del gènere Onoclea.
Tenen frondes molt dimòrfiques. Els seus rizomes són de vegades estolonífers (Matteuccia i Onocleopsis).
Aquesta família està estretament relacionada amb la família Blechnaceae.
Onokleovité (Onocleaceae) je čeleď kapradin z řádu osladičotvaré (Polypodiales). Jsou to středně velké až velké kapradiny s výrazně dvoutvárnými listy, rostoucí v Evropě, Asii i Americe. V Česku tuto čeleď zastupuje pérovník pštrosí.
Zástupci čeledi onokleovité jsou středně velké až mohutné kapradiny s výrazně dvoutvárnými listy. Oddenek je nevětvený a vzpřímený, u rodu Onocleopsis až 1 m vysoký, nebo dlouze plazivý a větvený, pokrytý hnědými kopinatými plevinami. U rodů pérovník a Pentarhizidium jsou báze listů vytrvalé a tvoří masivní obal okolo oddenku. Listy nejsou ani za mlada pokryty slizem. Řapíky jsou na bázi ztlustlé, se 2 cévními svazky, které se v opačné části řapíku spojují do jediného svazku ve tvaru písmene U. Čepel listů je bylinná, měkká, zpeřeně členěná až zpeřená. Žilky v listech jsou volné nebo se spojují, přičemž v areolách pak nejsou další volné žilky, a většinou dosahují listového okraje, pouze u rodu Pentarhizidium jsou ukončené před ním.
Výtrusné kupky jsou okrouhlé, tvořící se na koncích žilek a s výjimkou druhu Pentarhizidium intermedium jsou kryté ostěrou. Lůžko kupek je vystouplé, kuželovité, ostěra je postranní, trojúhelníkovitá a prchavá. Výtrusnice mají ve střední části více než 1 řadu buněk. Spory jsou monoletní, s chlorofylem a hnědým obalem.[1]
Porost pérovníku pštrosího (Matteuccia struthiopteris)
Rašící pérovník pštrosí (Matteuccia struthiopteris)
Onoklea citlivá (Onoclea sensibilis)
Onoklea rašící z gametofytu
Fertilní list onokley citlivé
Čeleď onokleovité zahrnuje jen 5 druhů ve 4 rodech. Rod Pentarhizidium obsahuje 2 druhy, zbylé rody jsou monotypické.[1] Pérovník pštrosí (Matteuccia struthiopteris) má široký areál výskytu v Evropě, Asii i Severní Americe. Onoclea sensibilis roste v Severní Americe a ve východní Asii. Rod Pentarhizidium je omezen na Asii a Onocleopsis hintonii na Střední Ameriku.[2] V Evropě stejně jako v ČR je původní jediný zástupce, pérovník pštrosí.[3]
Zástupci čeledi rostou obvykle na vlhkých nebo periodicky zaplavovaných stanovištích.[1]
Onokleovité jsou nápadné zejména listovým dimorfismem. Mezi další charakteristické znaky patří spory s chlorofylem, ztlustlé báze řapíků a kuželovitá lůžka výtrusných kupek. Habituelně podobné kapradiny z čeledi žebrovicovité (Blechnaceae) se liší zejména větším počtem cévních svazků v řapíku (s výjimkou Woodwardia areolata) a červenavými rašícími listy.[1]
Rody stávající čeledi Onocleaceae byly v minulosti řazeny povětšině do čeledi Woodsiaceae.[4] Čeleď Onocleaceae byla publikována v roce 1970.[5] Při širším pojetí rodů bývá všech 5 druhů čeledi Onocleaceae některými taxonomy vřazováno do rodu Onoclea (např. [6])
Pérovník pštrosí je pěstován jako stínomilná trvalka vytvářející časem bohaté a nápadné porosty.[7] Onoklea citlivá (Onoclea sensibilis) bývá pro zajímavé listy pěstovaná především v botanických zahradách. K vidění je např. v Průhonickém parku, v botanické zahradě v Rakovníku[8] a v Botanické zahradě UK v Praze.
Matteuccia, Onoclea, Onocleopsis, Pentarhizidium[1]
Onokleovité (Onocleaceae) je čeleď kapradin z řádu osladičotvaré (Polypodiales). Jsou to středně velké až velké kapradiny s výrazně dvoutvárnými listy, rostoucí v Evropě, Asii i Americe. V Česku tuto čeleď zastupuje pérovník pštrosí.
Die Perlfarngewächse (Onocleaceae) sind eine Pflanzenfamilie[1] in der Ordnung der Tüpfelfarnartigen (Polypodiales) innerhalb der Echten Farne (Polypodiopsida).[2]
Die Rhizome sind lang bis kurz kriechend bis aufsteigend, manchmal bilden sie Ausläufer (Matteuccia, Onocleopsis). Die Blätter sind ausgeprägt dimorph: die fertilen sind wesentlich anders gestaltet als die sterilen. Der Blattstiel hat zwei Leitbündel, die sich distal zu einem rinnenförmigen vereinigen. Die Blattspreiten sind fiederspaltig bis gefiedert. Die Nerven enden frei oder sind anastomosierend. Die Sporen sind nierenförmig, braun bis grün. Die Sori sind von den umgerollten Blatträndern eingeschlossen. Manchmal kommen zusätzlich auch echte Indusien vor.
Die Chromosomengrundzahl beträgt x = 37 bei Onoclea und 39 bzw. 40 bei den anderen Gattungen.
Die Familie Onocleaceae ist monophyletisch. Ihr Schwestertaxon sind die Blechnaceae.
Die Arten der Familie Onocleaceae gedeihenterrestrisch vorwiegend in den gemäßigten Gebieten der Nordhalbkugel und in Mexiko. In China gibt es drei Gattungen mit vier Artem.[1]
Die Familie Onocleaceae umfasst vier Gattungen mit insgesamt nur fünf bis acht Arten:[1][2]
Die Perlfarngewächse (Onocleaceae) sind eine Pflanzenfamilie in der Ordnung der Tüpfelfarnartigen (Polypodiales) innerhalb der Echten Farne (Polypodiopsida).
Onocleaceae is a small family of terrestrial ferns in the order Polypodiales.[1] It is placed in the suborder Aspleniineae in the Pteridophyte Phylogeny Group classification of 2016 (PPG I).[2] Alternatively, the family, along with Blechnaceae, may be placed in a very broadly defined family Aspleniaceae as the subfamily Blechnoideae.[3] The family may contain from one to four genera, consisting of five species largely in north temperate climes. The four genera, Matteuccia, Onoclea, Onocleopsis and Pentarhizidium, may be included under the single genus Onoclea.[4]
Members of the family have the following characteristics, being distinguished by having strongly dimorphic fronds, with the fertile fronds different from the sterile fronds. The rhizomes are long- to short-creeping to ascending, and sometimes stoloniferous (Matteuccia and Onocleopsis). The leaves are strongly dimorphic and the petioles have two vascular bundles uniting distally into a gutter-shape. The blades are pinnatifid or pinnate-pinnatifid. The veins are free or anastomosing, lacking included veinlets. The spores are reniform, brownish to green. The sori are enclosed (sometimes tightly) by reflexed laminar margins, also with membranous, often fugacious true indusia.[1]
Formerly, the two species in the genus Pentarhizidium were considered to be members of Matteuccia, but genetic analysis has determined that they compose a basal sister clade to the rest of the family. This family has been determined by genetic analysis to be closely allied to the Blechnaceae, within the clade of families sometimes known as Blechnales (which includes the athyrioid ferns and asplenioid ferns as well) (this clade is often treated as part of the order Polypodiales however). Matteuccia struthiopteris was previously classified under the Dryopteridaceae, and still is by the USDA.[5]
The following cladogram for the suborder Aspleniineae (as eupolypods II), based on Lehtonen (2011),[6] and Rothfels & al. (2012),[7] shows a likely phylogenetic relationship between the Onocleaceae and the other families of the clade.
Aspleniineae (eupolypods II)Four genera, with a total of five species, are accepted.[2][8]
A molecular phylogenetic analysis in 2011 suggested that the four Onocleacae genera are so closely related that they could be included under the single genus Onoclea. A possible phylogenic relationship between Onocleaceae species (line lengths are not significant) is shown below.[4] The Pteridophyte Phylogeny Group classification of 2016 (PPG I) maintained the four genera.[2]
OnocleaceaeMatteuccia struthiopteris (or Onoclea struthiopteris)
Onocleopsis hintonii (or Onoclea hintonii)
Onoclea sensibilis var interrupta
Onoclea sensibilis var sensibilis
Pentarhizidium orientale (or Onoclea orientalis)
Pentarhizidium intermedium (or Onoclea intermedia)
Onocleaceae is a small family of terrestrial ferns in the order Polypodiales. It is placed in the suborder Aspleniineae in the Pteridophyte Phylogeny Group classification of 2016 (PPG I). Alternatively, the family, along with Blechnaceae, may be placed in a very broadly defined family Aspleniaceae as the subfamily Blechnoideae. The family may contain from one to four genera, consisting of five species largely in north temperate climes. The four genera, Matteuccia, Onoclea, Onocleopsis and Pentarhizidium, may be included under the single genus Onoclea.
La onokleacoj (latine Onocleaceae) estas planta familio el pteridofitoj. Tiu familio apartenas al la ordo polipodialoj (Polypodiales). Ĝi enhavas 4 genrojn kaj 9 speciojn[3]. Ĝia tipa genro estas onokleo.
La rizomoj estas longaj ĝis mallongaj rampantaj ĝis elstarantaj, kelkfoje ili formas stolononj (Matteuccia, Onocleopsis). La folioj estas dimorfaj: la fekundaj folioj estas komplete alimaniere konstruitaj kiel la sterilaj. La folitigo havas du faskojn kiuj kuniĝas al kanelforma fasko. La foliplato estas plumaj ĝis pinataj. Na nervuroj finas libere aŭ estas anastomozaj. La sporoj estas renformaj, brunaj ĝis verdaj. La soroj estas enfermitaj de enrulitaj folirandoj. Kelkfoje krome ekzistas veraj induzioj.
La kromosomonombro estas x = 37 ĉe Onoclea kaj 39 aŭ 40 ĉe la aliaj genroj.
La familio precipe troviĝas en la nordaj moderaj regionoj kaj la filikoj kreskas surgrunde.
La familio onokleacoj estas unufiluma. Ĝia najbaraj taksonoj estas la bleknacoj.
1/ Laŭ The Plant List kaj World Flora Online (8 apr. 2020)[3],[2], jen la listo de la akceptitaj taksonoj, kaj ties Esperantaj nomoj[4]:
2/ Laŭ SMITH ET AL. 2006 la familio Onokleacoj konsistas el kvar genroj kunentute ok specioj:
La onokleacoj (latine Onocleaceae) estas planta familio el pteridofitoj. Tiu familio apartenas al la ordo polipodialoj (Polypodiales). Ĝi enhavas 4 genrojn kaj 9 speciojn. Ĝia tipa genro estas onokleo.
Las onocleáceas (nombre científico Onocleaceae), con su único género Onoclea, son una familia de helechos del orden Polypodiales, que en la moderna clasificación de Christenhusz et al. 2011[1][2][3] se clasifica igual que en su predecesor sistema de Smith et al. (2006),[4] pero con su género circunscripto en forma más amplia, abarcando los 4 géneros del sistema anterior.
La clasificación más actualizada es la de Christenhusz et al. 2011[1][2][3] (basada en Smith et al. 2006,[4] 2008);[5] que también provee una secuencia lineal de las licofitas y monilofitas.
Ubicación taxonómica:
Plantae (clado), Viridiplantae, Streptophyta, Streptophytina, Embryophyta, Tracheophyta, Euphyllophyta, Monilophyta, Clase Polypodiopsida, Orden Polypodiales, Familia Onocleaceae.
Sinónimo: Onocleoides.
4 géneros:
5 especies.
Monofilético, hermano de Blechnaceae (Hasebe et al. 1995, Gastony y Ungerer 1997). La circunscripción de la familia está basada en la de Pichi Sermolli (1977) y la de Gastony y Ungerer (1997, su tribu Onocleeae de la familia Dryopteridaceae).
Terrestres.
En su mayor parte se encuentran en las regiones templadas del Hemisferio Norte.
Con las características de Pteridophyta.
Rizomas larga a cortamente rastreros a ascendentes, a veces estoloníferos (en Matteuccia y Onocleopsis).
Hojas fuertemente dimórficas. Pecíolos con dos haces vasculares uniéndose en la parte distal en lo que en un corte transversal tiene forma de alcantarilla ("gutter-shape").
Láminas pinatifidas o pinadas-pinatifidas. Venas libres o anastomosándose sin venillas inclusas.
Soros encerrados (a veces muy apretadamente) por el margen reflejo de la lámina, además tienen un indusio verdadero membranoso, usualmente fugaz.
Esporas reniformes, amarronadas a verdes.
Número de cromosomas: x = 37 (Onoclea), 39, 40 (otros géneros).
Las onocleáceas (nombre científico Onocleaceae), con su único género Onoclea, son una familia de helechos del orden Polypodiales, que en la moderna clasificación de Christenhusz et al. 2011 se clasifica igual que en su predecesor sistema de Smith et al. (2006), pero con su género circunscripto en forma más amplia, abarcando los 4 géneros del sistema anterior.
Onocleaceae merupakan salah satu suku anggota tumbuhan paku (Pteridophyta) yang tergolong dalam bangsa paku sejati yang terbesar (Polypodiales).
Suku ini memiliki ental yang berbentuk seperti paku-pakuan biasa (menyirip ganda dua), namun daun fertil (daun yang membawa spora) jelas-jelas berbeda dari daun sterilnya.
De bolletjesvarenfamilie (Onocleaceae) is een familie van varens met drie geslachten en vijf soorten. Het zijn terrestrische planten uit gematigde streken.
De bolletjesvarenfamilie is sterk verwant aan de niervarenfamilie (Dryopteridaceae) en wordt door sommige taxonomen als een tribus van deze laatste gezien.
België en Nederland kennen geen soorten die hier van nature voorkomen, maar er zijn wel twee soorten die regelmatig uit tuinen ontsnappen en in het wild kunnen waargenomen worden.
De botanische naam Onocleaceae is overgenomen van het geslacht Onoclea en komt van het Griekse 'onos' (= vat)[bron?] en 'kleiein' (= sluiten) naar de manier waarop de sporenhoopjes wordt afgesloten.
De Nederlandse naam 'bolletjesvaren' slaat eveneens op de vorm van de sporenhoopjes.
De soorten uit de bolletjesvarenfamilie hebben allen een rechte of een lange, kruipende wortelstok met schubben. De bladen kunnen in bundels bij elkaar zitten of verspreid uit de wortelstok ontspringen. De bladsteel bevat onderaan twee vaatbundels die naar boven toe met elkaar versmelten.
Er zijn steeds twee soorten bladen of veren: grote, meestal enkelvoudig geveerde steriele bladen en kleinere, smalle en soms meervoudig geveerde, fertiele bladen. De blaadjes van deze laatste zijn sterk ingerold en bedekken de onrijpe sporenhoopjes.
De sporenhoopjes liggen in grote aantallen op de onderzijde van de fertiele bladen, zijn rond en afgedekt met een klein driehoekig dekvliesje of helemaal niet afgedekt. Rijpe, fertiele bladen lijken helemaal overdekt te zijn met de bolvormige sporenhoopjes, vandaar ook de naam van deze varens.
De leden van de bolletjesvarenfamilie zijn varens van gematigde streken van het noordelijk halfrond: Noord-Amerika, Azië en Europa.
België en Nederland kennen geen soorten die hier van nature voorkomen, een tweetal soorten kan uit tuinen ontsnappen en hier overleven.
Het zijn allen terrestrische planten.
Van de bolletjesvarenfamilie kunnen twee soorten in België en Nederland in het wild gevonden worden:
Familie: Bolletjesvarenfamilie (Onocleaceae)
Bolletjesvaren (Onoclea sensibilis)
Struisvaren (Matteuccia struthiopteris)
De bolletjesvarenfamilie (Onocleaceae) is een familie van varens met drie geslachten en vijf soorten. Het zijn terrestrische planten uit gematigde streken.
De bolletjesvarenfamilie is sterk verwant aan de niervarenfamilie (Dryopteridaceae) en wordt door sommige taxonomen als een tribus van deze laatste gezien.
België en Nederland kennen geen soorten die hier van nature voorkomen, maar er zijn wel twee soorten die regelmatig uit tuinen ontsnappen en in het wild kunnen waargenomen worden.
Onocleaceaefamilien (latin: Onocleaceae) er en familie av bregner med tre slekter som hører inn under en større, monofyletisk orden eller klade – Polypodiales.[1] Den eksakte klassifiseringen av slektene og deres fylogenetiske forhold til hverandre er svært uklart, trolig tilhører de ulike klader.[2]
Bregnene er nordlige, med terrestriell utbredelse og vekst. Det som er særegent for familien, er at alle artene er sterkt dimorfe, det vil si at sterile og fertile skudd er svært ulike.
Strutsevingslekten (Matteuccia) har to arter og en mulig hybrid, hvorav strutseving vokser på fuktige jord og elvekanter i Eurasias nordlige strøk inklusive Norge. Strutseving er en inntil 170 cm høy bregne med en klargrønn, symmetrisk og vifteformet opprett krans av sterile skudd som er bredest nesten helt ytterst ved spissen. Sporehushopene (sori) sitter på de korte og jamnbrede fertile bladene, i 1-2 rekker under en innrullet kant. Enkelte forskere mener at disse artene må inkluderes i slekten Pentarhizidium, som er synonym med Matteuccia.
Perlebregneslekten (Onoclea) kalles også «Sensible fern», og har bare en art (perlebregne – Onoclea sensibilis) som vokser i fuktig skogsskygge. Denne bregnen er svært ømfintlig for frost, og det gav dem sitt navn i USA. Den vokser også i østlige Asia, og har blitt innført og naturalisert i deler av Storbritannia og Irland. De inntil 90 cm høye sterile skuddene er lyst gulgrønne og sterkt flikete, og vokser spredt opp fra en krypende rot. Hele planten kan ble inntil 3 meter totalt. De fruktbare skudden er mørkt rødbrune, og svært små med tette bladfliker. På disse står sporehushopene (sori) i klaser som kan likne drueklaser. Unge skudd er blekrøde.
Slekten Onocleopsis har også bare én art – Onocleopsis hintonii – som vokser i det sørlige Mexico og Guatemala.
Kromosomtallet er enten 37 (n) eller, som hos strutsevingslekten, 39 (n).
Den eneste arten av familien i Norden og Norge er strutseving, mens perlebregne vokser i Storbritannia og Irland.
Familien har 3 slekter og 4 arter. Enkelte forskere regner strutsevingslekten (Matteuccia) til storburknefamilien (Woodsiaceae), men dette gjøres ikke i de nyeste molekylære studiene.[3] Motsatt ble Onoclea tidligere regnet til stortelgfamilien (Dryopteridaceae), mens enkelte forskere mener at både den og Onocleopsis tilhører familien Woodsiaceae. Men begge disse regnes også i dag til Onocleaceaefamilien (ibid.).
Det er i alt 4 arter, 1 variant og 1 mulig hybrid i familien, fordelt på de tre slektene.
Onocleaceaefamilien (latin: Onocleaceae) er en familie av bregner med tre slekter som hører inn under en større, monofyletisk orden eller klade – Polypodiales. Den eksakte klassifiseringen av slektene og deres fylogenetiske forhold til hverandre er svært uklart, trolig tilhører de ulike klader.
Bregnene er nordlige, med terrestriell utbredelse og vekst. Det som er særegent for familien, er at alle artene er sterkt dimorfe, det vil si at sterile og fertile skudd er svært ulike.
Strutsevingslekten (Matteuccia) har to arter og en mulig hybrid, hvorav strutseving vokser på fuktige jord og elvekanter i Eurasias nordlige strøk inklusive Norge. Strutseving er en inntil 170 cm høy bregne med en klargrønn, symmetrisk og vifteformet opprett krans av sterile skudd som er bredest nesten helt ytterst ved spissen. Sporehushopene (sori) sitter på de korte og jamnbrede fertile bladene, i 1-2 rekker under en innrullet kant. Enkelte forskere mener at disse artene må inkluderes i slekten Pentarhizidium, som er synonym med Matteuccia.
Perlebregneslekten (Onoclea) kalles også «Sensible fern», og har bare en art (perlebregne – Onoclea sensibilis) som vokser i fuktig skogsskygge. Denne bregnen er svært ømfintlig for frost, og det gav dem sitt navn i USA. Den vokser også i østlige Asia, og har blitt innført og naturalisert i deler av Storbritannia og Irland. De inntil 90 cm høye sterile skuddene er lyst gulgrønne og sterkt flikete, og vokser spredt opp fra en krypende rot. Hele planten kan ble inntil 3 meter totalt. De fruktbare skudden er mørkt rødbrune, og svært små med tette bladfliker. På disse står sporehushopene (sori) i klaser som kan likne drueklaser. Unge skudd er blekrøde.
Slekten Onocleopsis har også bare én art – Onocleopsis hintonii – som vokser i det sørlige Mexico og Guatemala.
Kromosomtallet er enten 37 (n) eller, som hos strutsevingslekten, 39 (n).
Den eneste arten av familien i Norden og Norge er strutseving, mens perlebregne vokser i Storbritannia og Irland.
Onokleowate (Onocleaceae) – rodzina paproci z rzędu paprotkowców. Obejmuje 4 rodzaje z ok. 5 gatunkami[1]. Wszyscy przedstawiciele to paprocie lądowe. Jedynym polskim przedstawicielem tej rodziny jest pióropusznik strusi[3].
U wszystkich paproci z tej rodziny występuje pełzające kłącze. Rodzaje Matteuccia i Onocleopsis wytwarzają rozłogi. Cechą charakterystyczną dla onokleowatych jest silny dymorfizm trofofili i sporofili. Liście asymilacyjne są zielone, podczas gdy sporofile mają kolor brązowy. Zarodniki nerkowatego kształtu. Przybierają brązową, czasem zieloną barwę. Zamknięte są w porowatych sori.
Onokleowate to rodzina blisko spokrewniona z rodziną podrzeniowatych. Dawniej dwa gatunki z rodzaju Pentarhizidium zaliczano do rodzaju Matteuccia i wraz z pióropusznikiem strusim (Matheuccia struthiopteris) zaliczane były do rodziny nerecznicowatych (Dryopteridaceae)[4].
paprotkowcePteridaceae – orliczkowate
Cystopteridaceae – paprotnicowate
Aspleniaceae – zanokcicowate
Thelypteridaceae – zachylnikowate
Woodsiaceae – rozrzutkowate
Onocleaceae – onokleowate
Blechnaceae – podrzeniowate
Athyriaceae – wietlicowate
Dryopteridaceae – nerecznicowate
Nephrolepidaceae – nefrolepisowate
Davalliaceae – dawaliowate
Polypodiaceae – paprotkowate
Onokleowate (Onocleaceae) – rodzina paproci z rzędu paprotkowców. Obejmuje 4 rodzaje z ok. 5 gatunkami. Wszyscy przedstawiciele to paprocie lądowe. Jedynym polskim przedstawicielem tej rodziny jest pióropusznik strusi.
Представники родини поширені у північних регіонах помірного клімату.
В Україні зустрічається 1 вид.
Рослини з диморфними, рідко однаковими листками. Соруси прикриті загнутими краєм листкової пластинки, розташовані по жилках.
Родина містить 5 видів, що згруповані у 4 роди[1]:
Це незавершена стаття про Папороті.Onocleaceae E.D.M.Kirchn.
Роды
Оноклеевые (лат. Onocleaceae) — небольшое семейство папоротников порядка Многоножковые (Polypodiales).
По классификации, предложенной G. J. Gastony и M. C. Ungerer, семейство включает в себя пять видов в четырёх родах[1]:
Это заготовка статьи по ботанике. Вы можете помочь проекту, дополнив её. Оноклеевые (лат. Onocleaceae) — небольшое семейство папоротников порядка Многоножковые (Polypodiales).
야산고비과(Onocleaceae)는 양치식물강 고사리목 분류군에 속하는 육상 양치류 과의 하나이다.[1] 북반구 온대 기후 지역에서 발견되는 5종을 포함하여 1~4개 속으로 이루어져 있다. 청나래고사리속 (Matteuccia), 야산고비속 (Onoclea), Onocleopsis, Pentarhizidium의 4개 속 또는 야산고비속이라는 단일속으로 분류하기도 한다.[2]
2016년 꼬리고사리아목의 계통 분류는 다음과 같다.[3]
꼬리고사리아목야산고비과(Onocleaceae)는 양치식물강 고사리목 분류군에 속하는 육상 양치류 과의 하나이다. 북반구 온대 기후 지역에서 발견되는 5종을 포함하여 1~4개 속으로 이루어져 있다. 청나래고사리속 (Matteuccia), 야산고비속 (Onoclea), Onocleopsis, Pentarhizidium의 4개 속 또는 야산고비속이라는 단일속으로 분류하기도 한다.
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
