Kuklik górski (Geum montanum L.) – gatunek rośliny należący do rodziny różowatych. W Polsce występuje w Sudetach i Karpatach. Jest tam rośliną pospolitą.
Morfologia
- Łodyga
- Delikatnie owłosiona łodyga kwiatowa osiąga wysokość do 30 cm. Pod ziemią roślina posiada grube, płożące się kłącze.
- Liście
- Zebrane w rozety, wyrastające z kłącza. Liście te są przerywano-pierzaste. Składają się z karbowanych listków, których wielkość wzrasta od nasady liścia ku jego szczytowi. Listek szczytowy jest zdecydowanie większy od pozostałych. Oprócz liści różyczkowych na łodydze występują 3–6 małych liści łodygowych z większymi od nich, wcinanymi przylistkami.
- Kwiaty
- Pojedyncze na szczycie pędu (rzadziej dwa kwiaty), o płatkach korony barwy złocistożółtej i średnicy ok. 3,5 cm. Sercowatych płatków korony jest od 5–8. Kielich składa się z 5 zielonych działek, oraz 5 mniejszych działek tworzących kieliszek. Pomiędzy bardzo licznymi pręcikami występują miodniki. W środku kwiatu liczne, zielonkawe słupki o wydłużonych, piórkowatych szyjkach. Czasami spotyka się kwiaty zawierające wyłącznie kwiaty pręcikowe (męskie).
- Owoc
-
Owocostan podobny do włochatej kulki, złożony z niełupek. Niełupki uzbrojone są w bardzo długi, czerwonawy, owłosiony wyrostek, który działa jak skrzydło i pomaga w rozsiewaniu nasion.
Biologia i ekologia
Zastosowanie
Bywa uprawiany jako roślina ozdobna. Nadaje się do ogrodów skalnych i na rabaty kwiatowe. Oprócz typowej dziko rosnącej formy istnieją bardziej ozdobne kultywary. W swoim naturalnym środowisku w górach nie przemarza, gdyż zawsze w zimie przykryty jest grubą warstwą śniegu. Bez okrycia na zimę może być uprawiany w strefach mrozoodporności 6-9[3]. Uprawiany na nizinach podczas mroźnych i bezśnieżnych zim w Polsce może przemarzać, dlatego też należy go na zimę okryć. Wymaga słonecznego stanowiska, ziemi wilgotnej i przepuszczalnej[3]. Rozmnaża się przez podział kęp lub przez wysiew nasion jesienią.
Przypisy
Bibliografia
- Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa: Kwiaty Tatr. Przewodnik kieszonkowy. Warszawa: MULTICO Oficyna Wyd., 2003. ISBN 83-7073-385-9.
- Zofia Radwańska-Paryska: Rośliny tatrzańskie. Warszawa: WSiP, 1988. ISBN 83-09-00256-4.
- Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
