De middelste ganzerik (Potentilla intermedia) is een tweejarige tot kortlevende vaste zaadplant uit de familie Rosaceae en het geslacht Potentilla die als eerst geldig werd gepubliceerd in 1767 door Carolus Linnaeus. De soort staat op de Nederlandse Rode lijst van planten als vrij zeldzaam en stabiel of toegenomen.
De plant kan een hoogte van 20 tot 50 centimeter bereiken. De opstijgende tot rechtopstaande stengels zijn zacht behaard en hebben gekroesde en lange, afstaande haren. Ook de bladeren zijn behaard. De onderste bladeren zijn meestal handvormig en vijftallig. Er zijn per bloem 20 meeldraden aanwezig en vijf gele kroonbladen die meestal 4 tot 5 millimeter lang zijn. De kelkbladen zijn even lang of iets korter dan de kroonbladen. De plant bloeit van juni tot september en de bestuiving gebeurt door insecten.
De vrucht is een schijnvrucht met 0,08 – 0,13 mm grote nootjes.
De plant komt oorspronkelijk voor in het noordoosten van Europa en Siberië maar komt thans ook voor in geheel Europa en Noord-Amerika.
De Middelste ganzerik groeit voornamelijk op lichte, droge en zanderige locaties. De plant doet het ook goed op industrieterreinen en langs spoorwegen.
Zie de categorie Potentilla intermedia van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp. De middelste ganzerik (Potentilla intermedia) is een tweejarige tot kortlevende vaste zaadplant uit de familie Rosaceae en het geslacht Potentilla die als eerst geldig werd gepubliceerd in 1767 door Carolus Linnaeus. De soort staat op de Nederlandse Rode lijst van planten als vrij zeldzaam en stabiel of toegenomen.
