Potentilla norvegica (lat. Potentilla norvegica) - gülçiçəyikimilər fəsiləsinin qaytarma cinsinə aid bitki növü.
İkiləpəlilər ilə əlaqədar bu məqalə qaralama halındadır. Məqaləni redaktə edərək Vikipediyanı zənginləşdirin.
Potentilla norvegica (lat. Potentilla norvegica) - gülçiçəyikimilər fəsiləsinin qaytarma cinsinə aid bitki növü.
Planhigyn blodeuol sy'n frodorol o Hemisffer y Gogledd yw Pumnalen norwy sy'n enw benywaidd. Mae'n perthyn i'r teulu Rosaceae. Yr enw gwyddonol (Lladin) yw Potentilla norvegica a'r enw Saesneg yw Ternate-leaved cinquefoil.[1] Ceir enwau Cymraeg eraill ar y planhigyn hwn gan gynnwys Tribys tramor.
Mae'r teulu Rosaceae yn perthyn i'r genws Rosa (rhosyn) fel ag y mae'r cotoneaster a'r eirinen. Prif nodwedd y teulu yw ei ffrwythau amrywiol a phwysig i economi gwledydd.[2] Ceir 5 sepal, 5 petal ac mae'r briger wedi'u gosod mewn sbeiral sy'n ffurfio llestr tebyg i gwpan o'r enw hypanthiwm.
Planhigyn blodeuol sy'n frodorol o Hemisffer y Gogledd yw Pumnalen norwy sy'n enw benywaidd. Mae'n perthyn i'r teulu Rosaceae. Yr enw gwyddonol (Lladin) yw Potentilla norvegica a'r enw Saesneg yw Ternate-leaved cinquefoil. Ceir enwau Cymraeg eraill ar y planhigyn hwn gan gynnwys Tribys tramor.
Mae'r teulu Rosaceae yn perthyn i'r genws Rosa (rhosyn) fel ag y mae'r cotoneaster a'r eirinen. Prif nodwedd y teulu yw ei ffrwythau amrywiol a phwysig i economi gwledydd. Ceir 5 sepal, 5 petal ac mae'r briger wedi'u gosod mewn sbeiral sy'n ffurfio llestr tebyg i gwpan o'r enw hypanthiwm.
Das Norwegische Fingerkraut (Potentilla norvegica) ist eine Pflanzenart aus der Gattung der Fingerkräuter (Potentilla) in der Familie der Rosengewächse (Rosaceae). Es kommt in Mitteleuropa nur recht selten vor.
Das Norwegische Fingerkraut ist eine krautige Pflanze, die Wuchshöhen von meist 20 bis 50 (10 bis 70) cm erreicht. Der aufrechte bis aufsteigende, verzweigte Stängel ist abstehend und etwas steif behaart und reichbeblättert; er ist grün wird aber bei intensiver Sonneneinstrahlung rot. Die wechselständigen, langgestielten Laubblätter sind dreizählig fingerförmig, die unteren auch bis zu fünfzählig und. Die Blättchen sind elliptisch bis verkehrt-eiförmig, 2 bis 6 cm lang, meist tief und grob gesägt bis fast fiederspaltig und locker bis ziemlich dicht behaart. Die Nebenblätter sind meist vier- bis fünflappig und bis zu 3 cm lang.
Der endständige, rispige Blütenstand enthält mehrere Blüten. Die zwittrigen, radiärsymmetrischen, fünfzähligen Blüten weisen einen Durchmesser von etwa 1,2 cm auf. Die Außenkelchblätter sind länger als die Kelchblätter, diese vergrößern sich ebenfalls von etwa 6 auf 14 mm. Die eiförmigen, spitzen Kelchblätter vergrößern sich von 4 bis 5 mm bis zur Fruchtreife auf 8 bis 10 mm. Die fünf Kronblätter sind gelb, verkehrt-eiförmig, seicht ausgerandet, 3 mm breit und mit einer Länge von 3,5 mm meist kürzer als die Kelchblätter. Es sind (15 bis) meist 20 Staubblätter vorhanden. Das Norwegische Fingerkraut blüht von Juni bis September.
Der Fruchtstiel ist immer aufrecht. Die bräunliche Achänen ist bis zu 1,3 mm lang.
Die Chromosomenzahl beträgt 2n = 70.[1]
Das Norwegische Fingerkraut kommt in den gemäßigten und borealen Zonen Eurasiens und Nordamerikas vor. Wahrscheinlich ist sie in West- und Mitteleuropa westlich der Elbe nicht ursprünglich, sondern eingeschleppt. Nach Süden bis zum Alpensüdrand vorkommend. Sie fehlt im ganzen Mittelmeergebiet und Kleinasien.
Das Norwegische Fingerkraut ist etwas häufiger nur ganz im Westen und auch im Osten Deutschlands anzutreffen. Ansonsten selten und unbeständig.
Potentilla norvegica taucht eher unbeständig da und dort für kurze Zeit auf und ist häufig wohl nur eingeschleppt. Lediglich im östlichen Teil Deutschlands könnte sie als eingebürgert gelten.
Potentilla norvegica wächst als Pionier- und Ruderalpflanze auf nährstoffreichen, frischeren, meist kalkarmen Mineral- und Torfböden. Insbesondere ist sie an schlammigen Uferpartien, in Moorgräben, an Wegrändern, in Kiesgruben und auf Bahnhof- und Hafengelände zu finden.
Das Norwegische Fingerkraut kommt in Mitteleuropa in Gesellschaften der Verbände Sisymbrion, Agropyro-Rumicion, Nanocyperion oder Bidention vor.[1]
Das Norwegische Fingerkraut (Potentilla norvegica) ist eine Pflanzenart aus der Gattung der Fingerkräuter (Potentilla) in der Familie der Rosengewächse (Rosaceae). Es kommt in Mitteleuropa nur recht selten vor.
Potentilla norvegica is a species of cinquefoil known by the common names rough cinquefoil,[1] ternate-leaved cinquefoil,[2] and Norwegian cinquefoil.[3][4] It is native to Europe, Asia, and parts of North America, and it can be found elsewhere as an introduced species.
Norwegian cinquefoil is usually an annual but may be a short-lived perennial. It produces a basal rosette of leaves from a taproot, then a green or red stem growing erect up to about 50 cm (20 in) in maximum length, and branching in its upper parts. The leaves are stalked and are either divided into five leaflets, or have three leaflets with the terminal leaflet being divided into three lobes. The basal leaves have narrow, sharp-tipped stipules while the upper leaves have elliptical stipules which are longer than the leaf stalks. Each leaflet is up to 5 cm (2 in) long and is widely lance-shaped with toothed edges. The inflorescence is a cyme of several flowers. Each flower has five rounded yellow petals no more than 4 mm (0.2 in) long inside a calyx of hairy, pointed sepals with reddish tips. There are twenty stamens, a separate gynoecium and many pistils. The calyx lengthens after flowering and the fruit is a cluster of pale brown achenes.[5]
Norwegian cinquefoil is native to much of Europe, Asia, and parts of North America, and it can be found in other parts of the world as an introduced species.[1] Its natural habitat is arable fields, gardens, banks, hedgerows, wasteland, logging clearings, loading areas and occasionally shores, often on sandy or gravelly soils.[5]
Potentilla norvegica is a species of cinquefoil known by the common names rough cinquefoil, ternate-leaved cinquefoil, and Norwegian cinquefoil. It is native to Europe, Asia, and parts of North America, and it can be found elsewhere as an introduced species.
Norra maran (Potentilla norvegica) on roosõieliste sugukonda marana perekonda kuuluv rohttaim.
Norra maran kasvab Euraasia ja Põhja-Ameerika parasvöötmes. Tõenäoliselt ei ole ta Lääne-Euroopasse Elbest läände looduslikult, vaid inimeste abil levinud. Nii näiteks leidub teda sagedamini üksnes Ida-Saksamaal ja läänepiiril, mujal kasvab ta laiguti ja haruldasena. Lõunas ulatub tema levila Lõuna-Alpideni, aga Vahemere maades ja Väike-Aasias ta ei kasva.
Norra maran kasvab pioneertaime ja umbrohuna toitaineterikkal, tavaliselt lubjasel või turbasel pinnasel. Neid leidub teepervedel ning kraavide ja jõgede kallastel.
Eestis kasvab norra maran hajusalt, peamiselt jäätmaadel, kuivendatud turbapinnasel, teeservades.[1]
Norra marana vars on tõusev kuni püstine, harunev, roheline, aga eredas päikesevalguses punane. Vars on kaetud hõredate pikkade harali karvadega.
Lehed on kolmetised, pika leherootsuga ja paiknevad varrel vaheldumisi. Alumised lehed võivad olla ka viietised. Lehed on elliptilised või äraspidimunajad, 2–6 cm pikad, sulgjad ja hõredalt kuni tihedalt karvased. Abilehed on tavaliselt 4 või 5 hõlmaga ja kuni 3 cm pikad.
Õisikuks on hõre pööris. Õied on mõlemasoolised, radiaalsümmeetrilised, 5 õielehega, kollased ja umbes 12 mm läbimõõdus. Tupplehed on pikemad kui kroonlehed: nende pikkus on 6–14 mm, aga munajad kroonlehed on algul 4–5 mm, pärast 8–10 mm pikad. Tolmukaid on tavaliselt 15–20. Norra maran õitseb juunist kuni septembrini.
Vili on kuni 1,3 mm pikkune pruunikas seemnis.
Norra maran (Potentilla norvegica) on roosõieliste sugukonda marana perekonda kuuluv rohttaim.
Peltohanhikki (Potentilla norvegica) on yksivuotinen ruohovartinen kasvi.
Peltohanhikin varsi kasvaa 20–50 cm pitkäksi ja haarautuu pensasmaisesti. Lehdet ovat kolmisormiset, vihreät myös alapuoleltaan. Kukissa on viisi kullankeltaista terälehteä; teräväkärkiset verholehdet ovat usein pidemmät kuin terälehdet ja näkyvät tähtimäisinä terälehtien välistä. Peltohanhikki muistuttaa melko paljon huhtahanhikkia (Potentilla intermedia).
Peltohanhikkia esiintyy Pohjois- ja Keski-Euroopassa sekä Aasiassa ja Pohjois-Amerikassa.[2] Suomessa se on yleinen lähes koko maassa. Peltohanhikki on enimmäkseen tulokaslaji ja alkuperäisenä se kasvaa vain Inarin Lapin kalliopahdoilla. [3]
Peltohanhikki (Potentilla norvegica) on yksivuotinen ruohovartinen kasvi.
Peltohanhikin varsi kasvaa 20–50 cm pitkäksi ja haarautuu pensasmaisesti. Lehdet ovat kolmisormiset, vihreät myös alapuoleltaan. Kukissa on viisi kullankeltaista terälehteä; teräväkärkiset verholehdet ovat usein pidemmät kuin terälehdet ja näkyvät tähtimäisinä terälehtien välistä. Peltohanhikki muistuttaa melko paljon huhtahanhikkia (Potentilla intermedia).
Peltohanhikkia esiintyy Pohjois- ja Keski-Euroopassa sekä Aasiassa ja Pohjois-Amerikassa. Suomessa se on yleinen lähes koko maassa. Peltohanhikki on enimmäkseen tulokaslaji ja alkuperäisenä se kasvaa vain Inarin Lapin kalliopahdoilla.
Potentilla norvegica
Potentilla norvegica est une espèce de potentille connue sous les noms communs potentille rugueuse , potentille à feuilles ternes , et potentille norvégienne. Il est originaire d'Europe, d'Asie et de certaines parties de l'Amérique du Nord, et il peut être trouvé ailleurs en tant qu'espèce introduite.
Son nom vient du latin potens qui signifie « puissant ». Les potentilles ont un grand historique en phytothérapie. À une époque, on l’appelait même « l’herbe des alchimistes », car elle recèle les plus nobles vertus qui permettent à l’homme de se purifier. John Salmon, un médecin anglais, l’a surnommé « l’ami de la femme » car elle serait efficace en cas de crampes menstruelles et de règles trop abondantes[1].
Jeune plante.
Tige.
Feuille.
La potentille norvégienne est une plante annuelle, bisannuelle ou vivace à vie courte, se reproduisant uniquement par germination (graines). La tige est haute de 20 à 50 cm (8-20 po), habituellement ramifiée, avec parfois deux tiges ou plus issues de la même racine, toutes velues. Les feuilles sont alternes (1 par noeud), composées, chacune étant constituée de 3 folioles (a) au bout d'un pétiole (b) et d'une paire de stipules (c) à la base du pétiole (point de jonction avec la tige); chaque foliole oblongue ou arrondie, au limbe découpé en grosses dents acérées pointant vers l'extérieur; feuilles en rosette au début de la saison de croissance et, à ce stade, souvent confondues avec les feuilles de fraisiers; feuilles caulinaires les plus basses à long pétiole; les plus hautes sessiles à 3 folioles et une paire de stipules apparemment attachées directement à la tige (d)[2],[3].
Fleur.
Les fleurs sont d'environ 6 mm (1/4 po) de diamètre, sur de courts pédoncules à partir de rameaux feuillus dans la partie supérieure de la plante; 5 pétales jaune pâle à peu près de la même longueur que les sépales verts; une couronne de nombreux étamines autour de nombreux pistils qui deviennent des graines en mûrissant; chaque graine faisant environ 1 mm (1/25 po) de longueur, de couleur allant du jaunâtre au brun pâle, striée longitudinalement. Floraison en juin et juillet[2],[3].
La potentille norvégienne est originaire d'une grande partie de l'Europe, de l'Asie et de certaines parties de l'Amérique du Nord, et elle peut être trouvée dans d'autres parties du monde en tant qu'espèce introduite. Son habitat naturel est constitué de champs arables, de jardins, de berges, de haies, de friches, de clairières forestières, de zones de chargement et parfois de rivages, souvent sur des sols sableux ou graveleux[1],[3].
Les rosettes de la potentille de Norvège se différencient des plants de fraises (Fragaria spp.) par leurs dents tout autour du limbe des 3 folioles, alors que pour les fraisiers le premier quart ou tiers de chaque foliole est habituellement non denté. Les plants plus vieux de potentille de Norvège ont des tiges dressées et robustes, à feuilles nombreuses et à fleurs jaunes, alors que le fraisier a une tige mince, courte et presque sans feuilles, garnie de bouquets ouverts de fleurs blanches. On la distingue des renoncules à fleurs jaunes par ses feuilles trifoliées et par la paire de stipules (c) à la base de chaque pétiole (b). La potentille de Norvège se différencie des autres potentilles par la présence simultanée de feuilles trifoliées (a) vertes sur les deux faces et de fleurs jaune pâle dont les sépales et les pétales sont à peu près de la même longueur[2].
Potentilla norvegica
Potentilla norvegica est une espèce de potentille connue sous les noms communs potentille rugueuse , potentille à feuilles ternes , et potentille norvégienne. Il est originaire d'Europe, d'Asie et de certaines parties de l'Amérique du Nord, et il peut être trouvé ailleurs en tant qu'espèce introduite.
Norski porstnik (Potentilla norvegica) je rostlina ze swójby róžowych rostlinow (Rosaceae).
Jeli sy jedyn z mjenowanych njedostatkow skorigował(a), wotstroń prošu potrjecheny parameter předłohi {{Předźěłuj}}. Podrobnosće namakaš w dokumentaciji.
Norski porstnik (Potentilla norvegica) je rostlina ze swójby róžowych rostlinow (Rosaceae).
Potentilla norvegica adalah spesies tumbuhan yang tergolong ke dalam famili Rosaceae. Spesies ini juga merupakan bagian dari ordo Rosales. Spesies Potentilla norvegica sendiri merupakan bagian dari genus Potentilla. [1] Nama ilmiah dari spesies ini pertama kali diterbitkan oleh L..
Potentilla norvegica adalah spesies tumbuhan yang tergolong ke dalam famili Rosaceae. Spesies ini juga merupakan bagian dari ordo Rosales. Spesies Potentilla norvegica sendiri merupakan bagian dari genus Potentilla. Nama ilmiah dari spesies ini pertama kali diterbitkan oleh L..
Noorse ganzerik (Potentilla norvegica) is een eenjarige of meerjarige plant, die behoort tot de rozenfamilie (Rosaceae).
De plant komt voor in de gematigde en koudere streken van het noordelijk halfrond. Eind 19de eeuw is de plant voor het eerst waargenomen in Nederland. De soort staat op de Nederlandse Rode lijst van planten als zeldzaam en stabiel of toegenomen.
De Noorse ganzerik is 15 tot 50cm hoog, de bladeren zijn drietallig (aan de voet van de plant soms vijftallig). De plant bloeit van juni tot de herfst, de bloemen zijn tweeslachtig en geel van kleur. Het zaad is een nootje.
De plant komt voor op droge tot vrij vochtige, stikstofrijke en kalkarme grond.Hij groeit onder meer op industrieterreinen, langs spoorwegen en in bermen.
Noorse ganzerik (Potentilla norvegica) is een eenjarige of meerjarige plant, die behoort tot de rozenfamilie (Rosaceae).
De plant komt voor in de gematigde en koudere streken van het noordelijk halfrond. Eind 19de eeuw is de plant voor het eerst waargenomen in Nederland. De soort staat op de Nederlandse Rode lijst van planten als zeldzaam en stabiel of toegenomen.
Norsk fingerört (Potentilla norvegica) är en växtart i familjen rosväxter.
Wikimedia Commons har media som rör Norsk fingerört.
Norsk fingerört (Potentilla norvegica) är en växtart i familjen rosväxter.
Однорічна рослина 15-50 см заввишки.
Стебла прості, поодинокі або по декілька, зазвичай прямостоячі, розгалужені, вкриті жорсткими відстовбурченими волосками. Листки трійчасті, іноді нижні пальчасті. Прилистки гострі, цілокраї, з обох сторін волосисті.
Квітки численні. Чашечка волосиста, пелюстки дрібні, довжиною 4 мм, рівні або коротші за чашолистки. Цвіте у червні-вересні[2].
Зустрічається у Європі, Північній Америці, Сибіру та на Далекому Сході; в Україні — по усій території окрім Криму. Росте на вологих піщаних місцинах, на городах.
Potentilla norvegica là loài thực vật có hoa trong họ Hoa hồng. Loài này được L. miêu tả khoa học đầu tiên năm 1753.[1]
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Potentilla norvegica là loài thực vật có hoa trong họ Hoa hồng. Loài này được L. miêu tả khoa học đầu tiên năm 1753.
Potentilla norvegica L., 1753
Охранный статус
Лапча́тка норве́жская (лат. Potentílla norvégica) — однолетнее, двулетнее, иногда трёхлетнее или четырёхлетнее травянистое растение, вид рода Лапчатка (Potentilla) семейства Розовые (Rosaceae).
Корень простой, волокнистый.
Стебли 15—50 см высотой, одиночные или по нескольку, обычно прямостоящие, многолистные, кверху вильчато-ветвящиеся, покрытые оттопыренными жёсткими волосками.
Листья обычно тройчатые, изредка нижние пятерные или благодаря рассечённому конечному листочку перистые, пятерные или семерные; прилистники широкояйцевидные, реже ланцетные, острые, цельнокрайные, реже снаружи крупнозубчатые. Листочки из клиновидного основания обратнояйцевидные или продолговатые, крупно и неравномерно пильчатые, с обеих сторон жестковато-оттопыренно-волосистые.
Цветки многочисленные, несколько скученные; цветоножки по отцветании прямостоящие; чашечка волосистая, по отцветании разрастающаяся; чашелистики вначале равновеликие, продолговато-ланцетные, острые, по отцветании наружные длиннее и шире внутренних, листовидные, часто рассечённые; лепестки мелкие, обратнояйцевидные, равны или короче чашелистиков. Столбик почти верхушечный, сильно утолщённый при основании, равен по длине зрелой семянке или короче её. Цветёт в июне — сентябре.
Плоды — многочисленные, мелкие, яйцевидные, мелкоморщинистые семянки.
Вид описан из Норвегии.
Растёт по краям полей и дорог, по паровым полям, огородам, пустошам, берегам рек, вырубкам, вблизи жилья.
Лапча́тка норве́жская (лат. Potentílla norvégica) — однолетнее, двулетнее, иногда трёхлетнее или четырёхлетнее травянистое растение, вид рода Лапчатка (Potentilla) семейства Розовые (Rosaceae).
.jpg)
分類 界 : 植物界 Plantae 門 : 被子植物門 Magnoliophyta 綱 : 双子葉植物綱 Magnoliopsida 目 : バラ目 Rosales 科 : バラ科 Rosaceae 亜科 : バラ亜科 Rosoideae 属 : キジムシロ属 Potentilla 種 : エゾノミツモトソウ P. norvegica 学名 Potentilla norvegica L. 英名 Rough cinquefoilエゾノミツモトソウ（蝦夷水源草、Potentilla norvegica）は、バラ科・バラ亜科・キジムシロ属の一年草もしくは二年草の一種。
ヨーロッパを原産地とする[1]。北アメリカ、ニュージーランド、日本で野生化が確認されており、帰化植物となっている[1]。日本では北海道の個体群は在来種と考えられていた時期もあった[1]。
草丈は80cmほどまで成長する。基本的に茎には褐色の剛毛があるが、ないものもいる。夏ごろに直径1cm程度の黄色い花をつける。
日本の在来種であるミツモトソウに似るが、茎下部にある葉が3出複葉ではなく、5小葉となる[1]。
.jpg)
.jpg)
.jpg)
