Santolino (Santolina) estas plantgenro el la familio de la Asteracoj (Asteraceae). La nomo venas de la latina vorto sanctus = sankta kaj linum] = lino.
Santolina-spocioj kreskas kiel disbranĉitaj, pliej ofte starantaj, kelkfoje pendantaj aŭ kuŝantaj duonarbustoj, kiuj atingas alton de plej ofte 10 ĝis 60 cm. La plantoj odoras arome kaj estas ofte haraj. Ili formas kelkfoje rizomoj . La folioj estas alterne starantaj kaj havas kaj tigoj kaj ne tigoj. Ofte ili estas neparapplume kunmetitaj.
La kapitula infloresko havas longajn tigojn kaj staras unuope. La diskoformaj kapituloj havas diametro de 6 ĝis 10 mm. La 18 ĝis pli ol 45 nesimilaj involukraj folioj staras en 3 (malofte ĝis pli ol 5) vicoj. La kapitulo ne havas langetflorojn, sed nur 60 ĝis pli ol 250 tubetflorojn. La duseksaj tubetfloroj estas blankece fojnkoloraj ĝis brile flavaj. La frukto estas senharaj aknoj.
La genro Santolina kreskas nature en la okcidenta mediteranea regiono[1] .
Du ĝis tri specioj estas tutmonde uzataj kiel ornamplantoj. [2]. La etcipresa santolino estas laŭ NPIV “kultivata por heĝetoj kaj medicine uzata“.
La unua priskribo de 1753 estis de Carl von Linné en Species Plantarum.[3]
Oni rekonas 24 Santolina-specioj, de kiu la plej multaj estass kunigita en du kolektvaj specioj:[1]
Ne plu apartenas al la genro santelino (elekto):[5]
rosmarena santolino (Santolina rosmarinifolia):
Santolino (Santolina) estas plantgenro el la familio de la Asteracoj (Asteraceae). La nomo venas de la latina vorto sanctus = sankta kaj linum] = lino.
