Multimedia w Wikimedia Commons Bilbil żółtogardły (Pycnonotus xantholaemus) − gatunek małego, endemicznego indyjskiego ptaka z rodziny bilbili (Pycnonotidae).
Ptak ten jest endemitem południowej części Półwyspu Indyjskiego. Spotykany jest w suchych zaroślach stepowych i skalistych stokach wzgórz. Te ostatnie stanowiska zagrożone są przez wydobywanie granitu. Bywa mylony z bilbilem białobrwim, który występuje na tych samych terenach. Odróżnia go od bilbila białobrwego żółte ubarwienie głowy, gardła oraz pokrywy podogonowej. Śpiew tego gatunku jest podobny do śpiewu bilbila białobrwego.
Nazwa w języku telugu Konda-poda-pigli została odnotowana w XIX w. przez Thomasa Caverhilla Jerdona w dziele The Birds of India wydanym w Kalkucie w 1863[5].
Należy do gatunków narażonych na wyginięcie.
Osobniki tego gatunku mają oliwkowoszare ubarwienie piór głowy z żółtym gardłem i spodnimi pokrywami ogona. Nie występuje dymorfizm płciowy[6].
Naturalnym środowiskiem występowania bilbil żółtogardłego są skaliste, zalesione stoki Ghatów Wschodnich i centralnej części Indii oraz niektóre części Ghatów Zachodnich. Skupiska tych ptaków są bardzo nieliczne, co spowodowało objęcie ich ochroną prawną. W naturalnym środowisku ich występowania wydobywa się granit, lasy są wypalane w celu powiększenia terenów wypasu zwierząt hodowlanych[7]. Obecnie zniknął całkowicie z wielu miejsc, w których był wcześniej spotykany[8].
Występowanie tego gatunku bilbila zaobserwowano w Nandi Hills[9], Horsley Hills[10], Gingee[11], Yercaud[12] oraz Biligirirangan Hills[13]. Występowanie bilbila żółtogardły odnotowano również w Ghatach Zachodnich w Anaimalai Hills[14][15][16]. Północną granicę występowania gatunku wyznaczają Nallamala Hills[17]. Podejrzewa się, iż gatunek ten może stopniowo zasiedlić również Ghaty Wschodnie w stanie Orisa[18].
Ptak ten zwykle ukrywa się w zaroślach. Świadectwem jego obecności są nagłe gdaknięcia, którymi przypomina spokrewnionego z nim bilbila białobrwego. Żywi się insektami i owocami różnych krzewów i drzew (m.in. lantana pospolita, Securinega leucopyrus, Toddalia asiatica, Erythroxylon monogynum, Solanum indicum, Santalum album, Ziziphus, banian, Ficus nervosa, Ficus montana, Canthium dicoccum, Phyllanthus reticulata)[7].
W gorące popołudnia pory suchej bilbile żółtogardłe odwiedzają zbiorniki wodne, gdzie gaszą swe pragnienie i zażywają kąpieli[19].
Sezon lęgowy u tego gatunku trwa od czerwca do sierpnia. Biblile budują gniazda w rozwidleniach konarów niewielkich drzew. Rodzice składają dwa jaja, z których po dwudziestu dniach wylęgają się pisklęta. Młode po 13 dniach opuszczają gniazdo[7][20].
Bilbil żółtogardły (Pycnonotus xantholaemus) − gatunek małego, endemicznego indyjskiego ptaka z rodziny bilbili (Pycnonotidae).
Ptak ten jest endemitem południowej części Półwyspu Indyjskiego. Spotykany jest w suchych zaroślach stepowych i skalistych stokach wzgórz. Te ostatnie stanowiska zagrożone są przez wydobywanie granitu. Bywa mylony z bilbilem białobrwim, który występuje na tych samych terenach. Odróżnia go od bilbila białobrwego żółte ubarwienie głowy, gardła oraz pokrywy podogonowej. Śpiew tego gatunku jest podobny do śpiewu bilbila białobrwego.
Nazwa w języku telugu Konda-poda-pigli została odnotowana w XIX w. przez Thomasa Caverhilla Jerdona w dziele The Birds of India wydanym w Kalkucie w 1863.
Należy do gatunków narażonych na wyginięcie.
