Yellow Throated Bulbul

Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como ^NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO.

'''Pycnonotus xantholaemu^[4] ye una especie d'ave paseriforme de la familia Pycnonotidae endémicu de subcontinente indiu meridional. Alcuéntrase en hábitats de carbes nes llombes serrapatosu y predresu, munches de les cualos tán amenazaes pola esplotación de canteres de granitu. Dacuando confundir col bulbul cejiblanco (Pycnonotus luteolus) porque les sos árees de distribución se superponen pero puede estremase pela so cabeza y gargüelu marielles. El cantar d'esta especie ye bien similar al del bulbul cejiblanco.

Descripción

El bulbul gorgigualdo tien la cabeza, el pescuezu, les coberteras infracaudales y les puntes de la cola de color mariellu. La so cabeza ye de tonos llisos, ente que'l so pechu y banduyu se difuminan en tonos grises y el so envés ye de color verde oliváceo. Asemeyar al bulbul cejiblanco, pero ésti tien una llista superciliar y nun tien el gargüelu mariellu. Los machos y les femes son similares nel plumaxe.^[5]

El nome de Konda-fradadura-Pigli en telugu foi señaláu por Thomas Caverhill Jerdon.^[6]

Distribución y hábitat

El so hábitat son les llombes predreses cubiertes de carbes na mayor parte de los Ghats orientales y el centru del subcontinente indiu, anque tamién la atopa en dellos llugares de los Ghats occidentales. La distribución ta estazada y les poblaciones locales movilizar a hábitats montascosos que la so caltenimientu ye motivu d'esmolición. Munchos d'estos montes montanos tán amenazaos pola esplotación de canteres de granitu, quemes forestales y el llendo.^[7] Tamién sumió de zones onde enantes habitaba.^[8]

Dellos llugares onde se reparó esta especie son les llombes Nandi,^[9] llombes Horsley,^[10] Gingee,^[11] Yercaud^[12] y les llombes Biligirirangans.^[13] La especie tamién foi reparada en delles partes de los Ghats occidentales, incluyendo'l Anamalais.^{[14][15][16][17]} Créese que nel llende norte de la distribución puede tar nes llombes Nallamala^[18] pero abarrúntase que la distribución de la especie puede estendese escontra'l norte de los Ghats orientales de Orissa.^[19][20]

Comportamientu y ecoloxía

Xeneralmente ye un ave cobarde y escuéndese dientro de les carbes, con frecuencia la so presencia ye detectada polos sos repentinos llamaos carcajeantes, similares a los de Pycnonotus luteolus. Aliméntase d'inseutos y bagues de delles especies de plantes de carba qu'inclúin Lantana camara, Securinega leucopyrus, Toddalia asiatica, Erythroxylon monogynum, Solanum indicum, Santalum album, Ziziphus, Ficus benghalensis, Ficus ñervosa, Ficus montana, Canthium dicoccum y Phyllanthus reticulata.^[7]

Mientres les tardes templaes y na estación seca visiten les piscines acuátiques tantu pa beber como pa bañase.^[21]

La temporada de apareamiento ye de xunu a agostu. El nial ye construyíu na bifurcación d'un pequeñu árbol. La fema pon dos güevos que eclosionen a los 20 díes y los pitucos pueden volar 13 díes más tarde.^[7][22]

Referencies

Enllaces esternos

• Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Pycnonotus xantholaemus .

• «Threatened birds of Asia» (inglés)

---

• Esta obra deriva de la traducción de Yellow-throated bulbul de Wikipedia - inglés, concretamente d'esta versión del 22 de payares de 2014, espublizada polos sos editores baxo la Llicencia de documentación llibre de GNU y la Llicencia Creative Commons Atribución-CompartirIgual 3.0 Unported.

Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Aves, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies.

Aderyn a rhywogaeth o adar yw Bwlbwl gyddf-felyn (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: bwlbwliaid gyddf-felyn) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Pycnonotus xantholaemus; yr enw Saesneg arno yw Yellow-throated bulbul. Mae'n perthyn i deulu'r Bwlbwliaid (Lladin: Pycnonotidae) sydd yn urdd y Passeriformes.^[1]

Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn P. xantholaemus, sef enw'r rhywogaeth.^[2] Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Asia.

Teulu

Mae'r bwlbwl gyddf-felyn yn perthyn i deulu'r Bwlbwliaid (Lladin: Pycnonotidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:

Rhestr Wicidata:

rhywogaeth enw tacson delwedd Bwlbwl barfog bochlwyd Alophoixus bres Bwlbwl barfog brown Alophoixus ochraceus Bwlbwl barfog gwyrdd Alophoixus pallidus Bwlbwl barfog penllwyd Alophoixus phaeocephalus Bwlbwl barfog talcenllwyd Alophoixus flaveolus Bwlbwl euraid Asia Thapsinillas affinis Bwlbwl llwyd Hemixos flavala Bwlbwl llygadfelyn Iole palawanensis Bwlbwl llygadlwyd Iole propinqua Bwlbwl llygadwyn Baeopogon indicator Bwlbwl Sjöstedt Baeopogon clamans Bwlbwl wyneblwyd Iole olivacea

Gweler hefyd

• Rhestr Goch yr IUCN

Cyfeiriadau

Der Goldkehlbülbül (Pycnonotus xantholaemus) ist ein in Südindien lebender Singvogel.

Merkmale

Der Goldkehlbülbül ist ein haubenloser, 20 cm langer Sperlingsvogel mit gelb-grünem Kopf und hell gelber Kehle. Unterseite und Oberseite sind grau, Steiß und Unterschwanzdecken gelb. Flügel und Schwanz sind gelblich-grün, der Schwanz mit breiter weißlich gelber Spitze.^[1][2] Weibchen und Männchen sehen gleich aus.^[3] Dem Goldkehlbülbül ähnlich ist der Weißbrauenbülbül (Pycnonotus luteolus), jedoch hat dieser einen blassen Überaugenstreif und ihm fehlen die gelbe Kehle und die helle Schwanzspitze.^[2]

Verbreitung

Der Goldkehlbülbül ist ein Endemit des südlichen Indiens. In den Ostghats lebt er im südlichen Andhra Pradesh, in den Westghats im östlichen Karnataka und im östlichen Kerala. Des Weiteren kommt er im nördlichen Tamil Nadu und in Odisha vor. Alle jüngeren Sichtungen kommen von Bergen südlich 16 °N und östlich 76 °O. Die südliche Grenze des Verbreitungsgebietes wurde kürzlich, nach Sichtungen an den Osthängen von Devarmala, um 30 km erweitert.^[2]

Lebensraum und Lebensweise

Der Goldkehlbülbül ist ein weitgehend sesshafter Vogel. Er lebt in steinigen Hügeln und felsigen Ausläufern mit dichtem Unterholz, meist dornigem Gestrüpp, Sträucher und trockenem oder feuchtem Laubwald in Höhen von 300 bis 1800 m. Er toleriert auch pflanzenarmen Lebensraum, in vollständig kahlen Gebieten ist er jedoch nicht anzutreffen.^[2] Goldkehlbülbül sind paarweise oder in kleinen Gruppen von bis zu sechs Vögeln zusammen. Sie sind scheu, sitzen aber auch oft auf großen Felsen in offenem Gelände.^[1] Ihre Nahrung besteht hauptsächlich^[2] aus Beeren, die eher von Sträuchern als von Bäumen genommen werden.^[4] Insekten werden meist im Anflug von der Vegetation, ansonsten vom Boden oder aus den Zwischenräumen von Felsen erbeutet. Über ihre Brutgewohnheiten ist wenig bekannt. Nach Beobachtungen war ein Nest am Boden nach acht Tagen gebaut, die zwei Eier wurden 20 Tage bebrütet und die Jungen waren nach 13 Tagen flügge.^[4]

Gefährdung

Obwohl das Verbreitungsgebiet sehr groß ist, sind die Populationen des Goldkehlbülbüls klein und stark fragmentiert. Habitatszerstörung und -degradierung lassen die Bestände zurückgehen. Von der IUCN wird die Art deshalb als gefährdet (Vulnerable, VU) eingestuft.^[2]

Einzelnachweise

1. ↑ ^{a b} Richard Grimmett, Carol Inskipp, Tim Inskipp: Birds of the Indian Subcontinent. Bloomsbury Publishing, 2012, ISBN 978-1-4081-2763-6, S. 318.
2. ↑ ^{a b c d e f} IUCN
3. ↑ J. M. Dasgupta, Sipra Basu Roy, B. K. Datta: Endemic Birds of India, Records of the zoolical Survey of India. 2002, Occasiona Paper Nr. 200, ISBN 81-85874-80-8, S. 26. (Online)
4. ↑ ^{a b} BirdBase, Hokkaido Institute of Environmental Sciences and Japan Science and Technology Agency: Pycnonotus xantholaemus

மஞ்சள் தொண்டை சின்னான் (yellow-throated bulbul (Pycnonotus xantholaemus) என்பது கொண்டைக்குருவி குடும்பத்தைச்சேர்ந்த, பேசரின் பறவை ஆகும். இவை தென்னிந்திய தீபகற்பத்தில் உள்ள அகணிய உயிரியாகும். இவை செங்குத்தான, பாறைக் குன்றுகளின் உச்சியில் வாழக்கூடியன. இவற்றின் வாழிடங்கள் கிரானைட் சுரங்களால் அச்சுறுத்தலுக்கு ஆளாகியுள்ளன. இந்த உயிரினத்தின் அழைப்புகள் வெண்புருவ கொண்ண்டாத்தியுடன் மிகவும் ஒத்திருக்கிறது. இவற்றின் நோற்றமும் வெண்புருவ கொண்டலாத்திபோல இருந்தாலும் இதை சிலர் வெண்புருவக் கொண்டலாத்தியாக நினைத்துக் குழப்பிக் கொள்வதுண்டு. இதன் தலை, தொண்டை, போன்றவற்றில் உள்ள மஞ்சள் நிறம் இவற்றை வேறுபடுத்துவதாக உள்ளன.

உயிரியல் வகைப்பாடு

மஞ்சள் தொண்டை சின்னானானது முதலில் தாமஸ் சி. ஜெர்டன் அவர்களால் பிரோகிபஸ் பேரினத்த்தில் வகைபடுத்தப்பட்டது (பைக்கோனொனாட்டசின் வேறு பெயர்). பின்னர் மறு வகையாக்கத்தின்போது இக்ஸோஸின் பேரினத்தில் வகைப்படுத்தப்பட்டது.^[4] இது மீண்டும் பைக்கோனொனாட்டஸ் பேரினத்திலேயே மீண்டும் வகைப்படுத்தப்பட்டது.

பரவல் மற்றும் வாழிடம்

இந்தப் பறவைகளின் வாழிடமானது பாறைகள் நிறைந்த மலைகளின் மேற்பகுதி ஆகும். பெரும்பாலும் தென்னிந்தியாவில் குறிப்பாக கிழக்குத் தொடர்ச்சி மலைகள் மற்றும் மேற்குத் தொடர்ச்சி மலைகளில் சில இடங்களிலும் காணப்படுகின்றன. இவற்றின் வாழிடங்களான இந்த மலைக் காடுகள் கிரானைட் சுரங்கங்கள், காட்டுத் தீ, மேய்ச்சல் பொன்றவற்றால் அச்சுறுத்தலுக்கு ஆளாகியுள்ளன.^[5] இதனால் இந்தப்பறவையானது முன்பு காணப்பட்ட பல இடங்களிலிலிருந்து அற்றுப்போய்விட்டது.^[6]

இவை காணப்படும் சில இடங்களாக அறியப்பட்டவை நந்தி மலை,^[7] ஹார்ஸ்லி மலைகள்,^[8] செஞ்சி,^[9] ஏற்காடு^[10] வல்லிமலை (வேலூர்), ஜவ்வாது மலை^[11] பிலிகிரி ரங்கநாத மலை^[12] போன்றவை ஆகும். இந்த இனமானது மேற்குத் தொடர்ச்சி மலைகளின் ஆனைமலையின் சில பகுதிகளில் காணப்படுவதாக அறியப்படுகிறது.^{[13][14][15][16]} இது வாழும் பகுதிகளின் வட எல்லையானது ஆந்திரத்தின் நல்லமலைக் குன்றுகள் எனப்படுகிறது^[17] ஆனால் இவை வாழும் பகுதியானது வடக்கில் கிழக்குத் தொடர்ச்சி மலைகளில் ஒடிசாவரை இருக்கலாம் என்ற ஐயம் உள்ளது.^[18][19]

நடத்தை மற்றும் சூழலியல்

இந்தப் பறவை கூச்சசுபாவமானதாகையால், புதர்களில்மறைந்து இருக்கக்கும். இதன் வெண்புருவ கொண்ண்டாத்தை ஒத்திருக்கும் குரலைக் கொண்டு இதை அறியலாம். இவை பூச்சிகள் மற்றும் உண்ணிச்செடி, காட்டுமிளகு, செம்புளிச்சான், மணித்தக்காளி, சந்தனம், ஆல் அத்தி, உள்ளிட்ட தாவரங்களின் பழங்களையும் உண்ணும். வெயில்கால மாலை நேரங்கள் மற்றும் வறண்ட பருவங்களில் இவை நீர் குடிக்கவும், குளிக்கவும் குளங்களுக்கு வரும்.^[20]

இவற்றின் இனப்பெருக்க காலம் சூன் முதல் ஆகத்துவரை ஆகும். இவை சிறிய மரமுட்களைக் கொண்டு பாறை இடுக்கில் கூடுகட்டும். கூட்டில் இரண்டு முட்டைகள் இட்டு 20 நாட்கள் அடைகாக்கின்றன. குஞ்சுகள் 13 நாட்களுக்குப் பிறகு பறக்கத் துவங்குகின்றன.^[21]

மேற்கோள்கள்

ಹಳದಿ ಕೊರಳಿನ ಪಿಕಳಾರ, ಭಾರತ ಪರ್ಯಾಯ ದ್ವೀಪದ ಸಾಧಾರಣ ಪಿಕಳಾರಗಳ ಜಾತಿಗೆ ಸೇರಿದ್ದು, ಇವು ಬಹಳ ಅಪರೂಪ. ಇವು ಬೆಟ್ಟ-ಗುಡ್ಡಗಳ ಕುರುಚಲು ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತವೆ. ಇಂದು ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ನಗರಗಳ ಬೆಳವಣಿಗೆಯಿಂದ ಬೆಟ್ಟಗಳನ್ನು ಕಡಿದು ಜೆಲ್ಲಿಕಲ್ಲಿನ ಕಾರ್ಖಾನೆಗಳಾಗಿ ಮಾಡುತ್ತಿರುವುದರಿಂದ ಇವುಗಳ ಸಂತತಿಗೆ ತೀವ್ರ ಏಟು ಬೀಳುತ್ತಿದೆ. ಮೇಲ್ನೋಟಕ್ಕೆ ಇವುಗಳ ವ್ಯಾಪ್ತಿ, ಕೂಗು (ಬಿಳಿ ಹುಬ್ಬಿನ ಪಿಕಳಾರ)ಗಳನ್ನು ಹೋಲುತ್ತವೆಯಾದರೂ ಇವುಗಳ ತಲೆ, ಕೊರಳು ಮತ್ತು ಬಾಲಗಳ ಮೇಲಿನ ಹಳದಿ ಬಣ್ಣಗಳಿಂದ ಹಳದಿ ಕೊರಳಿನ ಪಿಕಳಾರಗಳನ್ನು ನಿರ್ದಿಷ್ಟವಾಗಿ ಗುರುತಿಸಬಹುದು.^[೪]

ವಿವರ

ಬೇರೆ ಪಿಕಳಾರಗಳಂತೆ ಕಿರೀಟದಲ್ಲಿ ಜುಟ್ಟಿಲ್ಲದ ಹಳದಿ ಕೊರಳಿನ ಪಿಕಳಾರಗಳು ಬೆನ್ನು ಬೂದಿಮಿಶ್ರಿತ ಹಳದಿಯಾಗಿದ್ದು, ಎದೆ ಹಾಗು ಹೊಟ್ಟೆ ಭಾಗಗಳು ಬೂದಿ ಬಣ್ಣವಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಹೆಣ್ಣು ಮತ್ತು ಗಂಡು ಹಕ್ಕಿಗಳು ಬಣ್ಣ ಹಾಗು ರೂಪದಲ್ಲಿ ಒಂದಕ್ಕೊಂದು ಹೋಲುತ್ತವೆ. ^[೫]

ವ್ಯಾಪ್ತಿ ಮತ್ತು ವಸತಿ

ಬೆಟ್ಟ-ಗುಡ್ಡಗಳಲ್ಲಿನ ಕುರುಚಲು ಪೊದೆಗಳು. ಹಳದಿ ಕೊರಳಿನ ಪಿಕಳಾರಗಳ ಸಾಮಾನ್ಯ ಆವಾಸ, ಹಾಗಾಗಿ ಇವುಗಳು (ಪೂರ್ವಘಟ್ಟಗಳು), ಭಾರತ ಪರ್ಯಾಯ ದ್ವೀಪದ ಮಧ್ಯಭಾಗದಲ್ಲಿನ ಬೆಟ್ಟ-ಗುಡ್ಡಗಳಲ್ಲಿ ಮತ್ತು (ಪಶ್ಚಿಮಘಟ್ಟ)ಗಳ ಕೆಲವೆಡೆ ಕಂಡುಬರುತ್ತವೆ. ಇವುಗಳ ವ್ಯಾಪ್ತಿ ಹರಡದೆ ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ಪ್ರದೇಶಗಳಿಗೆ ಸೀಮಿತವಾಗಿದೆ, ಹೀಗಾಗಿ ಬೆಟ್ಟ-ಗುಡ್ಡಗಳ ಸಂರಕ್ಷಣೆ ತೀವ್ರ ಅಗತ್ಯವಾಗಿದೆ. ಒಂದೆಡೆ ಜಲ್ಲಿಕಲ್ಲಿನ ಕಾರ್ಖಾನೆಗಳಿಂದ ಬೆಟ್ಟ-ಗುಡ್ಡಗಳು ಮಾಯವಾಗುತ್ತಿದ್ದರೆ - ಇನ್ನೊಂದೆಡೆ, ತನ್ನ ಸಾಕು ಪ್ರಾಣಿಗಳ ಮೇವಿಗೆ ಹುಲ್ಲು ಬೇಗ ಬೆಳೆಯಲೆಂದು ಪೊದೆಗಳಿಗೆ ಮಾನವ ಬೆಂಕಿ ಇಡುತ್ತಿರುವುದರಿಂದ ಹಳದಿ ಕೊರಳಿನ ಪಿಕಳಾರಗಳ ಸಂತತಿಗೆ ತೀವ್ರ ಕೇಡು ಬಂದೊದಗಿದೆ.^{[೬] [೭]}

ಇವುಗಳ ನೆಲೆ ಈಗ (ನಂದಿಬೆಟ್ಟ,^[೮]) ಹಾಗು ಬಿಳಿಗಿರಿರಂಗನ ಬೆಟ್ಟಗಳು (ಕರ್ನಾಟಕ), ಹೋರ್ಸ್ಲಿ,( Horsley Hills,^[೯] ) ( ಯರಚೂಡು^[೧೦]), ನಲ್ಲಮಲ್ಲ ಹಾಗು (ಗಿಂಗೀ,^[೧೧]) ಬೆಟ್ಟಗಳು (ಆಂದ್ರ), ಒರಿಸ್ಸಾದ ಪೂರ್ವ ಘಟ್ಟಗಳು ಹಾಗು ಪಶ್ಚಿಮಘಟ್ಟಗಳಲ್ಲಿ ^{[೧೨][೧೩][೧೪][೧೫]} ಕೆಲವೆಡೆಗೆ ಮಾತ್ರ ಸೀಮಿತವಾಗಿವೆ.

ವರ್ತನೆ ಹಾಗು ಪರಿಸರ

ಹಳದಿ ಕೊರಳಿನ ಪಿಕಳಾರಗಳು ಬಹಳ ನಾಚಿಕೆ ಸ್ವಭಾವದ ಹಕ್ಕಿಗಳಾದ್ದರಿಂದ ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಪೊದೆಗಳಲ್ಲೇ ಅವಿತುಕುಳಿತಿರುತ್ತವೆ. ಇವುಗಳ ಕೂಗು, ಮಾತಿನಂತೆ ಮುರಿದ ಕರೆಗಳು. ಇವುಗಳ ಆಹಾರ ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಹಣ್ಣುಗಳಾದ ಆಲ, ಅತ್ತಿ, ಗೋಣಿ, ಲಂಟಣಾಗಳಂತಹ ಸಣ್ಣಪುಟ್ಟ ಹಣ್ಣುಗಳ ಜೊತೆಗೆ ಕೀಟಗಳನ್ನು ತಿನ್ನುತ್ತವೆ.

ಬೇಸಿಗೆ ಹಾಗು ಬಿಸಿಲಿನ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಇವು ನೀರಿನಲ್ಲಿ ಮೀಯುತ್ತವೆ.^[೧೬]

ಜೂನ್ ನಿಂದ ಆಗಸ್ಟ್ ತಿಂಗಳಲ್ಲಿ ಸಂತಾನ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಕ್ರಿಯೆಯಲ್ಲಿ ತೊಡಗುತ್ತವೆ, ಪೊದೆಗಳ ಅಥವಾ ಸಣ್ಣಮರಗಳ ಟೊಂಗೆಗಳಲ್ಲಿ ಚಿಕ್ಕ ಗೋಡುಕಟ್ಟಿ 2-3 ಮೊಟ್ಟೆ ಗಳಿಗೆ ಸುಮಾರು 20 ದಿನಗಳವರಿಗೂ ಕಾವುಕೊಟ್ಟು ಮರಿಮಾಡುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ಮರಿಗಳಿಗೆ ನಂತರ 13 ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಪುಕ್ಕಗಳು ಬೆಳೆದು ಹಾರುವ ಹಂತ ತಲುಪುತ್ತವೆ. ^{[೬][೧೭]}

ಉಲ್ಲೇಖನಗಳು

The yellow-throated bulbul (Pycnonotus xantholaemus) is a species of songbird in the bulbul family of passerine birds. The species is endemic to southern peninsular India. They are found on scrub habitats on steep, rocky hills many of which are threatened by granite quarrying. It is confusable only with the white-browed bulbul with which its range overlaps but is distinctively yellow on the head and throat apart from the yellow vent. The calls of this species are very similar to that of the white-browed bulbul.

Taxonomy and systematics

The yellow-throated bulbul was originally described by Thomas Jerdon in the genus Brachypus (a synonym for Pycnonotus), and later re-classified it in the genus Ixos.^[4] It has since been re-classified to the genus Pycnonotus. The alternate name yellow-eared bulbul should not be confused with the species of that name, Pycnonotus penicillatus. The name 'yellow-throated bulbul' is also used as an alternate name for Falkenstein's greenbul.

Description

This uncrested species of bulbul is olive grey above with a yellow throat, undertail coverts and tail tips. The head is plain while the breast and belly have a grey wash. The closest resembling species is the white-browed bulbul but this has a supercilium and lacks the yellow throat. Males and females are similar in plumage.^[5]

Distribution and habitat

The habitat of the species is rocky, scrub-covered hills mostly in the Eastern Ghats and central peninsular India but also in some places in the Western Ghats. The distribution is highly fragmented and populations are very local, making hilly habitats a very special conservation concern. Many of these hill forests are threatened by granite quarrying, forest fires and grazing.^[6] It has vanished from many sites where it was earlier known.^[7]

Some well-known locations include the Nandi Hills,^[8] Horsley Hills,^[9] Gingee,^[10] Yercaud^[11] and the Biligirirangans.^[12] The species is also seen in some parts of the Western Ghats including the Anamalais.^{[13][14][15][16][17][18][19]} The northern limit is believed to be in the Nallamala range,^[20] but it is suspected that the species may extend in range into the northern Eastern Ghats of Orissa.^[21][22]

Behaviour and ecology

This bird is usually shy and hidden within scrub and is usually detected by its sudden cackling outbursts of calls, which are similar to those of the white-browed bulbul. They feed on insects and the berries of various scrub plant species including Lantana camara, Flueggea leucopyrus, Toddalia asiatica, Erythroxylon monogynum, Solanum indicum, Santalum album, Ziziphus, Ficus benghalensis, Ficus nervosa, Ficus montana, Canthium dicoccum and Phyllanthus reticulata.^[6]

During hot afternoons and in the dry-season they visit pools of water both to drink and bathe.^[23]

The breeding season is June to August. The nest is built in the fork of a small tree. Two eggs are laid which hatch in 20 days with the chicks fledging 13 days later.^[6][24]

References

Retrieved from "https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Yellow-throated_bulbul&oldid=1126416754"

El bulbul gorgigualdo (Pycnonotus xantholaemu)^[4]​ es una especie de ave paseriforme de la familia Pycnonotidae endémica de subcontinente indio meridional. Se encuentra en hábitats de matorrales en las colinas escarpadas y rocosas, muchas de las cuales están amenazadas por la explotación de canteras de granito. A veces se lo confunde con el bulbul cejiblanco (Pycnonotus luteolus) porque sus áreas de distribución se superponen pero puede distinguirse por su cabeza y garganta amarillas. El canto de esta especie es muy similar al del bulbul cejiblanco. En la India se lo considera el ave estatal de Goa.^[5]​

Descripción

El bulbul gorgigualdo tiene la cabeza, el cuello, las coberteras infracaudales y las puntas de la cola de color amarillo. Su cabeza es de tonos lisos, mientras que su pecho y vientre se difuminan en tonos grises y su dorso es de color verde oliváceo. Se asemeja al bulbul cejiblanco, pero éste tiene una lista superciliar y no tiene la garganta amarilla. Los machos y las hembras son similares en el plumaje.^[6]​

El nombre de Konda-poda-Pigli en telugu fue señalado por Thomas Caverhill Jerdon.^[7]​

Distribución y hábitat

Su hábitat son las colinas rocosas cubiertas de matorrales en la mayor parte de los Ghats orientales y el centro del subcontinente indio, aunque también se la encuentra en algunos lugares de los Ghats occidentales. La distribución está fragmentada y las poblaciones locales se movilizan a hábitats montañosos cuya conservación es motivo de preocupación. Muchos de estos bosques montanos están amenazados por la explotación de canteras de granito, incendios forestales y el pastoreo.^[8]​ También ha desaparecido de zonas en donde antes habitaba.^[9]​

Algunos lugares donde se ha observado esta especie son las colinas Nandi,^[10]​ colinas Horsley,^[11]​ Gingee,^[12]​ Yercaud^[13]​ y las colinas Biligirirangans.^[14]​ La especie también ha sido observada en algunas partes de los Ghats occidentales, incluyendo el Anamalais.^[15]​^[16]​^[17]​^[18]​ Se cree que en el límite norte de la distribución puede estar en las colinas Nallamala^[19]​ pero se sospecha que la distribución de la especie puede extenderse hacia el norte de los Ghats orientales de Orissa.^[20]​^[21]​

Comportamiento y ecología

Generalmente es un ave tímida y se esconde dentro de los matorrales, con frecuencia su presencia es detectada por sus repentinos llamados carcajeantes, similares a los de Pycnonotus luteolus. Se alimentan de insectos y bayas de varias especies de plantas de matorral que incluyen Lantana camara, Securinega leucopyrus, Toddalia asiatica, Erythroxylon monogynum, Solanum indicum, Santalum album, Ziziphus, Ficus benghalensis, Ficus nervosa, Ficus montana, Canthium dicoccum y Phyllanthus reticulata.^[8]​

Durante las tardes cálidas y en la estación seca visitan las piscinas acuáticas tanto para beber como para bañarse.^[22]​

La temporada de apareamiento es de junio a agosto. El nido es construido en la bifurcación de un pequeño árbol. La hembra pone dos huevos que eclosionan a los 20 días y los polluelos pueden volar 13 días más tarde.^[8]​^[23]​

Referencias

Pycnonotus xantholaemus Pycnonotus generoko animalia da. Hegaztien barruko Pycnonotidae familian sailkatua dago.

Erreferentziak

• World Bird Names

Ikus, gainera

• Pycnonotus
• Pycnonotidae

Keltakurkkulbuli (Pycnonotus xantholaemus)^[2] on bulbulien heimoon kuuluva varpuslintu.

Levinneisyys

Keltakurkkubulbulia tavataan Intian eteläosissa. Vaikka sen levinneisyysalue on suhteellisen laaja, on sen kanta pieni ja esiintymisalueet laikuttaisia. Sen kannankehitys on laskeva ja sitä uhkaa elinympäristöjen tuhoutuminen. Lajin kannaksi arvoidaan olevan alle 10 000 yksilöä, ja se on luokiteltu vaarantuneeksi.^[1]

Lähteet

Pycnonotus xantholaemus

Le Bulbul à menton jaune (Pycnonotus xantholaemus) est une espèce de passereau de la famille des Pycnonotidae.

Répartition

Il est endémique en Inde.

Habitat

Il habite les broussailles sur les affleurements et les collines rocheux dont beaucoup sont menacés par des carrières de granit.

Description

Il est gris-olive sur le dos avec une gorge, le dessous et l'extrémité de la queue jaunes. La tête est claire alors que la poitrine et le ventre sont gris. Il ressemble au Bulbul à sourcils blancs mais celui-ci a un sourcil mais pas la gorge jaune.

Le nom de Konda-Poda-Pigli en télougou a été constaté par T. C. Jerdon.

Vogels

De geelkeelbuulbuul (Pycnonotus xantholaemus) is een zangvogel uit de familie van de buulbuuls.Het is een kwetsbare, endemische vogelsoort in het zuiden van India.

Kenmerken

De vogel is 20 cm lang. Het is een min of meer egaal olijfkleurig tot grijs gekleurde buulbuul. Kenmerkend is de meer geel gekleurde keel en ook de onderstaartdekveren en het uiteinde van de staart zijn geel. De vogel lijkt op de witbrauwbuulbuul (P. luteolus), maar die heeft een vuilwitte wenkbrauwstreep en mist het geel op de staart en keel.^[1]

Verspreiding en leefgebied

Deze soort is endemisch in het zuiden van India. Het leefgebied ligt tussen 300 en 1800 m boven zeeniveau in heuvelland met stenige hellingen met bos of dicht struikgewas of ook schaarser begroeid gebied, maar geen kale hellingen. Het is merendeels een standvogel.^[1]

Status

De geelkeelbuulbuul heeft een beperkt verspreidingsgebied en daardoor is de kans op uitsterven aanwezig. De grootte van de populatie werd in 2016 door BirdLife International geschat tussen de 1500 en 7000 individuen en de populatie-aantallen nemen af door habitatverlies. Het leefgebied wordt aangetast door ontbossing (verzamelen van brandhout), overbegrazing en mijnbouwactiviteiten. In gebieden waar de bevolking overschakelt op het stoken van gas, treedt vaak een verbetering op van het leefgebied. De vogel staat als kwetsbaar op de Rode Lijst van de IUCN.^[1]

Bronnen, noten en/of referenties

Multimedia w Wikimedia Commons

Bilbil żółtogardły (Pycnonotus xantholaemus) − gatunek małego, endemicznego indyjskiego ptaka z rodziny bilbili (Pycnonotidae).

Ptak ten jest endemitem południowej części Półwyspu Indyjskiego. Spotykany jest w suchych zaroślach stepowych i skalistych stokach wzgórz. Te ostatnie stanowiska zagrożone są przez wydobywanie granitu. Bywa mylony z bilbilem białobrwim, który występuje na tych samych terenach. Odróżnia go od bilbila białobrwego żółte ubarwienie głowy, gardła oraz pokrywy podogonowej. Śpiew tego gatunku jest podobny do śpiewu bilbila białobrwego.

Nazwa w języku telugu Konda-poda-pigli została odnotowana w XIX w. przez Thomasa Caverhilla Jerdona w dziele The Birds of India wydanym w Kalkucie w 1863^[5].

Należy do gatunków narażonych na wyginięcie.

Wygląd

Osobniki tego gatunku mają oliwkowoszare ubarwienie piór głowy z żółtym gardłem i spodnimi pokrywami ogona. Nie występuje dymorfizm płciowy^[6].

Występowanie i siedliska

Naturalnym środowiskiem występowania bilbil żółtogardłego są skaliste, zalesione stoki Ghatów Wschodnich i centralnej części Indii oraz niektóre części Ghatów Zachodnich. Skupiska tych ptaków są bardzo nieliczne, co spowodowało objęcie ich ochroną prawną. W naturalnym środowisku ich występowania wydobywa się granit, lasy są wypalane w celu powiększenia terenów wypasu zwierząt hodowlanych^[7]. Obecnie zniknął całkowicie z wielu miejsc, w których był wcześniej spotykany^[8].

Występowanie tego gatunku bilbila zaobserwowano w Nandi Hills^[9], Horsley Hills^[10], Gingee^[11], Yercaud^[12] oraz Biligirirangan Hills^[13]. Występowanie bilbila żółtogardły odnotowano również w Ghatach Zachodnich w Anaimalai Hills^[14][15][16]. Północną granicę występowania gatunku wyznaczają Nallamala Hills^[17]. Podejrzewa się, iż gatunek ten może stopniowo zasiedlić również Ghaty Wschodnie w stanie Orisa^[18].

Zachowanie i ekologia

Ptak ten zwykle ukrywa się w zaroślach. Świadectwem jego obecności są nagłe gdaknięcia, którymi przypomina spokrewnionego z nim bilbila białobrwego. Żywi się insektami i owocami różnych krzewów i drzew (m.in. lantana pospolita, Securinega leucopyrus, Toddalia asiatica, Erythroxylon monogynum, Solanum indicum, Santalum album, Ziziphus, banian, Ficus nervosa, Ficus montana, Canthium dicoccum, Phyllanthus reticulata)^[7].

W gorące popołudnia pory suchej bilbile żółtogardłe odwiedzają zbiorniki wodne, gdzie gaszą swe pragnienie i zażywają kąpieli^[19].

Sezon lęgowy u tego gatunku trwa od czerwca do sierpnia. Biblile budują gniazda w rozwidleniach konarów niewielkich drzew. Rodzice składają dwa jaja, z których po dwudziestu dniach wylęgają się pisklęta. Młode po 13 dniach opuszczają gniazdo^[7][20].

Przypisy

Linki zewnętrzne

• O bilbilu żółtogardłym na stronie "Birdbase"

Gulhuvad bulbyl^[2] (Pycnonotus xantholaemus) är en fågel i familjen bulbyler inom ordningen tättingar.^[3]

Utseende och läte

Gulhuvad bulbyl är en 20 centimeter lång, rätt enfärgad olivgrå bulbyl. Den har gult på strupen, undre stjärttäckarna och stjärtspetsen. Huvudet är ostreckat och har grått på bröst och buk. Liknande indisk bulbyl (Pycnonotus luteolus) har ett blekt ögonbrynsstreck samt saknar gult på strupe och stjärtspets. Lätena består av ett explosivt pladder och mer nasala och mjuka toner.^[1]

Utbredning

Fågeln förekommer i törnbuskmark i södra Indien.^[3]

Status

IUCN kategoriserar arten som sårbar.^[1]

• 

Noter

1. ^ [a b c] Birdlife International 2012 Pycnonotus xantholaemus Från: IUCN 2015. IUCN Red List of Threatened Species. Version 2015.4 www.iucnredlist.org. Läst 2016-02-01.
2. ^ Sveriges ornitologiska förening (2015) Officiella listan över svenska namn på världens fågelarter Arkiverad 18 oktober 2014 hämtat från the Wayback Machine., läst 2015-03-01
3. ^ [a b] Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, D. Roberson, T. A. Fredericks, B. L. Sullivan, and C. L. Wood (2015) The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 2015 http://www.birds.cornell.edu/clementschecklist/download, läst 2016-02-11

Externa länkar

• Wikimedia Commons har media som rör gulhuvad bulbyl.
  Bilder & media
• Wikispecies har information om Pycnonotus xantholaemus.
  Artförteckning

Pycnonotus xantholaemus là một loài chim trong họ Pycnonotidae.^[1]

Chú thích

Tham khảo

• Dữ liệu liên quan tới Pycnonotus xantholaemus tại Wikispecies