Sulfolobus (d'o latín "sulfur"; xufre, y "lobus", de forma arrendondada) ye un chenero de procariotas adintro d'o dominio Archaea.
Como muitos archaea, istes organismos son extremofilos severos, precisando de condicions ambientals muit concretas ta lo suyo desembolique. As colonias de Sulfolobus medran en biús d'auguas termals sulfurosas, con un creiximiento maximo de Ph d'entre 2 y 3 puntos (auguas muito acidas) y temperaturas d'entre 60 y 80 °C. Asinas, son per tanto, microorganismos hipertermofilos y acidofilos, y les cal condicions ambientals en que la mayoría de sers vivos conoixitos i morirían.
Iste chenero, orichinalment con a especie Sulfolobus acidocaldarius, fue descrito per Thomas Brock en o transcurso d'as suyas investigacions sobre la microbiota en as solfataras volcanicas d'o Parque de Yellowstone, en Estatos Unitos, en l'anyada de 1972, encara que huei se'n ha descrito especies diferents en libradors d'auguas termals sulfurosas arredol d'o mundo, a las quals cheneralment se da nombre alazetato en o puesto d'on que s'han nisolato: P. ex. Sulfolobus solfataricus fue nisolata d'a redolada volcanica d'o Volcán Solfatara, amán de Nápols (Italia).
O chenoma de Sulfolobus solfataricus fue completament seqüenciato en 2001, cinco anyadas dimpués que lo primer chenoma d'Archaea fuese seqüenciato, o Methanococcus jannaschii. Se trobó, manimenos, que bells chens d'istas dos especies que yeran vinculatos con a replicación, transcripción y a traducción d'o DNA teneban más semellanzas con os suyos analogos en eucariotas que no con as bacterias. En ixe mesmo amny se veyó que os enzimas DNA-Polimerasa, Primasa, MCM, CDC6/ORC1, RPA, RPC y PCNA yeran especialment semellants a os que se troba en os Eukarya. L'orichen de replicación de Sulfolobus solfataricus d'a tronca P2 fue localizato en 2005 y se concaró con os analogos suyos en eucariotas, fendo-se evident allora que dintro d'os archaea i heba dos oríchens de replicación, talment como en eucariotas, mientres que dintro d'os Eubacteria no'n heba sique uno, d'orichen. Iste feito significó una revolución en a concepción evolutiva que se'n teneba d'os microorganismos ta par d'alavez, fendo patent que os dominios filochenicament més amanatos dintro d'os sers vivos yeran Archaea y Eukarya, y no pas os Archaea y Eubacteria como s'heba pensato denantes.
Actualment, o Sulfolobus ye l'organismo emplegato ta definir as caracteristicas d'a chenetica molecular archaeana y, per a suya familiaridat evolutiba con os eucariotas se'n piensa que podría estar emplegato como modelo pa la muito més complexa replicación dintro d'iste altro dominio.
As proteínas y enzimas de Sulfolobus son interesants per as suyas posibles aplicacions biotecnolochicas perque, como propias d'un organismo termofilo, tienen especial resistencia contra a desnaturalización per temperatura. Con tot y con ixo, as proteínas intracitoplasmicas no son resilients contra as altas concentracions d'hidrocations, y per ixo, istes microorganismos tienen os millors sistemas enzimaticos (que se'n sapia) ta creyar gradients de protons a traviés d'as suyas membranas.
Amés, como totz os Crenarchaeota, Sulfolobus son metabolicament dependients d'o xufre. De traza autotrofica u heterotrofica, obtienen tota la suya enerchía d'a oxidación intracelular de sulfuro d'hidrocheno (H2S) enta sulfato d'hidrocheno (-SO4) (isto ye, d'a mesma traza que en a respiración s'oxida l'oxicheno (O2) enta dioxido de carbonio (CO2)). Puede decir-se, per tanto, que son sers vivos respiradors de xufre.
Bells virus bacteriofagos d'Archaea e lisochenicos emplegan as celulas de Sulfolobus como ahuespadors ocasionals, encara que no ye guaire habitual. Bells scientificos relacionan ista conducta con a supervivencia immediata d'as particlas viricas contra a hostilidat d'o medio a on que i vive l'archaeonte.
Han estato seqüenciatos os chenomas de Sulfolobus acidocaldarius d'a tronca DSM 639 (2.225.756 nucleotidos), de Sulfolobus solfataricus d'a tronca P2 (2.992.245 nucleotidos) y Sulfolobus tokoadii (2.294.756 nucleotidos).
Encara que per a suya termofilia no sigan d'os organismos més destacables (bi'n ha especies capaces de supervivir a temperaturas més elevadas) Sulfolobus son d'os organismos més resistents conoixitos a las condicions d'extrema acideza. Asinas, Sulfolobus acidocaldarius soporta dica Ph de 0 puntos, que ye l'estremo d'acideza d'a escala, equivalent a l'acido puro, encara que en ixas condicions no i proliferan, y s'entiende que només ye un metabolismo de resistencia, ye lo ser vivo capaz de suportar as condicions de mayor acideza d'o planeta.
Sulfolobus (d'o latín "sulfur"; xufre, y "lobus", de forma arrendondada) ye un chenero de procariotas adintro d'o dominio Archaea.
Como muitos archaea, istes organismos son extremofilos severos, precisando de condicions ambientals muit concretas ta lo suyo desembolique. As colonias de Sulfolobus medran en biús d'auguas termals sulfurosas, con un creiximiento maximo de Ph d'entre 2 y 3 puntos (auguas muito acidas) y temperaturas d'entre 60 y 80 °C. Asinas, son per tanto, microorganismos hipertermofilos y acidofilos, y les cal condicions ambientals en que la mayoría de sers vivos conoixitos i morirían.
Iste chenero, orichinalment con a especie Sulfolobus acidocaldarius, fue descrito per Thomas Brock en o transcurso d'as suyas investigacions sobre la microbiota en as solfataras volcanicas d'o Parque de Yellowstone, en Estatos Unitos, en l'anyada de 1972, encara que huei se'n ha descrito especies diferents en libradors d'auguas termals sulfurosas arredol d'o mundo, a las quals cheneralment se da nombre alazetato en o puesto d'on que s'han nisolato: P. ex. Sulfolobus solfataricus fue nisolata d'a redolada volcanica d'o Volcán Solfatara, amán de Nápols (Italia).
