Ar plomer Zeland-Nevez(Daveoù a vank) a zo un evn dour, Poliocephalus rufopectus an anv skiantel anezhañ.
Brosezat eo al labous e Zeland-Nevez : ne vez kavet nemet en Enez an Norzh hiziv an deiz.
Diouzh an evnoniourien e vez renket ar plomer Zeland-Nevez en urzhiad Ciconiiformes pe Podicipediformes.
Ar plomer Zeland-Nevez(Daveoù a vank) a zo un evn dour, Poliocephalus rufopectus an anv skiantel anezhañ.
El cabussó de Nova Zelanda (Poliocephalus rufopectus) és un ocell de la família dels Podicipèdids (Podicipedidae) que habita pantans, llacs i estuaris de l'Illa del Nord de Nova Zelanda.
El cabussó de Nova Zelanda (Poliocephalus rufopectus) és un ocell de la família dels Podicipèdids (Podicipedidae) que habita pantans, llacs i estuaris de l'Illa del Nord de Nova Zelanda.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Gwyach Seland Newydd (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: gwyachod Seland Newydd) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Podiceps rufopectus; yr enw Saesneg arno yw New Zealand dabchick. Mae'n perthyn i deulu'r Gwyachod (Lladin: Podicipedidae) sydd yn urdd y Podicipediformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn P. rufopectus, sef enw'r rhywogaeth.[2]
Mae'r gwyach Seland Newydd yn perthyn i deulu'r Gwyachod (Lladin: Podicipedidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Gwyach Atitlan Podilymbus gigas Gwyach Clark Aechmophorus clarkii Gwyach Fach Tachybaptus ruficollis
.jpg)
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Gwyach Seland Newydd (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: gwyachod Seland Newydd) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Podiceps rufopectus; yr enw Saesneg arno yw New Zealand dabchick. Mae'n perthyn i deulu'r Gwyachod (Lladin: Podicipedidae) sydd yn urdd y Podicipediformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn P. rufopectus, sef enw'r rhywogaeth.
Der Maoritaucher (Maori weweia; Poliocephalus rufopectus) ist eine Art der Lappentaucher die endemisch in Neuseeland vorkommt.
Der Maoritaucher ist in seiner Statur ein typischer Taucher. Das Gefieder ist dunkelbraun, der kleine Kopf trägt zarte silberne Federn. Der Schnabel ist schwarz und spitz und die Augen sind gelb.[1][2] Er erreicht Größen um 29 cm und ein Gewicht von ca. 250 g.[3] Außerhalb der Brutzeit ist das Gefieder heller und die Weibchen sind im Allgemeinen etwas heller, kleiner und haben einen etwas kürzeren Schnabel als die Männchen.[1][4]
Der Maoritaucher bewohnt hauptsächlich flache Süßwasserseen, Teiche und geschützte Buchten.[2] Das Hauptverbreitungsgebiet ist North Island, wo er an den Seen der Westküste von North Cape bis Pukekohe und vom Südlichen Taranaki bis Paraparaumu vorkommt, sowie auf Teichen des Volcanic Plateau, Gisborne, Hawke Bay und Wairarapa.[1][3] Die Art war früher auch in den Tieflandseen von South Island verbreitet,[5] verschwand aber aus unbekannten Gründen sehr rasch im 19. Jahrhundert. Die letzte regulär verzeichnete Brut in South Island erfolgte 1941.[3] 2012 brütete wieder ein Paar in der Nähe von Takaka.[6]
Die Süßwasser-Tauchvögel fliegen gewöhnlich nur nachts, während sie den Tag im Wasser verbringen. Bei Gefahr tauchen sie unter oder schwimmen davon. Im Herbst und Winter bilden sie kleine Gruppen. In der Brutzeit sind sie gewöhnlich nur paarweise anzutreffen Sie verteidigen aggressiv ihre Reviere[1][2] und nur während der Brutzeit oder im Fall von Gefahr geben sie leise Laute von sich.[2][7]
Die Nahrung besteht vor allem aus Wasserinsekten und deren Larven, sowie aus Wasserschnecken.[5] gelegentlich erbeuten sie auch Krebstiere und Fische.[3] Sie fangen ihre Beute unter Wasser und fressen sie direkt oder picken sie von der Wasseroberfläche.[1][2]
Die Brutsaison ist von Juni bis März. Durchschnittlich 2–3 Eier werden in einem Nest aus schwimmendem Pflanzenmaterial in der Ufervegetation abgelegt und 22–23 Tage von beiden Elternteilen bebrütet. Die Küken sind Nestflüchter. Sie schwimmen und tauchen, können aber erst nach einigen Wochen fliegen.[1] Beide Elternteile führen und füttern die Küken ungefähr 70 Tage lang. Bis das Erwachsenengefieder voll entwickelt ist, weisen die Jungvögel unregelmäßige Streifen an Kopf und Nacken auf.[2]
Die Art ist endemisch in Neuseeland und nur noch auf North Island verbreitet. 1994 stufte die IUCN die Art als bedroht (endangered) ein, aber aufgrund von Schutzmaßnahmen hat sich die Population erholt und wurde auf 1.900–2.000 Vögel geschätzt. Daher wurde sie 2016 als Near Threatened (Fast Bedroht) eingestuft.[8] Menschliche Einflüsse haben sich sogar positiv ausgewirkt, nachdem Dämme und Wasserreservoirs zusätzliche Lebensräume bieten.[1][2][9]
Der Maoritaucher (Maori weweia; Poliocephalus rufopectus) ist eine Art der Lappentaucher die endemisch in Neuseeland vorkommt.
The New Zealand grebe (Poliocephalus rufopectus), also known as the New Zealand dabchick or weweia, is a member of the grebe family endemic to New Zealand.
The New Zealand grebe has dark brown plumage, a small black head with fine silver feathers, a black pointed bill and characteristic yellow eyes.[3][4] It grows to about 29 cm, and weigh about 250 g.[5] Non-breeding individuals have a paler plumage and females tend to be a bit lighter, smaller and have a slightly shorter bill than males.[3][6]
This grebe species inhabits mainly shallow freshwater lakes, ponds and sheltered inlets.[4] Currently it is found mainly in the North Island, where it is well distributed on the coastal lakes of the West coast from North Cape to Pukekohe and from Taranaki to Paraparaumu, as well as on ponds of the Volcanic Plateau, Gisborne, Hawkes bay and the Wairarapa.[3][5][7] Formerly this species was also present in the lowland lakes of the South Island,[8] but underwent a rapid decline, for unknown reasons, in the 19th century - the last regular breeding record in the South Island was in 1941.[5] In 2012 a pair bred near Takaka for the first time in recent history.[1]
These freshwater diving birds usually fly only at night, whilst during the day, they are always found in the water, swimming on the surface and frequently diving to feed. Thus, if they are in danger or get disturbed at daytime they do not flee by flying, but swimming or diving away. During autumn and winter, they are found forming flocks, while during the breeding season they are mostly seen in monogamous pairs. They show aggressive territorial behaviour towards intruders [3][4] and the otherwise silent species give short calls throughout the breeding season and when in danger.[4][9]
Their diet consists mostly of aquatic insects and their larvae, as well as small molluscs such as freshwater snails.[8] Bigger prey such as fish and freshwater crayfish are sometimes eaten too.[5] Thus, their bill, being short and pointed, is adapted to their mainly invertebrate diet. They catch their prey during dives and feeding underwater or pick it from the water surface.[3][4]
The breeding season is from June to March. On average 2-3 eggs are laid and incubated 22–23 days by both female and male, in a nest. The nest is mostly made out of surrounding vegetation, including floating plant material. Hatched chicks are precocial, although being flightless for the first few weeks they can swim and dive.[3] Both parents assist in rearing and feeding their young for up to 70 days after hatching. Until the adult plumage develops, the chick has irregular striped markings on head and neck and the bill is black.[4]
This species is endemic to New Zealand and is nowadays only found in the North Island. In 1994, the IUCN classified the New Zealand grebe as Endangered, but due to conservation actions including habitat management, its population has recently increased to around 1,900-2,000 birds and was reclassified as Near Threatened in 2016, and to least concern in 2022.[1] Human activity currently has a net benefit as artificial habitat, including farm dams and ponds formed for stock water supplies, increases the area of occupation for the grebes.[3][4] So, although the population is still quite small it is thought not to be in decline anymore.[10]
The New Zealand grebe (Poliocephalus rufopectus), also known as the New Zealand dabchick or weweia, is a member of the grebe family endemic to New Zealand.
La Novzelanda grebo, aŭ per surloka nomo Ŭeŭeia (Poliocephalus rufopectus) estas birdospecio membro de la familio de greboj kiu estas endemia de Novzelando.
Tiu specio estis iam en la lagoj de la malaltaj teroj de la Suda Insulo,[1] sed suferis gravan rapidan malpliiĝon tie (pro nekonataj tialoj) en la 19a jarcento - la lasta certa reprodukta registro por tiu specio en la Suda Insulo estis en 1941[2]. En la Norda Insulo ĝi troviĝas ĉe la okcidenta marbordo en marbordaj lagoj el la Norda Kabo al Pukekohe kaj el Suda Taranaki al Paraparaumu, en lagoj kaj akvorezervejoj de la centra altebenaĵo, Gisborne, golfo Hawkes kaj Wairarapa.[2]
Ĝi ne multe similas al sia ununura samgenrano, ĉar estas multe pli malhela, nome kun nigrecaj krono kaj dorso kaj pli malhelbrunaj vango kaj kolo (pli ruĝecbruna antaŭe, kio estas tialo por la latina scienca nomo rufopectus, nome kun ruĝecbruna brusto). La helflava okulo ege kontrastas sur tiom malhela plumaro. Ankaŭ la beko estas nigreca,
Ties dieto konsistas ĉefe el akvaj insektoj kaj ties larvoj, same kiel malgrandaj moluskoj kiaj nesalakvaj helikoj.[1] Foje ili manĝas ankaŭ pli grandajn predojn kiaj fiŝoj kaj nesalakvaj kraboj.[2]
La Novzelanda grebo, aŭ per surloka nomo Ŭeŭeia (Poliocephalus rufopectus) estas birdospecio membro de la familio de greboj kiu estas endemia de Novzelando.
El zampullín maorí (Poliocephalus rufopectus)[2] es una especie de ave Podicipediformes de la familia Podicipedidae endémico de Nueva Zelanda.
En la actualidad se encuentra en la mayor parte de la isla Norte distribuido por la costa occidental, en lagos costeros, desde cabo Norte a Pukekohe, y desde el sur de Taranaki hasta Paraparaumu, además de en lagos y pantanos de la meseta central, Hawke's Bay y Wairarapa.[3] Esta especie en el pasado estaba presente también en los lagos de las regiones bajas de la isla Sur,[4] pero por razones desconocidas empezó a desaparecer rápidamente en el siglo XIX, datando sus últimos registros de reproducción verificados en la zona de 1941.[3]
Se alimenta principalmente de insectos acuáticos y sus larvas, además de pequeños moluscos como los caracoles de agua dulce.[4] A veces atrapan presas mayores como peces y cangrejos de río.[3]
El zampullín maorí (Poliocephalus rufopectus) es una especie de ave Podicipediformes de la familia Podicipedidae endémico de Nueva Zelanda.
Poliocephalus rufopectus Poliocephalus generoko animalia da. Hegaztien barruko Podicipedidae familian sailkatua dago.
Poliocephalus rufopectus Poliocephalus generoko animalia da. Hegaztien barruko Podicipedidae familian sailkatua dago.
Uudenseelanninuikku (Poliocephalus rufopectus) on uikkuihin kuuluva lintulaji. Se kuuluu Uuden-Seelannin endeemiseen lintulajistoon ja luokitellaan uhanalaisuudeltaan silmälläpidettäväksi.
Uudenseelanninuikku on pienehkö uikku ja voi saavuttaa noin 29 cm:n pituuden. Yleisväritykseltään laji on tumma ja ruumiinrakenteeltaan pyöreähkö. Linnun pää on pieni ja lähes musta. Päässä on ohuita hopeanharmaita raitoja ja silmät ovat väriltään keltaiset. Uudenseelanninuikun posket, kaula ja niska ovat väriltään kastanjanruskeat ja selkä ja siivet ovat tumman punaruskeat. Pyrstön kärki on valkoinen. Pesimäajan ulkopuolella lintujen väritys on vaaleampi. Uudenseelanninuikun nokka on lyhyt ja väriltään harmaa.[2][3]
Uudenseelanninuikkua tavataan nykyään vain Uuden-Seelannin Pohjoissaarelta ja se on pesivänä hävinnyt Eteläsaarelta. Lajin elinympäristöä ovat pienet suojaiset ja makeavetiset lammet ja dyynijärvet. Se voi elää myös ihmisten rakentamissa ympäristöissä kuten patoaltaissa. Pääosan uudenseelanninuikun ravinnosta muodostavat vesihyönteiset ja niiden toukat, mutta se voi syödä myös äyriäisiä ja pieniä kaloja. Linnun pesimäkausi kestää tammikuusta maaliskuulle ja laji rakentaa kelluvan pesänsä ruovikon joukkoon.[2][3]
Uudenseelanninuikkukannan kooksi arvioidaan 1 900–2 000 yksilöä. Uhkia kannalle ovat sen tärkeiden elinympäristöjen dyynijärvien kuivaus tai umpeenkasvu. Uudenseelanninuikun pesintää häiritsee runsas veneily pesimäaikana ja erityisesti poikaset ovat alttiita rottien ja näätien saalistukselle.[1][2]
Uudenseelanninuikku (Poliocephalus rufopectus) on uikkuihin kuuluva lintulaji. Se kuuluu Uuden-Seelannin endeemiseen lintulajistoon ja luokitellaan uhanalaisuudeltaan silmälläpidettäväksi.
Poliocephalus rufopectus
Le Grèbe de Nouvelle-Zélande (Poliocephalus rufopectus) est une espèce d'oiseaux aquatique appartenant à la famille des Podicipedidae endémique de la Nouvelle-Zélande.
Poliocephalus rufopectus
Le Grèbe de Nouvelle-Zélande (Poliocephalus rufopectus) est une espèce d'oiseaux aquatique appartenant à la famille des Podicipedidae endémique de la Nouvelle-Zélande.
Lo svasso della Nuova Zelanda (Poliocephalus rufopectus (Jardine & Selby, 1827)) è un uccello della famiglia Podicipedidae.[2]
Questo podicipedide è lungo 28–30 cm, per un peso di 232–271 g.[3]
Si nutre in prevalenza di piccoli invertebrati acquatici, come adulti e larve di insetti, crostacei d'acqua dolce (Parastacidae), molluschi e sanguisughe.[3]
Questa specie è un endemismo della Nuova Zelanda.[1]
Un tempo diffusa in tutto l'arcipelago, il suo areale è attualmente ristretto all'Isola del Nord, con una distribuzione ampia ma frammentata. Vi sono recenti segnalazioni di una coppia nidificante nei pressi di Takaka, nell'Isola del Sud, evento che non si verificava dal 1941.[1]
La Lista rossa IUCN classifica Poliocephalus rufopectus come specie prossima alla minaccia di estinzione (Near Threatened).[1]
La specie è andata incontro ad estinzione locale sull'Isola del Sud e l'attuale popolazione è stimata in 1.900-2.000 esemplari.
Lo svasso della Nuova Zelanda (Poliocephalus rufopectus (Jardine & Selby, 1827)) è un uccello della famiglia Podicipedidae.
De nieuwzeelandfuut (Poliocephalus rufopectus) is een vogelsoort uit de familie van de futen en komt voor op Nieuw-Zeeland. Het is een klein soort fuut die endemisch is in Nieuw-Zeeland.
De fuut is gemiddeld 29 cm lang, iets groter als een dodaars en iets kleiner als een geoorde fuut. De kop is donker, bijna zwart met zilverkleurige sierveertjes. De nek is van voren kastanjebruin evenals de borst.[1]
De soort komt nu nog voornamelijk voor op het Noordereiland binnen een groot, maar sterk versnipperd areaal. Incidenteel zijn er dwaalgasten op het Zuidereiland en in 2012 was daar zelfs een broedgeval. De vogel broedt in zoetwaterplassen en kleine, ondiepe meertjes met grillig gevormde oevers die beschutting bieden.[1]
De nieuwzeelandfuut heeft een versnipperd verspreidingsgebied en daardoor is de kans op uitsterven aanwezig. De grootte van de populatie werd in 2016 door BirdLife International geschat op 1900 tot 2000 individuen. Dit aantal is redelijk stabiel. Toch worden de populaties bedreigd door het uitdrogen of dichtgroeien van meertjes en plassen, de toenemende waterrecreatie en predatie door invasieve diersoorten als ratten. Om deze redenen staat deze soort als gevoelig op de Rode Lijst van de IUCN.[1]
Bronnen, noten en/of referentiesDe nieuwzeelandfuut (Poliocephalus rufopectus) is een vogelsoort uit de familie van de futen en komt voor op Nieuw-Zeeland. Het is een klein soort fuut die endemisch is in Nieuw-Zeeland.
Maoridukkar (Poliocephalus rufopectus) er ein liten medlem i dukkarfamilien, endemisk til New Zealand.
Maoridukkarar er 29 centimeter i lengd og veg om lag 250 gram. Kroppen verkar mørk, kort og butt, nebbet er rett og relativt kort. I hekkedrakt er dei mørk, gråbrune på overida med eit glansa, svart hovud med tynne sølvfarga striper. Framsida av halsen og brystet er rustfarga. Auga er gule, og halen er kvit og dunaktig.
Ikkje-hekkedrakta er generelt bleikare og meir diffus. Ungfuglar får same drakta etter nokre månader.
På Nordøya han er funne på vestkysten av kystnære innsjøar frå North Cape til Pukekohe og frå sørlege Taranaki til Paraparaumu, på innsjøar og dammar i det sentrale platået, Gisborne, Hawke's Bay og Wairarapa.
Denne arten var tidlegare til stades på innsjøar i låglandet på Sørøya, men fekk ei rask nedgang der av ukjende grunnar på 1800-talet, og den siste registrerte hekkinga på Sørøya er frå 1941.
Denne dukkararten er sky og vil dukke og skjule seg når kan blir uroa. Føda består hovudsakleg av akvatiske insekt og larvane deira, og dessutan små blautdyr som sniglar. Nokre gonger tar dei byttedyr som fisk og ferskvasskreps.
Storleiken på populasjonen av maoridukkarar er estimert til 1700 individ (2005) og er minkande.
Wikimedia Commons har multimedia som gjeld: Maoridukkar Maoridukkar (Poliocephalus rufopectus) er ein liten medlem i dukkarfamilien, endemisk til New Zealand.
Maoridukkarar er 29 centimeter i lengd og veg om lag 250 gram. Kroppen verkar mørk, kort og butt, nebbet er rett og relativt kort. I hekkedrakt er dei mørk, gråbrune på overida med eit glansa, svart hovud med tynne sølvfarga striper. Framsida av halsen og brystet er rustfarga. Auga er gule, og halen er kvit og dunaktig.
Ikkje-hekkedrakta er generelt bleikare og meir diffus. Ungfuglar får same drakta etter nokre månader.
På Nordøya han er funne på vestkysten av kystnære innsjøar frå North Cape til Pukekohe og frå sørlege Taranaki til Paraparaumu, på innsjøar og dammar i det sentrale platået, Gisborne, Hawke's Bay og Wairarapa.
Denne arten var tidlegare til stades på innsjøar i låglandet på Sørøya, men fekk ei rask nedgang der av ukjende grunnar på 1800-talet, og den siste registrerte hekkinga på Sørøya er frå 1941.
Denne dukkararten er sky og vil dukke og skjule seg når kan blir uroa. Føda består hovudsakleg av akvatiske insekt og larvane deira, og dessutan små blautdyr som sniglar. Nokre gonger tar dei byttedyr som fisk og ferskvasskreps.
Storleiken på populasjonen av maoridukkarar er estimert til 1700 individ (2005) og er minkande.
Multimedia w Wikimedia Commons Perkoz maoryski (Poliocephalus rufopectus) – gatunek ptaka z rodziny perkozów (Podicipedidae), opisany w 1843 roku.
Pierwotnie gatunek ten zamieszkiwał cały obszar Nowej Zelandii. W połowie XIX wieku zaczął zanikać na Wyspie Południowej. Ostatnie obserwacje perkoza maoryskiego na tych terenach zaobserwowano w roku 1960. Na Wyspie Północnej jest nadal dość szeroko rozpowszechniony, szczególnie na płaskowyżu wulkanicznym.
Spotykany jest na piaszczystodennych jeziorach, lagunach, gospodarskich zaporach wodnych oraz na wewnątrzlądowych jeziorach porośniętych bogatą roślinnością.
Całkowitą liczebność populacji ocenia się obecnie na 1200 – 1500 osobników.
W gniazdach znajdują się zazwyczaj dwa jaja. Okres lęgowy trwa dość długo i zależy od warunków środowiskowych. Na północy kraju zazwyczaj odbywa więcej niż jeden lęg rocznie. Ogólnie gatunek posiada wysoki potencjał rozrodczy, aczkolwiek przeżywalność młodych sięga jedynie 20 procent.
Perkoz maoryski (Poliocephalus rufopectus) – gatunek ptaka z rodziny perkozów (Podicipedidae), opisany w 1843 roku.
Pierwotnie gatunek ten zamieszkiwał cały obszar Nowej Zelandii. W połowie XIX wieku zaczął zanikać na Wyspie Południowej. Ostatnie obserwacje perkoza maoryskiego na tych terenach zaobserwowano w roku 1960. Na Wyspie Północnej jest nadal dość szeroko rozpowszechniony, szczególnie na płaskowyżu wulkanicznym.
Spotykany jest na piaszczystodennych jeziorach, lagunach, gospodarskich zaporach wodnych oraz na wewnątrzlądowych jeziorach porośniętych bogatą roślinnością.
Całkowitą liczebność populacji ocenia się obecnie na 1200 – 1500 osobników.
W gniazdach znajdują się zazwyczaj dwa jaja. Okres lęgowy trwa dość długo i zależy od warunków środowiskowych. Na północy kraju zazwyczaj odbywa więcej niż jeden lęg rocznie. Ogólnie gatunek posiada wysoki potencjał rozrodczy, aczkolwiek przeżywalność młodych sięga jedynie 20 procent.
Maoridopping[2] (Poliocephalus rufopectus) är en fågel i familjen doppingar inom ordningen doppingfåglar.[3] Den förekommer enbart på Nordön i Nya Zeeland.[3] IUCN kategoriserar arten som sårbar.[1]
Wikimedia Commons har media som rör maoridopping.
Wikispecies har information om Poliocephalus rufopectus.
Maoridopping (Poliocephalus rufopectus) är en fågel i familjen doppingar inom ordningen doppingfåglar. Den förekommer enbart på Nordön i Nya Zeeland. IUCN kategoriserar arten som sårbar.
Poliocephalus rufopectus là một loài chim trong họ Podicipedidae.[1]
Poliocephalus rufopectus là một loài chim trong họ Podicipedidae.
Poliocephalus rufopectus
Gray, 1843
Новозеландская поганка[1] (лат. Poliocephalus rufopectus) — вид птиц из семейства поганковых (Podicipedidae), эндемик Новой Зеландии.
Первоначально вид был распространён по всей территории Новой Зеландии, однако в середине XIX века на Южном острове популяция стала сокращаться. На Северном острове популяция считается стабильной.
Питаются преимущественно насекомыми и их личинками, а также мелкими моллюсками, например улитками.
Новозеландская поганка (лат. Poliocephalus rufopectus) — вид птиц из семейства поганковых (Podicipedidae), эндемик Новой Зеландии.
Первоначально вид был распространён по всей территории Новой Зеландии, однако в середине XIX века на Южном острове популяция стала сокращаться. На Северном острове популяция считается стабильной.
Питаются преимущественно насекомыми и их личинками, а также мелкими моллюсками, например улитками.
