Multimedia w Wikimedia Commons Kałan morski[4], wydra morska[5], kałan[5], wydrozwierz[5] (Enhydra lutris) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny łasicowatych, jedyny przedstawiciel rodzaju Enhydra Fleming, 1822.
Mustela lutris Linnaeus, 1758
Wyróżniono kilka podgatunków E. lutris[2][4]:
Długość – 130 cm, długość ogona – 30 cm, masa do 45 kg. Podobna do wydry, nieco masywniejsza. Sierść brunatna, brzuch jaśniejszy.
Dawniej: północny Ocean Spokojny i Morze Beringa
Dziś: Wyspy Kurylskie, Aleuty i wyspy u wybrzeży południowo-zachodniej Kanady
Żyje głównie w wodzie, doskonale pływa, potrafi nurkować na głębokość do 60 m i wstrzymać pod wodą oddech na 8 minut. Najchętniej zamieszkuje rafy i skaliste wybrzeża. Żyje głównie w stadach.
Pierwsza styczność z miękkim futrem tego zwierzęcia miał James Cook w 1778 roku. Podróżował wtedy wzdłuż zachodnich wybrzeży Ameryki Północnej. Ów kapitan nabył futra od Indian zamieszkujących wysepki w pobliżu wyspy Vancouver. Szybko stwierdzono, że futro wydry jest bardzo miękkie i zaczęto wyścielać nimi posłania i wierzchnia okrycia. Cena za sztukę kształtowała się w granicach 200–300 dolarów.
Podczas wypraw na te zwierzęta z większych statków spuszczano małe łodzie, którymi wpływano w ciasne zatoczki. Technika polowań była bardzo prosta. Podchodzono do zwierzęcia i uderzano je pałką. Wydry nie znały ludzi, więc nie wyczuwały niczego złego. Przy uderzeniu zasłaniały jedynie łapką oczy.
W 1786 roku rosyjscy myśliwi odkryli Wyspy Pribyłowa, a na nich całe mnóstwo tych zwierząt. W pierwszym roku tylko dwaj ludzie upolowali 5000 wyder morskich. Wysokie tempo eksploatacji w ciągu 30 lat doprowadziło do ich zagłady[6].
W 1910 uznana za gatunek zagrożony z powodu polowań mających na celu zdobyć jej cenne, gęste futro, obecnie gatunek ginący chroniony przepisami konwencji waszyngtońskiej.
Kałan morski, wydra morska, kałan, wydrozwierz (Enhydra lutris) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny łasicowatych, jedyny przedstawiciel rodzaju Enhydra Fleming, 1822.
